مطالعه وضعیت بیش از ۱ میلیون نفر نشان داد

سکته قلبی می‌تواند خطر پارکینسون را کاهش دهد

تحقیقات جدید از سرنخ‌های مفیدی پرده برداشته‌اند که نشان می‌دهد حمله قلبی با کاهش خطر ابتلا به پارکینسون مرتبط است.

کد خبر: ۱۳۵۵۱۶۶

به گزارش جام‌جم آنلاین به نقل از ساینس الرت، همه ما به خوبی می‌دانیم که بیماری پارکینسون چه اثرات مخربی می‌تواند داشته باشد، اما هنوز با وجود تلاش‌های محققان علت به‌وجود آمدن این بیماری و درمان آن به صورت کامل مشخص نشده است.

برخی از تحقیقات جدید سرنخ‌های مفیدی را پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد حمله قلبی با کاهش خطر ابتلا به پارکینسون در آینده می‌تواند مرتبط باشد.

بر اساس تجزیه و تحلیل ۱۸۱۹۹۴ بیمار در سیستم سلامت دانمارک که بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۶ دچار حمله قلبی شده‌اند، در مقایسه با ۹۰۹، ۹۷۰ فرد کنترل که از نظر سن و جنس و سال تشخیص حمله قلبی مطابقت دارند، این کاهش خطر حدود ۲۰ درصد برآورد شده است.

علاوه بر این، احتمال ابتلا به پارکینسونیسم، که مشکلات حرکتی و سایر علائم رایج مبتلایان پارکینسون را به همراه دارد، اگرچه در این مطالعه، به عنوان خود پارکینسون طبقه‌بندی نشده است، تا ۲۸ درصد کاهش می‌یابد. در این مطالعه شرکت‌کنندگان تا ۲۱ سال پیگیری شده‌اند.

ینس ساندبل، اپیدمیولوژیست از بیمارستان دانشگاه آرهوس در دانمارک و یکی از محققان اصلی این پژوهش، می‌گوید: «به نظر می‌رسد خطر پارکینسون در این بیماران در مقایسه با جمعیت عمومی کاهش یافته است.»

این اولین باری است که تحقیقاتی به بررسی خطر بیماری پارکینسون در بازماندگان حمله قلبی می‌پردازد و هنوز کشف دلیل کاهش خطر در مراحل اولیه قرار دارد. هم حملات قلبی و هم پارکینسون دارای مجموعه پیچیده‌ای از عوامل خطر هستند و ممکن است پاسخ این رابطه در هر یک از این عوامل نهفته باشد.

برخی از عوامل خطرات شناخته شده معمول برای حملات قلبی از جمله سیگار کشیدن، کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت نوع ۲، پیش از این ارتباطاتشان با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون نشان داده شده بود، بنابراین ممکن است همین پیوند‌ها منجر به نتایج مشاهده شده در مطالعه جدید شده باشد.

با این حال، سایر عوامل خطر برای هر دو بیماری یکسان عمل می‌کنند. حملات قلبی و پارکینسون در افراد مسن بیشتر و در افرادی که بیشتر قهوه می‌نوشند و فعالیت بدنی بیشتری دارند کمتر رخ می‌دهند.

مطالعه جدید به پزشکان راهنمایی‌های بیشتری در مورد اینکه کجا توجه خود را بر افرادی که پس از حمله قلبی بهبود می‌یابند متمرکز کنند، می‌دهد.

ساندبل می‌گوید: «برای پزشکانی که بیماران پس از حمله قلبی را درمان می‌کنند، این نتایج نشان می‌دهد که توانبخشی قلبی باید بر پیشگیری از سکته مغزی ایسکمیک، زوال عقل عروقی و سایر بیماری‌های قلبی عروقی مانند حمله قلبی جدید و نارسایی قلبی متمرکز شود.»

با این حال، به نظر می‌رسد که کاهش خطر بیماری پارکینسون و پارکینسونیسم یکی از نتایج حمله قلبی است. مطالعات بیشتری لازم است تا مطمئن شویم. همچنین به طور ویژه باید بررسی‌های بیشتری در گروه‌های نژادی و قومی متنوع‌تر (اگرچه در این تحقیق از نمونه بزرگی استفاده شد، اما آن‌ها عمدتا سفیدپوست بودند) نیز شکل بگیرد.

تحقیقات آینده همچنین باید تأثیر سیگار کشیدن و سطوح کلسترول بالا را بر رابطه بین بازماندگان حمله قلبی و کاهش خطر پارکینسون در نظر بگیرد، که در این مطالعه به دقت مورد بررسی قرار نگرفت.

ساندبل می‌گوید: «ما قبلاً دریافته‌ایم که پس از حمله قلبی، خطر عوارض عصبی-عروقی مانند سکته مغزی ایسکمیک (سکته مغزی ناشی از لخته) یا زوال عقل عروقی به طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد، بنابراین مشاهده کاهش خطر ابتلا بیماری پارکینسون تا حدودی شگفت‌انگیز بود.»