این نثر شیوا، یکی از هزاران دیالوگی است که با قلم شاعر تصویر، زندهیاد علی حاتمی بر قاب تلویزیون نقش بست و تا امروز، شنیدنی است و حرفی بهروز برای گفتن دارد. شیوایی و دلنشینی این دیالوگ چونکه از زبان یکی از پیشکسوتان هنرهای نمایشی، علی نصیریان در مقابل زندهیاد جمشیدمشایخی بیان میشود، مطلوبیتی دو چندان دارد.
دیالوگ یادشده در یکی از سکانسهای مواجهه شخصیت ابوالفتح و رضا خوشنویس (تفنگچی) است.
اگر از علاقهمندان آثار زندهیاد حاتمی نباشید، باز هم شنیدن دیالوگهای آهنگین آثار او شما را به فکر فرود خواهدبرد.
دیالوگهایی که چه در فضای حسی و چه در حوزه اجتماعی و سیاسی، کاربردی تاملبرانگیز دارد و سرشار از آرایههای ادبی است که بجا در هر سکانس به کار بردهشدند، نه به زور و به قصد خودنمایی صاحب اثر. به همین دلیل اگر بخواهیم از هزار دستان بنویسم، هرروز میشود وجهی از آن همچون موسیقی، بازیها، سکانسها و دیالوگهایش را در دسته ماندگارها قرار دارد.
سریالی که ساختش هشت سال به طول انجامید و در روز جهانی میراث دیداری و شنیداری در فهرست ملی برنامه حافظه جهانی یونسکو ثبت شد. بر اساس این سریال دوفیلم سینمایی نیز بر پرده رفت که جزو یادگارهای این هنرمند برای قاب جادو و پرده نقرهای است.
نوشین مجلسی - رسانه روزنامه جام جم
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد