داستان یک شهر پر از خاطره است

او که لیسانس فیلمبرداری از دانشکده هنرهای دراماتیک دارد، کار بازیگری‌اش در سینما را با فیلم گاو اثر داریوش مهرجویی آغاز کرد. اما پیش از آن کار بازیگری را در کنار کسانی چون حمید سمندریان، عباس جوانمرد، پرویز فنی‌زاده و عزت‌ا... انتظامی آغاز کرد. رمضانی‌فر تاکنون در فیلم‌ها و سریال‌های بسیاری ایفای نقش کرده است. در ادامه «داستان یک شهر» که این شب‌ها از شبکه پنج روی آنتن می‌رود، بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو و خاطره‌بازی صمیمانه بنشینیم و از روزهای دور و نزدیکی که او سپری کرده گفتیم و شنیدیم.

 بعد از مدت‌ها دوری از تلویزیون، به‌تازگی با«داستان یک شهر» به تلویزیون برگشتید. کمی‌از این اتفاق بگویید و این‌که دیگر مشغول چه کاری هستید؟
بله، من «داستان یک شهر» را با آقای محمدرضا آهنج کار کردم که حدود دو سال طول کشید و این روزها روی آنتن شبکه پنج رفته است. این مجموعه که در هر بخش سراغ داستانی می‌رود، جزو آثاری است که با شکل و شمایل دیگری سال‌ها قبل و در چند فصل دیگر روی آنتن رفته بود. من هم از بازیگران ثابت آن هستم و مرتب مشغول این کار بودم. از سوی دیگر حدود شش فیلم هم روی زمین مانده که نمایش داده نشده است. «سه ‌کله‌پوک» که در آن نقش اول را داشتم پخش شد، یک فیلم دیگر برای جشنواره کودک کار کردم به نام «سوئیپر» که برای بچه‌های کرمان بود. علاوه بر آن در فیلم «لامینور» داریوش مهرجویی هم بازی کردم که این روز‌ها اکران خوبی داشته است. فیلم «قاتل وحشی» حمید نعمت‌ا... را هم دارم که فعلا تکلیف اکرانش مشخص نیست. بخش دیگر فعالیت‌های من جدا از اینهاست. یعنی با موضوع مصاحبه فرق می‌کند. الان مجوزی گرفتم که گران‌ترین مجوز برای کار است. چندمنظوره است که شامل مجوز تدریس موسیقی، کنسرت و تمام رشته‌های هنری می‌شود. گرفتن این مجوز هم ساده نبود و بعد از تلاش و پیگیری، الان موفق شدم آن را دریافت کنم. مدرک درجه یک هنری گرفتم که معادل دکتری است. 
 تا اینجای کار چه بازخوردی از این سریال  تازه گرفته‌اید؟ تجربه همکاری با محمدرضا آهنج  چطور بود؟
این سریال با توجه به همان جنبه خاطره‌انگیزی که دارد، جزو مجموعه‌هایی بود که اتفاقا خیلی از مخاطبان با شنیدن اسم آن مشتاق تماشایش شدند. در این بین کارگردانی آقای آهنج هم از مواردی بود که به جذابیت این جریان اضافه می‌کرد.
اگر موافق باشید گریزی هم به سال‌های نه چندان دور و زمانی بزنیم که شما وارد دنیای تصویر شدید. آغاز این قصه کجا بود؟
من از دوره دبستان و پیش از آن به بازیگری علاقه‌مند شدم. آن موقع‌ با بچه‌های محل‌ در محله چادر می‌زدیم و برای خانواده‌ها نمایش اجرا می‌کردیم. خودمان هم قصه سر هم می‌کردیم. ورود من به دنیای بازیگری به دهه 40 برمی‌گردد البته بهتر است بگویم که من کارم را با ورود به عرصه تئاتر در دوران دانش‌آموزی شروع کردم. در آن سال‌ها در تئاتر‌های دانش‌آموزی حضوری پررنگ و فعال داشتم.  بعد از اتمام کلاس نهم هم یک آزمون ورودی از علاقه‌مندان به هنر می‌گرفتند. من هم در آن آزمون شرکت کردم و قبول شدم اما آن زمان هیچ دانشگاهی رشته بازیگری نداشت به همین خاطر رشته بازیگری را خارج از دانشکده یاد گرفتم. در کنار بازیگری که آن را به‌صورت آزاد و خارج از دانشگاه می‌گذراندم، در دانشگاه هم به‌خاطر این‌که به سینما نزدیک باشم رشته عکاسی و فیلمبرداری را انتخاب کردم. در ادامه هم بازیگری را از مرحوم استاد حمید سمندریان و مهدی فروغ‌بیان آموختم.
شروع فعالیت تئاتری من از سال ۱۳۴۰ در «اداره تئاتر» و تماشاخانه سنگلج بود. در گروهی که در آن بزرگان زیادی بودند؛ حمید سمندریان، عباس جوانمرد، عزت‌ا... انتظامی، علی نصیریان و پرویز فنی‌زاده. روحشان شاد و یادشان گرامی. ‌من هم در این گروه سالیان سال فعالیت کردم. ولی اولین بازی حرفه‌ای من در نمایش میراث کار بهرام بیضایی بود که آذر ۴۶ روی صحنه رفت. 
 فرزندان شما هم در حرفه هنری مشغول به کار هستند؟
من دو دختر دارم که وقتی کوچک بودنددر حوزه بازیگری فعالیت می‌کردند ولی کم‌کم که بزرگ‌تر شدند مشغول درس و مشق شدند. دختر بزرگم وکیل پایه یک دادگستری است و دختر دومم وقتی دیپلم گرفت ازدواج کرد و به آمریکا رفت. البته به ایران برگشت و مشغول تحصیل در رشته معماری شد، انتخابی که فکر می‌کنم مسیر درستی بود.
 در این سال‌ها نقش خاصی بوده که می‌خواستید بازی کنید و نشده ؟ و همیشه گوشه ذهن‌تان به آن فکر می‌کنید؟
من هنوز از بابت سکانس‌هایی که در فیلم گاو مهرجویی بازی کردم و در تدوین حذف شد به نوعی دلگیر هستم،  آن بازی و آن حس و حال را نمی‌توانم فراموش کنم. این نفوذی بود که بازیگر اول روی فیلم داشت. حتی وقتی برای اولین‌بار فیلم در وزارت فرهنگ و هنر در سالن نمایش داده شد، نقش من بیشتر بود. حتی برخی اعتراض کردند که با این تدوین نقش پررنگ فیلم گاو آقای رمضانی‌فر است و ما نیستیم. در نهایت آقای مهرجویی به شکلی ناچار شد چند سکانس من را دربیاورد.
شما پیش از اینها مدتی کم‌پیدا بودید اما همیشه سعی کردید تا نگذارید این فاصله زیاد شود، این نوسان به خاطرکمبود پیشنهادها بوده یا بحث مالی؟
واقعیت این است که هر مبلغ پیشنهادی به بازیگر باید نسبت به سختی پروژه سنجیده شود و به اصطلاح رایج پولش ارزش کار را داشته باشد. این در حالی است که پیشنهاد دستمزد بسیار اندک به بازیگر نوعی توهین محسوب می‌شود، اتفاقی که کم هم با آن روبه‌رو نمی‌شویم. با این حال در این سال‌ها هر چند کم و کوچک کار کردم - چه در تلویزیون و چه در سینما - به هر حال مافیای هنر وجود دارد و گاهی پیشکسوتان خواه ناخواه کنار گذاشته می‌شوند. به تازگی سریال دیگری هم از من پخش شد و هر از گاهی برای رفع دلتنگی کار می‌کنم.

منبع: ضمیمه قاب‌کوچک روزنامه جام‌جم