جنگ اوکراین و گزینه‌ سوم

جنگ در اوکراین وارد ششمین ماه خود شده است و در این مدت شاهد صف‌آرایی کامل غرب در مقابل روسیه بوده‌ایم. در این مدت هر دو طرف مسائلی را به‌عنوان خط قرمز در این جنگ مطرح کرده‌اند و برای طرف مقابل در صورت عبور از این خطوط قرمز خط و نشان کشیده‌اند، اما ظاهرا هنوز خطوط قرمز واقعی از سوی هیچ‌یک از طرفین نقض نشده است.

آن‌طور که از خبر‌ها بر می‌آید طرفین این جنگ، خود را برای تداوم این درگیری در طولانی‌مدت و با همین روند فعلی آماده کرده‌اند چراکه هیچ مکانیسم بین‌المللی این مناقشه را کنترل نمی‌کند. سازمان ملل متحد به همراه کشور‌های غربی در یک طرف این رویداد ایستاده است و روسیه که عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل است عملکرد سازمان ملل را در این زمینه قبول ندارد. از سوی دیگر آمریکا و متحدان اروپایی اش نیز با وجود تمام حمایت‌های نظامی، اقتصادی و اطلاعاتی که از اوکراین دارند در موقعیتی نیستند که بتوانند جنگ را مطابق میل خود پایان دهند و روسیه نیز ظاهرا دستیابی به اهداف خود را با صبر و حوصله دنبال می‌کند.
آمریکایی‌ها نیز از این وضعیت راضی هستند و ادامه روند فعلی، آن‌ها را به اهدافی که داشتند نزدیک‌تر می‌کند؛ همان اهدافی که به‌خاطرش آن‌قدر اوکراین را تحریک کردند تا نهایتا روسیه، گزینه نظامی علیه این کشور را در دستورکار قرار داد. کارشکنی آمریکا و انگلیس در حل منازعه اوکراین از طریق مذاکره نیز در همین چارچوب قابل ارزیابی است. اما بسیاری از تحلیلگران بین‌المللی معتقدند گزینه‌ای که در این میان چندان بها داده نمی‌شود گسترش این درگیری است؛ گزینه‌ای که برای هیچ‌یک از طرفین مطلوب نیست، اما یک اشتباه محاسباتی می‌تواند به‌راحتی به چنین اتفاقی منجر شود به‌ویژه این‌که دایره کشور‌های درگیر در نبرد اوکراین به‌شدت گسترده شده و پیچیدگی این درگیری‌ها در کنار تعطیل‌شدن مسیر دیپلماسی می‌تواند به نقطه‌ای منتهی شود که بازگشت از آن برای هیچ‌یک از کشور‌های درگیر ممکن نباشد.