گفت‌وگو با رضا رویگری، بازیگر پرسابقه سینما و تلویزیون که چند وقتی است کم‌کار شده است

دوست دارم در سریال پایتخت بازی کنم

رضا رویگری:

منتظر دعوت میرباقری برای بازی در سلمان هستم

چهره‌اش در نقش کیان در سریال «مختارنامه» و صدایش با سرود معروف «ایران ایران» (ا... ا...) هنوز در یادها باقی مانده است . رضا رویگری متولد  ۱۳۲۵ است که آثار زیادی را در سریال‌ها و سینمایی‌های مختلف بازی و نقش‌های بسیاری را از آن خود کرده است. بیماری او و آرزویش برای ادامه بازیگری،بهانه‌ای شد تا این هفته با این هنرمند پراز خاطره گفت‌وگویی داشته باشیم.
کد خبر: ۱۳۸۴۰۶۸
نویسنده شکوفه زمانی - خبرنگار

 خیلی سال است که شما در دنیای تصویر کمرنگ شدید و حتما دلتنگ هم هستید، آخرین کارتان چه بود؟
ابتدا بگویم که بعد از سکته مغزی‌ام خیلی‌ها شایعه می‌کردند که مرده‌ام اما به همه آنها باید بگویم تا زمانی که مردم را دارم و تا روزى که در قلب آنها باشم،زنده‌ام. کارهای زیادی در طول این 66 سال انجام دادم. خیلی از کارهای من دیده نشده اما هنوز برای کار در این فضا انگیزه بالایی دارم و به امید این زنده‌ام که هر چه زودتر به صحنه این هنر برگردم. مگر کسی که مشکل جسمانی  داشته باشد دیگر نمی‌تواند هنرنمایی کند! (باخنده)  الان هم منتظرم آقای داوود میر باقری دعوتم کند تا در سریال «سلمان فارسی» نقش آفرینی کنم. آخرین کارم در فیلم «شادروان» به تهیه کنندگی عباس نادران است که سال 1400 ساخته شد و من 15ثانیه در آن بازی کردم.

15ثانیه کم نیست؟
 به نظرم داشتن  نقش کوچک و بزرگ مهم نیست. یک بازیگر توانمند می‌تواند همان نقش کوچک را آن‌قدر خوب هنرنمایی کند که به چشم بیاید یا برعکس آن، بازیگر نقش بزرگ را طوری بازی کند که اصلا به چشم نیاید. 

 با توجه به تجربیاتی که در این چند سال  طولانی در سریال‌ها و آثارتان داشتید، نگاه مردم را بیشتر در کدام فضا حس کردید؟
من از  سریال مختار نامه خیلی باز خورد مثبت داشتم. مردم همیشه  به من می‌گویند وقتی دیدیم شمر را یک ایرانی کشت، خیلی خوشحال شدیم و این سریال واقعا به من درس داد. قبل از آن‌که در این سریال حاضر شوم هیچ شناختی به کیان نداشتم. فقط می‌دانستم مختاری در تاریخ وجود داشته که پس از شهادت امام حسین (ع) علیه دشمنانش قیام می‌کند. همچنین بهترین کار سینمایی‌ام هم در فیلم «بوتیک» ساخته حمید نعمت‌ا... بود و علاوه بر آن بازی در فیلم «اجاره‌نشین‌ها» تجربه شیرینی برایم بوده است.

 و فیلمی که خودتان می‌سازید، چطور؟ فکر کردید سراغ چه داستانی می‎‌روید؟
بیشتر دوست دارم یک اثر تاریخی بسازم، چون برای مردم همیشه جذاب است، موضوعاتی مثل داستان‌های شاهنامه فردوسی که از بزرگ‌ترین آثار ادبیات کهن است و جزو تاریخ گذشته ایران به شمار می‌آید به همین دلیل می‌تواند اثر گذار باشد همچنین خودم هم دوست دارم در چنین فیلمنامه‌هایی هنرنمایی کنم.

 شما از کسانی هستید که بیشتر زندگی‎‌تان را صرف بازیگری کردید و این حرفه را خوب می‌شناسید، با توجه به این جریان آیا باز هم این حرفه را به دیگران پیشنهاد می‌کنید؟ 
بازیگری چون کار فرهنگی و هنری محسوب می‌شود، خیلی هم خوب است. در واقع بازیگر مسئولیت جان دادن به نقش‌ها و شخصیت‌های فیلمنامه را دارد و چون برای مردم نمایش داده می‌شود بسیار ارزشمند است ولی به جوانان توصیه نمی‌کنم به‌اصطلاح خودشان را برای بازیگر شدن بکشند تا فقط معروف شوند. این خبرها نیست. معروف شدن ساده است ولی پایبند بودن به این حرفه سخت است. این‌که بتوانند آثاری خلق کنند که همیشه در دل مردم جا داشته باشند، مهم است. من هنوز هم لذت می‌برم که مردم مرا دوست دارند و این‌طور به من لطف می‌کنند. با این حال این‌طور نیست که کسی با حضور در دو پلان بازیگر شود. از طرفی هم شغل بازیگری حواشی زیادی دارد و باید آدم پوست کلفتی باشی که بتوانی تحمل کنی برای همین من به کسی بازیگری را توصیه نمی‌کنم.

 این روزها جای چه نگاه و اتفاقی را در دنیای صدا و تصویر و حرکت خالی می‌بینید؟
مدت‎هاست که فهرست هنرمندان خوب کشورمان کنار رفته است. با توجه به تجربیاتی که این هنرمندان دارند و مردم آنان را دوست دارند از آنها استفاده نمی‌شود. این واقعا حیف است، چون آنها با پول این مملکت کار یاد گرفتند و بزرگ شده‌اند مانند خلبانی که زحمت کشیده و سال‌ها  به‌صورت مستمر به مردم خدمت کرده است و یکدفعه او را کنار می‌گذارند. خب حیف است هر رشته‌ای که  شما فکرش را بکنید هم همین‌طور است.

 هرقدر شما بازیگر خوبی باشید ولی نتوانید داستان‌تان را خوب انتقال دهید یا اصلا داستان خوبی نداشته باشید، بی‌تاثیر خواهد بود.
دوست دارم باز هم از آثارناصر تقوایی استفاده شود. خیلی آرزو دارم قبل از مرگم بازی با ایشان داشته باشم. یک پلان هم بازی کنم برایم باعث افتخار است.

 به‌عنوان سخن پایانی دوست دارید چه صبحتی از طریق «قاب‌کوچک» گفته شود و اگر بخواهید یک سوال از خودتان بپرسید و به آن پاسخ دهید، چیست؟ 
دوست دارم بگویم خوب است در تولیدات جدید اجازه بدهند هنرمندان دست‌شان بازتر باشد که بتوانند کارهای بهتری را ارائه کنند. پوزش از همه هنرمندانی که امروزه زحمت می‌کشند. پیش آمده که گاهی سریالی را نگاه کردم و نتوانستم دیدن آن را ادامه دهم. در مورد سوالی که از خودم می‌پرسم هم این‌که من بعد از سریال مختارنامه، چهارسال امکان کار کردن نداشتم و خودم هم متوجه نشدم چرا ولی باید بگویم محبت مردم است که باعث می‌شود محبوب شویم و دوست‌مان داشته باشند.

برای پنجاهمین بار مختار را دیدم
الان که اوقات فراغت زیادی دارم خیلی از کارهایم را می‌بینم و اتفاقا بیشتر بیننده سریال مختارنامه هستم که توانست گوشه‌ای از  ماجرای حماسی  واقعه عاشورا و پس از آن را به تصویر بکشد. به‌نظرم این سریال نقاط قوت بسیاری دارد. من برای پنجاهمین بار سریال مختارنامه را دیدم با آن‌که خودم بازیگر آن بودم هنوز از دیالوگ‌های با مفهوم این سریال لذت می‌برم و فکر می‌کنم همیشه این سریال می‌تواند همچنان جذاب برای نسل‌های آینده باقی بماند.

از خدا می‌خواهم به وضعیت قبلم برگردم
الان آن‌قدر اوضاع خودم درهم است که می‌خواهم لبخند بر لبم بیاید اما نمی‌شود.من از تمام کارهایم خاطره دارم و بازی‌هایم در این سال‎ها پر از این خاطرات است. آن موقع‌ها در سریال مختارنامه آمادگی جسمانی بالایی داشتم و تنها کسی بودم  که با دو شمشیر می‌توانستم کار کنم. وقتی فکر می‌کنم چگونه سوار کاری می‌کردم از خدا می‌خواهم دوباره به وضعیت قبلی‌ام برگردم.

منبع: ضمیمه قاب‌کوچک روزنامه جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۱ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها