امسال به دلیل برخی مسائل به نظر میآمد جشنواره دچار حاشیه شود اما با تمهیدات و سیاستگذاری خوبی که آنجا شد، سیونهمین دوره آن نیز برگزار شد و این اتفاق خوبی است.
توقف جشنواره آسیب جدیتری به نفس و اصل سینما میزد. ما علاقهمند به لذت سینما هستیم، اینکه سینما برای ما جهان دیگری خلق کند و از آن لذت ببریم؛ مسائل پیش آمده نباید مانع از جریان زندگی و سینما شود. از طرفی سینما و آثارش یعنی در کنار مردم حرکت و زندگی کردن و مخاطب اصلی سینما، مردم است. سال گذشته به دلیل اینکه داور این جشنواره بودم، اکثر آثار را دیدم و امسال نیز برخی از آثار را دیدهام و فکر میکنم میانگین فیلمها از سالهای گذشته چیزی کم ندارد. اتفاق قابلتأملی که امسال در جشنواره فیلم کوتاه تهران وجود دارد، بحث توجه به ژانر است، چیزی که من همواره به آن تأکید داشتم. فقدان ژانر در سینما آسیب جدی به آن وارد میکند، تکژانر شدن سینما و گرایش به فیلمهای اجتماعی و تلخ آن هم با مضامین واقعگرایانه و گزنده برای مخاطب آزاردهنده خواهد بود.
توجه به مولفههای بومی
توجه به ژانر در سینما یعنی توجه به لذت سینما؛ سینمایی میتواند رو به جلو حرکت کند و ارتباط خود را با مخاطب جدی و محکمتر کند که دارای ژانرهای متنوع مبتنی بر مولفههای بومی در همه گونههای فیلم باشد. متاسفانه در سینمای بلند شاهد آسیبی که به موجب تکژانر بودن آثار وارد شده، هستیم؛ بنابراین توجه به ژانر در فیلم کوتاه، یعنی توجه به شالوده و بنیان. این موضوع یعنی قرار است فیملسازان جوان را متوجه ژانر کنیم. در سینمای دنیا از قبیل سینمای آمریکا، هند، کره و بهتازگی چین، مخاطب براساس ژانر فیلم را برای تماشا انتخاب میکند و فیلمسازان براساس ژانر مخاطب را هدفگذاری میکنند. تجربه تاریخی نشان داده اگر سینما مبتنی بر ژانر به تولید برسد، هدفگذاری مخاطب داشته باشد و به سمت انتخاب ژانرهای مختلف پیش برود، حتما توفیق بیشتری در بنا کردن سینمای بلند خواهد داشت. سینمای کوتاه در سالهای گذشته از تکژانری بودن رنج برده و به نظرم توجه به ژانر باید ۳۰ سال پیش اتفاق میافتاد تا فیلمسازان ما متوجه این موضوع باشند.
مقوله مهم مدیریت
سینمای کوتاه هم مانند سینمای بلند مورد حمایت دولتی است، از این رو مدیریت این بخش بسیار مهم است. اینکه ما سینما را دائما آلوده به گرایشهای شبهروشنفکری ببینیم و آثار پر از مضامین واقعی باشد که مردم روزانه با آن دست به گریبان هستند، به معنای این است که از خود سینما دور شدهایم. این مساله به این مفهوم نیست که سینما برای سینما یا هنر برای هنر را تبلیغ کنم، اگر سینما در درجه اول به مخاطب لذت نبخشد، نمیتواند حرف خود را در لایههای بعدی منتقل کند؛ بنابراین وجه لذتبخشی در سینما و جذابیت سرگرمیسازی یکی از مولفههای قدرتمندی است که میتواند مخاطب را نگه دارد. پس از آن میتوانیم به مفاهیم، لایههای مختلف و اندیشههای متنوع نیز توجه کنیم. همچنین با موفقیت در جذب مخاطب، دیگر ترسی از تعطیلی و تحریم جشنوارهها نخواهیم داشت.
روزنامه جام جم