نقدنویسی به آزار و اذیت منتقد منتهی می‌شود
محمدرضا سرشار در نشست «داستان‌خوانی» هفته کتاب:

نقدنویسی به آزار و اذیت منتقد منتهی می‌شود

نقد و بررسی کتاب «گل؛ توپ شانسی وارد دروازه نمی‌شود»

وقتی «سوریانو» به ما می‌آموزد که از «دکتر نه»ها نترسیم!

این روزها، حال و هوای برگزاری جام‌جهانی به همه جا رسیده است تا دوستداران فوتبال را دور هم جمع کند و کتاب‌های فوتبالی را به بحث بگذارد. احسان محمد (فعال رسانه‌ای)، سیدمهدی موسوی‌تبار(روزنامه‌نگار) و دکتر احسان رضایی(نویسنده و منتقد) در سرای اهل‌قلم خانه کتاب درباره «گل؛ توپ شانسی وارد دروازه نمی‌شود» گفت‌وگو کردند؛ کتابی که فران سوریانو از مدیران باشگاه بارسلونا آن را نوشته و بهنام جعفرزاده، روزنامه‌نگار ورزشی، آن را ترجمه کرده است.محمدی می‌گوید: «گل؛ توپ شانسی وارد دروازه نمی‌شود، از فوتبال وام می‌گیرد تا به مدیریت برسد.» البته بهنام جعفرزاده، ترجمه موفقی داشته و به تعبیر محمدی، او در این کتاب، روح بازی‌ها را هم به زبان قلم، ترجمه کرده است.
کد خبر: ۱۳۸۷۷۳۵

 چرا مدیران ورزشی ما کتاب نمی‌نویسند؟
محمدی از مدیران ورزشی ایران گلایه می‌کند که طی ۱۰۰سال اخیر، حتی یک نفرشان یک کتاب مدیریتی ننوشته، تجربه‌ای از آزمون و خطاهایش با پول مردم را مکتوب نکرده و اشتباهات و استراتژی‌های درست و خطایش را با جامعه به اشتراک نگذاشته است؛ کاری که سوریانو، در این کتاب به‌خوبی آن را انجام داده است.

 ایران-مراکش؛ چه کسی ایران را نجات داد؟
محمدی البته به شانس در فوتبال اعتقاد دارد. او از ایران جام‌جهانی ۲۰۱۸ و آن برد عجیب حاصل گل به‌خودی دقیقه‌ ۹۵ بازیکن مراکشی یاد می‌کند و آن را نمونه‌ای از شانس می‌داند؛ یعنی همان بازی‌ای که گزارشگر، در دقیقه بیستمش آرزو می‌کرد که کاش داور سوت را بزند و بازی را تمام کند اما تأکید می‌کند این ظرایف مدیریتی است که اروپا را به مهد فوتبال تبدیل می‌کند.
 
وقتی با سوریانو همذات‌پنداری می‌کنیم
موسوی‌تبار در ادامه به افسوس سوریانو از نفروختن رونالدینیوی چند میلیون دلاری اشاره می‌کند: «چه کسی است که در زندگی‌اش از این حسرت‌ها نداشته باشد؟» این باعث می‌شود با سوریانو همذات‌پنداری کنیم و همپای قلمش، فوت و فن‌های پرهیز از گرفتار شدن در حسرت‌ها را یاد بگیریم. این تنها جایی نیست که با سوریانو همذات‌پنداری می‌کنیم؛ احتمالا وقتی می‌خوانیم سوریانو به خاطر فشار تماشاگران، بازیکنی را می‌خرد و مجبور می‌شود یک‌سال بعد به یک‌سوم قیمت خرید بفروشدش! این حرمان‌ها که ما هم در زندگی‌مان با آن روبه‌رو هستیم، نظر موسوی‌تبار را 
جلب می‌کند.

 چگونه یک فراباشگاه داشته باشیم؟
نکته مهم دیگری که سوریانو در این کتاب به مدیران ورزشی می‌آموزد این است که چگونه چیزی فراتر از یک باشگاه باشند. محمدی این فرآیند را تشریح می‌کند فعالیت‌های اجتماعی، پرهیز از خشونت و شفافیت مالی، اخلاقی و رفتاری باشگاه، توصیه‌هایی است که سوریانو برای تبدیل شدن یک باشگاه، به چیزی فراتر از یک باشگاه مطرح می‌کند.
بارسلونای سوریانو حدی برای خود تعیین کرده و برایش مهم نیست از آن فراتر نرود. موسوی‌تبار می‌گوید: «این، چیزی شبیه به برخی آموزه‌های عرفانی ما در حوزه رضاست!»
محمدی اضافه می‌کند که این کتاب، مثل کتاب نیمه دوم، صرفا یک کتاب فوتبالی نیست و هم برای مدیران ورزشی و هم برای عموم مخاطبانش، حرف‌های گفتنی زیادی دارد.
و در آخر؛ کتاب از نظر موسوی‌تبار خالی از عناصر داستان هم نیست و علاقه‌مندان به داستان هم احتمالا از خواندنش لذت خواهند برد؛ ضمن این که در میان بازار کتاب‌های روان‌شناسی زرد، داشتن این کتاب برای همه کسانی که به دنبال اصول موفقیت می‌گردند، لازم است.

منبع: ضمیمه قفسه روزنامه جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها