طارمی و سردار بوی گل می‌دهند

باور می‌کنید در پایان مصاحبه نگران این هم بود که نکند حرف‌هایش را به کی‌روش منتقل نکنیم؟!

۶ بر ۲ به انگلیس باختیم، ولی باز هم نمی‌دانیم برای این مصاحبه از کجا شروع کنیم.

پس بگذارید من شروع کنم. حرفی هم بزنم می‌گویند. حسن روشن همیشه منفی می‌گوید. من واقعیت را می‌گویم. اصلا بگذارید نقل قول خداداد عزیزی را بگویم. او به ما گفت کی‌روش برای مدت‌هاست که تمام شده. وقتی یک مربی ۸سال یک جا برای ما بماند دیگر نمی‌تواند ادامه بدهد. ما باید دنبال چیز‌های نو برویم.

بزرگ‌ترین نکته فنی که از دیدار با انگلیس متوجه شدید چه بود؟

متوجه شدم اگر کی‌روش فوروارد به این خوبی دارد چرا دفاعی بازی می‌کند. سیستم (۱ - ۴ - ۵) برای تیم‌ملی فوتبال ایران یعنی این‌که کی‌روش دو مهاجم را می‌کُشد. ما دو مهاجم خوب داریم، یکی سردار آزمون و دیگری مهدی طارمی. دیدید چطور در یک ربع ۲ گل زدیم؟ وای از طارمی، امان از آزمون که اگر بخواهند با هم هماهنگ باشند. همین سردار آزمون تا وارد زمین شد دو موقعیت خوب داشت. اصلا وقتی که زوج خط حمله ما شکل بگیرد حمله تیم حریف کم می‌شود. دیدید وقتی آزمون آمد چطور انگلیسی‌ها از فاز هجومی بیرون آمدند و به دفاع خودشان نزدیک‌تر شدند. این‌ها را کی‌روش باید بهتر از من بداند. واقعا که ما باید به این ۲ (مهدی و سردار) افتخار کنیم. هر دو بوی گل می‌دهند. مهدی هم که برای ما ۲ گل به انگلیس زد. طارمی و آزمون در هر مسابقه باید کنار هم بازی کنند. اصولا بهترین نوع دفاع در فوتبال حمله کردن است. مهدی و سردار را آن جلو نگه داریم همه چیز تمام است. کی‌روش مربی فاز هجومی نیست و از ۷، ۸ سال پیش تا الان ما را گیر آورده است. ولی به او بگویید قدر مهاجمان ما را بداند.

یعنی امیدوار باشیم که طارمی و آزمون در بازی‌های بعدی دست به کار‌های بزرگی می‌زنند؟

به هرحال این بازی باعث شد که ترس ما بریزد و مقابل ولز و آمریکا راحت‌تر خواهیم بود. من اطمینان دارم سردار و مهدی در بازی‌های بعدی باز هم گل می‌زنند. البته ما باید از مدت‌ها پیش بیشتر به بحث آبرو و حیثیت فکر می‌کردیم. یادتان می‌آید می‌گفتند که کی‌روش را بیاوریم تا کمتر گل بخوریم؟ حالا هم این وضعیت ماست.

دیدار آمریکا و ولز هم که یک بر یک مساوی شد. ارزیابی از این حریفان ما چیست؟

آمریکا یک فوتبال ماشینی دارد تمامی بازیکنانش به صورت آکادمیک فوتبال را یاد گرفته‌اند، اما از خلاقیت بی‌بهره‌اند. از آن طرف ما یک مهاجم باهوش به نام طارمی داریم. در آکادمی که فوتبالیست باهوش بار نمی‌آورند، فقط به او یاد می‌دهند چگونه اصولی بازی کند. به هرحال ضعف آمریکا این است که بیش از اندازه روی تربیت نسل فوتبالیست‌ها در آکادمی‌ها تکیه دارد. همین باعث می‌شود فوتبالش بگیر، نگیر داشته باشد.

به این اشاره کردید که ترس بازیکنان ما پس از دیدار با انگلیس ریخت. ولی واقعا می‌شود روی این موضوع حساب کرد؟

بله. اما باید به چیز‌های دیگری هم اشاره کنم. من خیلی دلم برای حسین حسینی سوخت که در این وانفسا وارد میدان شد و در نخستین تجربه جام‌جهانی ۶ گل خورد. راستی تا یادم نرفته باید بگویم کی‌روش باید بداند که ما بدجوری از دفاع چپ ضربه می‌خوریم. چرا فکری به حال این منطقه نکرده بود؟ چرا ما جلوی مهاجمان انگلیس را نمی‌گرفتیم؟ البته دلم برای لژیونرهای‌مان هم سوخت. به نظرم با اتفاقاتی که در دیدار با انگلیس افتاد این‌ها از تیم‌های خودشان برگشت بخورند به ایران. البته به غیر از سردار آزمون و مهدی طارمی.

خودتان هم در جام‌جهانی بازی کردید، جام‌جهانی آن زمان چقدر با الان تفاوت دارد؟

خیلی زیاد. آن زمان کلا فرمول مسابقات و نحوه گزینش تیم‌ها هم متفاوت بود. اما احساس خوشایندی که برای نخستین حضور در جام‌جهانی داشتیم هنوز در دلم مانده است. ولی باید این را هم بگویم که من چه دردی داشتم. زانویم را عمل کرده بودم و تا یک ماه مانده به جام‌جهانی هنوز نمی‌دانستم که آیا بازی خواهم کرد یا خیر. به هر حال در جام‌جهانی ۱۹۷۸ اگر ما پرو را می‌بردیم صعود می‌کردیم، اما شکست خوردیم. دقیقه ۶۰ همان مسابقه هم همسترینگم پاره شد و درد بیشتری کشیدم. آمادگی بدنی نداشتم و همه چیز مملو از درد بود. به هرحال تنها احساس خوب این بود که برای اولین‌بار به جام‌جهانی رفته بودیم. این خیلی فرق می‌کند که برای اولین‌بار بروید یا این‌که برای بار سوم. احساس اول بودن خیلی قشنگ است.

روزنامه جام جم