حیف است زحمات‌مان بی نتیجه بماند

تیمی که به دلیل مشکلات مالی قرار نبود به این رقابت‌ها اعزام شود اما در عین ناباوری به مدال نقره آسیا رسید.

درست مثل بازی‌ های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا و بزرگترین میدان ورزشی قاره که سوای از همه رویدادهاست. نسل نوظهور و طلایی واترپلوی ایران زیر سایه سرمربی صربستانی‌اش بعد از نزدیک به نیم قرن در این بازی‌ها به نشان برنز رسید تا ثابت کند از این پس حرف‌های بیشتری برای گفتن دارد. دقایقی با حامد ملک خانبانان، کاپیتان تیم‌ملی واترپلوی مردان در پیکارهای قهرمانی ۲۰۲۳ آسیایی سنگاپور همکلام شدیم تا بیشتر از حال و هوای این تیم بگوید. گفت‌وگوی او را با جام‌جم از نظر می‌گذرانید.

تیم‌ملی واترپلو سال گذشته واقعا روزهای سختی را پشت‌سر گذاشت. فکرش را می‌کردید با چنین وضعیتی نایب قهرمان آسیا شوید؟

متاسفانه کرونا همه برنامه‌های ما را به‌هم ریخت. بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ عقب افتاد و به تابستان امسال موکول شد. چون اردویی در ایران نبود و فدراسیون هم پولی برای پرداخت حقوق چیریچ نداشت سبب شد چیریچ از ایران برود و با یک باشگاه یونانی قرارداد ببندد. ما برای این مسابقات اصلا اردوی متمرکزی نداشتیم. هر چه بود همان تمریناتی بود که در لیگ داشتیم. اردوی ملی با تمرین باشگاهی کاملا متفاوت است. این در حالی است که رقبای ما تمام سال قبل در اردوهای برون مرزی‌شان بودند. ضمن این که به دلیل مشکلات مالی اصلا اعزام‌ ما به سنگاپور هم مشخص نبود. ولی رئیس فدراسیون تمام تلاشش را کرد و لحظه آخر با برگزاری یک اردوی ۱۰ روزه راهی سنگاپور شدیم. با تمام این شرایط می‌دانستیم اگر در مسابقات حضور پیدا کنیم روی سکو هستیم. زیرا ژاپن که قدرت برتر آسیاست به مسابقات جهانی رفته و اینجا غایب بود. پس رقبای اصلی ما قزاقستان و چین بودند که نسبت به آنها شناخت کافی داشتیم. قزاقستان را که در مرحله گروهی بردیم و در فینال هم با یک بازی پایاپای و اختلاف سه گل و روی اشتباهات فردی به چین باختیم. مطمئنا اگر سه بازیکن لژیونرمان را داشتیم، شکست چین هم ممکن بود.

قبول دارید که باید این نایب قهرمانی را هم مدیون سرمربی صربستانی باشید؟

بله صد در صد همین طور است. ما تا قبل از آمدن چیریچ از تیم‌های چین، قزاقستان و ژاپن با اختلافی فاحش شکست می‌خوردیم. اما الان به جایی رسیده‌ایم که چین و قزاقستان را شکست می‌دهیم یا باختمان با اختلاف دو سه گل است و بیشتر نیست. چیریچ در این هفت هشت سال که هدایت واترپلوی ایران را به عهده گرفت نسل جوانی را روی کار آورد و ما را با علم روز دنیا تمرین داد. حیف است زحمات او بدون نتیجه بماند. البته باید قدردان کادر فنی فعلی هم بود که در این مدت کوتاه هماهنگی و همدلی درستی بین ملی‌پوشان ایجاد کرد تا بتوانیم اینجا نتیجه خوبی بگیریم.

فکر می‌کنید شرایطی باشد که او دوباره به ایران برگردد؟

همه ما دلمان می‌خواهد دوباره کار را با چیریچ ادامه دهیم. او با کمترین دستمزد به ایران آمد و با جان و دل برای ما زحمت کشید. او برای بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو هم برنامه داشت که همه چیز تغییر کرد. بازی‌ها پنج ماه دیگر برگزار می‌شود و ما نمی‌دانیم فدراسیون چه تصمیمی در این رابطه دارد. اولویت ما الان باید حفظ جایگاه سومی بازی‌های آسیایی باشد. اگر او برگردد می‌توانیم امیدوار باشیم این نتایج تثبیت شود اگر نه نمی‌توانیم با مربیان ایرانی و اردوهای داخلی نتیجه‌ای مطلوب بگیریم. بازی‌های آسیایی بالاترین سطح رقابت را دارد. درست است ما الان زنگ خطری برای چین و قزاقستان شده‌ایم اما باید برنامه هم داشته باشیم. قزاق‌ها می‌خواهند برای بازی‌های هانگژو دو بازیکن صربستانی بیاورند. چین که خودش میزبان است و بهترین سرمایه‌گذاری را کرده. ژاپن هم که در سطح جهانی رقابت می‌کند و تکلیفش مشخص است.

همه فکر می‌کردند بعد از مدال تاریخی بازی‌های جاکارتا نگاه‌ها به واترپلو به عنوان یک رشته تیمی ویژه‌ترشود، اما هیچ اتفاقی نیفتاد!

بله متاسفانه همین طور است. ما از همین مسابقات سنگاپور هم که برگشتیم یک نفر از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را ندیدیم که به استقبال ما در فرودگاه بیاید. فقط خانواده‌های ما آمدند.

از پاداش هم که خبری نیست؟

فعلا که چیزی نگفته‌اند. امیدوارم پاداشی را هم به ما اختصاص دهند تا با انگیزه بهتری کار را برای حضور در بازی‌های هانگژو ادامه بدهیم.