سخن رهبری را فهم کنیم

این دو کلمه زمانی که در بستر فرسودگی روزمره‌ عادت‌های زبانی ما شنیده شود، اصلا سخنی تکراری به ‌نظر می‌رسد و تکرار‌شوندگی آن به بی‌اثری‌اش می‌افزاید. اما این دو‌کلمه در متن زندگی واقعی، وضعیت تاریخی، تکالیف کنش انقلابی، چالش توحید و کفر جهانی در عمق میدان ایران اسلامی، جنگ عیان و همه‌سویه‌ فرهنگی، فکری، آموزشی و رسانه‌ای و توطئه‌های مستمر اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ‌نظامی ۴۴ ساله فهم گردد، آن‌گاه خواهیم دید چون حکمت زنده‌ و راه‌حل کلان رابطه استوار حکومت و امت برای فائق‌آمدن به موانع رشد دو‌جانبه فردی/ اجتماعی ملت ما و مسلمانان آزادیخواه و در آرزوی ساختن زندگی شرافتمندانه، پیشرو و رها از سلطه ظالمان ظاهر می‌شود.

۲- آشنازدایی از این دلمردگی و فرسودگی زبانی و رستاخیز مجدد دو‌کلمه با حقیقت عملی و فرای ذهن و در ساحت درک هویت عقلی، حقیقی و معنادار آن همچون راهنما و چراغ راه امروز و فرداهای ما، تنها شیوه درک درست اهمیت این قدرت نرم‌افزاری است. باید بدانیم اگر به‌صورت ظاهری چون به‌به، چه‌چه‌ رایج سخن رهبران با این دو کلمه برخورد کنیم، بازنده بزرگ راه حیات طیبه و سرفراز و عزیز آینده خودیم. این دو کلمه یعنی درک نقش بی‌همتای ایمان و پیامد آن تقوا و عبودیت و عمل صالح و انفاق خالصانه‌ آنچه داریم از جان و مال و همه دلبستگان در راه عبودیت و عمل به ایمان و فرامین‌ا... در هر جایگاهی که هستیم، چه در مقام رهبر و رئیس‌جمهور و سران قوا و رؤسا و وزرا و مدیران، چه در مقام کارگزاران ساده و مردم مؤمن به خدا و اسلام و انقلاب اصیل اسلامی و سعی و امید قطعی به آن‌که در محضرا... و توکل بر ا...، هیچ شکستی در دنیا و آخرت برای رهسپاران راه عشق و ایمان و امید و انتظار خالص وجود ندارد.

۳- این دو کلمه پیش از همه به ایمان مردم مؤمن و حکمرانی و حکمرانان تأکید دارد. در اینجا ایمان با توجیهات دنیاگرایانه خودپرستی و لذت‌جویی نمی‌سازد، با کار برای تکاثر و ثروت‌اندوزی، با حساب‌های بانکی کلان، خانه‌های اشرافی و ویلاها و سفرهای لهو و لعب نمی‌سازد، چه رسد به مقام و قدرت‌پرستی و رانت‌خواری و حرام‌خواری و نداشتن صلاحیت و شایستگی و ‌پذیرش مقام نابجا. ایمان و امید و انتظار برای عدالت و تلاش برای خشنودی خدا، با این اوضاع نمی‌خواند. ایمان و امید، کلمه‌های موهوم و محبوس در زبان نیست، حقیقتی دارد که در زهدان فساد مدیران قوا و وکیل و وزیر و قاضی می‌میرد و به حرف پوچ و فریبنده بدل می‌شود و این عمل ضد‌ایمان و امید بر فساد مردم می‌انجامد یا دامنش می‌زند. اما ایمان و امید در مردم اساس و نیروی اصلی پیروزی است. تلاش نفس متکبر و خود‌رأی و خدا‌گریز و ابلیس لعین و وسوسه خناسان میان مردم، ربودن طهارت قلب و فکر و عمل‌شان، توسعه بی‌ایمانی در ملت و نیست‌انگاری و پوچی و نومیدی است. ‌اینچنین ملتی از درون به‌وسیله شیطان فتح می‌شود. فساد فردی و جامعه که فراتر از حاصل جمع افراد و آحاد جامعه است طی استدراج و گام به‌گام، فرآیندی را طی می‌کند که باید برای هر مرحله طبق فرمان قرآن و هدایت خاندان وحی و عقل، راه‌مقابله با آن را به‌درستی طی کرد تا اتمام حجت محقق شود و صف کسانی که با اصرار و عناد با حق جنگیدند و خداوند بر قلوب‌شان مهر و قفل نهاد با افرادی که اصلاح‌پذیرند، جدا شود و با هر دسته متناسب با حال‌شان فرمان خدا اجرا شود.

۴- چنین است حقیقت رابطه دو‌سویه بی‌ایمانی و بی‌انتظاری و فاقد جدیت و مسئولیت برای بندگی خالص، در حکومت و جامعه. ما نمی‌توانیم بدون عمل اصلاح مؤمنانه ساختار حکمرانی و طرد بی‌ایمانان و نامنتظران نومید و ناکوشندگان در راه ایمان و چشم‌پوشی بر فساد و تداوم آن و بی‌لیاقتی و بازارهای رفاقتی و غارت‌های باندی، مدعی نشر امید و ایمان در ملت باشیم‌. اگر سپاه و نیروی نظامی در ایران دستاوردهای درخشان دارد برای درجه بالاتر ایمان و امید و مدیریت سالم تحت رهبری مستقیم ولی‌فقیه است. مجلس و قوه قضاییه و مجریه هم باید با نفی فساد، فضای ایمان و امید را در حکومت نیرومند کنند و با سالم‌سازی ساختار اداری و نهادهای اداره کشوری و شهری، جامعه را از نومیدی و بی‌ایمانی و وسوسه شیاطین حفاظت کنیم. این است معنای سخن اصیل حضرت آقا در‌باره ایمان و امید که امید به ظهور عدل جهانی(‌عج‌) و سعی در راه آن است.

۵- ایمان و امید، دو کلمه قرآنی و اهل‌البیتی و اصولی در فرهنگ اسلام ناب محمدی صلوات‌ا...علیه‌و‌آله است. ما نمی‌توانیم بدون درک همه بستر معنایی این دو کلمه که کل عبودیت، باور توحید و نبوت و امامت و عدالت و معاد اسلام را در خود فشرده است و بر سراسر کلام خدا در قرآن حکیم سایه افکنده، آن را فهم کنیم و در خود و جامعه تحقق بخشیم. تحقق این کلمه در جامعه به‌طور تفکیک‌ناپذیر حکومت و حقیقت عمل کارگزاران حکومت و ملت را با هم در‌بر می‌گیرد‌. به یاد داشته باشیم طلب امید و ایمان در سخن مقام مؤمنانه و خالصانه ولی‌فقیه نمی‌تواند یکسویه تفسیر شود‌.