گزارش جام جم آنلاین از یوم العباس در خوزستان؛

یوم العباس خوزستان؛ تجلی جاذبه مغناطیسی ابوالکلفات

یکی از روزهای دهه محرم معروف است به « یوم العباس» و مراسمی با این عنوان در اکثر مناطق خوزستان برگزار می شود، در این روز مردم از طلوع آفتاب تا غروب به شیوه های مختلف به سوگواری می پردازند؛ یکی از شاخص ترین برنامه ها در این روز مربوط به منطقه عین ۲ اهواز است.

کد خبر: ۱۴۱۷۶۴۳

جام جم آنلاین - خوزستان - معصومه مجدم : حرارت حزن عاشورا، آتشی در دل ها روشن کرده که هیچ کس و هیچ چیز را یارای خاموش کردن آن نیست ... و این شعله هر روز فزون تر و داغ تر می شود به گونه ای که عاشقان و شیفتگان حسین علیه السلام و یاران باوفایش، از قدیم الایام روزهای مختلف ماه مُحرم را به نام یکی از شهدای این واقعه عظیم می شناسند. هر یک از این روزها مُزین به نام شهیدی از شهدای کربلاست و هدف از این نامگذاری ها پاسداشت شهدای این واقعه تاریخی است اگرچه تمامی این افراد همگی در روز عاشورا به شهادت رسیده اند. روز هفتم محرم معروف است به « یوم العباس» و مراسمی با این عنوان در اکثر مناطق خوزستان برگزار می شود، در این روز مردم از طلوع آفتاب تا غروب به شیوه های مختلف به سوگواری می پردازند؛ یکی از شاخص ترین برنامه ها در این روز مربوط به منطقه عین ۲ اهواز است؛ شیفتگان و عزاداران اباعبدالله الحسین علیه السلام همچون براده های آهن جذب مغناطیس ابوالکلفات می شوند و دلدادگی شان را به سقای لب تشنگان طی مراسمی باشکوه به منصه ظهور می رسانند. مردم پرچم داران تشیع هستند و قریب به ۸۰ سال است که این مراسم را برگزار می کنند. احمد شماخه از مداحان روز هفتم محرم این منطقه در خصوص نحوه برگزاری مراسم می گوید: حدود ۵ هزار نفر از مردم منطقه عین ۲ صبح روز هفتم محرم از حسینیه ابوالفضل العباس (ع) مراسم را آغاز کرده و با سینه زنی و نوحه خوانی به سمت خیابان ۹ شرقی حرکت می کنند. زمانی که به حسینیه ابوالفضل العباس (ع) برمی گردیم تا مسجد یزله کنان (نوعی پایکوبی) حرکت کرده و در طول مسیر «عباس اشرب مای اعیونی» ( عباس از اشک چشم من بنوش) را فریاد می زنیم. هنگامی که به مسجد رسیدیم مداحی و سینه زنی کربلایی را شروع می کنیم، پس از آن علم که صبح از مسجد خارج کردیم مجدد به مسجد باز می گردانیم. مردم در طول مسیر بین عزاداران نذری پخش می کنند که اخیرا با توجه به گرمای هوا بیشتر با نوشیدنی های خنک از عزاداران پذیرایی می کنند، همچنین خانم های منطقه در حسینیه فاطمه زهرا (س) بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ پرس غذا طبخ کرده و توزیع می کنند. پس از اتمام مراسم صبح، همه مردم محل درب خانه هایشان را بازکرده، نوحه پخش می کنند و مردم را به خوردن نهار آقا ابوالفضل دعوت می کنند؛ برای آنها فرقی ندارد که آن شخص مردم منطقه باشد یا از بیرون منطقه برای مشارکت در مراسم آمده باشد. در این روز تنها یک پرچم آقا اباالفضل (ع) بیرون می آید و همه عشیره، هیئت ها، مساجد و حسینیه ها زیر این پرچم قرار می گیرند و هیچ کدام از آنها پرچم مختص به خود را دست نمی گیرد. مراسم عصر روز هفتم کمی با برنامه صبح متفاوت است؛ حاج حسین سواری صاحب هیئت ساقی عطاشی کربلا از سال ۱۳۲۸ تاکنون یک تابوت را می بندد که هیچ سالی اجازه تغییر در جزئیات آن را هم نمی دهد؛ ایشان آنقدر به بستن این تابوت حساس هستند که زمان درست کردن آن حتی به خانمش هم اجازه ورود به اتاق نمی دهد در واقع همه در منزل ایشان منتظر می نشینند تا تابوت آماده شود و آن را ببینند. مردم نذرهایشان را در این تابوت می اندازند، بچه های تازه به دنیا آمده را از زیر تابوت رد می کنند به این معنا که این کودک خادم آقا اباالفضل (ع) است؛ مادرم نذر کرده بود که من را از زیر این تابوت رد کند اما از آنجایی که زن ها نمی توانند از زیز تابوت رد شوند خود ایشان کار را انجام نداد اما من را نذر حضرت اباالفضل العباس (ع) کرد و من هم خادم ایشان هستم. پس از آن که تابوت را در حسینیه گذاشتند، مردها به عزاداری و سینه زنی در محل مشغول می شوند آنگاه خانم ها پیش تابوت می روند، عزاداری کرده و مراد می طلبند یا نذرهایشان را ادا می کنند. حاج حسین سواری در خصوص فلسفه ساخت تابوت می گوید: زمانی که حضرت اباالفضل العباس (ع) به شهادت رسید هیچ کس آن را تشییع نکرد در واقع تابوت نداشت، به همین خاطر ما مردم شیعه و عاشقان اهل بیت (ع) برای احترام به آقا اباالفضل این تابوت را به صورت نمادین درست کرده ایم. خدمت به حضرت اباالفضل (ع) قدمتی دارد، حدود ۸۰ سال پیش ما ساکن روستای دبیه از توابع دشت آزادگان بودیم آن زمان هم مراسم نوحه خوانی، تعزیه خوانی، روضه خوانی و عزاداری بود؛ پس از پیروزی انقلاب برای سکونت به منطقه عین ۲ اهواز آمدیم. مسئول هیئت ساقی عطاشی کربلا ادامه می دهد: وقتی در عین ۲ ساکن شدیم جمعیت منطقه زیاد نبود، ماه محرم فرا رسید و همین مراسم را با نوحه خوانی ها، روضه خوانی ها و مقتل خوانی ها برگزار کردیم؛ مردم منطقه دور تابوت حلقه زده یک دور می زدند و می رفتند. این مراسم از آن زمان تا به امروز که شما شاهد آن هستید در این منطقه برگزار می شود؛ انشالله پس از این هم توسط مردم ولایتمدار منطقه عین ۲ برگزار خواهد شد. مردم خوزستان و علی الخصوص این منطقه ارادت خاصی به حضرت عباس (ع) دارند به طوری که هر زمان مشکلی برای آنها پیش می آید یا حاجتی دارند به حضرت ابالفضل (ع) متوسل می شوند؛ در همین روز از خداوند متعال می خواهم جمهوری اسلامی ایران ومردم ولایتمدارش را حفظ کند تا هرساله بتوانیم در این مراسم خدمتگزار باشیم. ام مالک از خانم های مسن منطقه که پا به پای عزاداران در حرکت است،گفت: هرسال بخاطر غم بزرگ این روز با پای برهنه در این مراسم شرکت می کنم. این خانم گریه کنان شعر «یخویه حسین هلیونه ینهبون، یخویه حسین و اخیمنه یحرجون، یخویه حسین باطفاله یسلبون، چالیش یا اهلنا ما تگعدون» را می خواند. وی ادامه داد: هرساله در مراسم پیاده روی اربعین شرکت می‌کنم، هیچ وقت در این مراسم هم کفش نمی پوشم. خانم دیگری از اهالی منطقه در حال اسپند دود کردن است و می گوید: حضرت ابوالفضل(ع) «ابوالکلفات» است (کسی که در سختی‌ها به او پناه می‌برند) و ما به جز حضرت ابوالفضل العباس ( ع) وسیله نجاتی نداریم.