قهرمان دنیای خوردنی‌ها

تقریبا جزو آن دسته از افرادی قرار می‌گیرد که خودش، ته‌دیگ زندگی خود را در سنین نوجوانی طلایی و خوشرنگ کرده است.اگر از آن افرادی هستید که قبل از شروع کردن ناهار، دنبال فیلم مورد نظر خود می‌گردید؛ به شما پیشنهاد می‌کنم که یک چیز خوشمزه کنار خودتان بگذارید و این گفت‌وگو را بخوانید. به این دلیل که نفر اول برنامه دستپخت می‌خواهد از چالش‌های غذایی خود بگوید.

بفرمایید پیتزای نوجوانی!

در همین سن قدم‌هایش را استوار بر‌می‌دارد. شب‌ها با فکر به هدف‌هایش و هر طلوع خورشید با نگاه به آینده درخشانش را زندگی می‌کند. در همین دورانی که خیلی‌ها با دلایل مختلف عجیب و غریب سعی می‌کنند کام زندگی خود را تلخ‌تر از قهوه اصل عربی کنند؛ او از زندگی و تلاش در مسیر هدف خود صحبت می‌کند. البته کار با انواع و اقسام ادویه‌ها و مواد اولیه خوشمزه غذایی می‌تواند سه بار در روز طعم جدیدی به زندگی الینا هدیه دهد.همه ما برای آخرین‌بار در کوچه همراه دوست و رفیق‌های‌مان بازی کرده‌ایم اما دقیقا نمی‌دانستیم که شاید آخرین تجربه و لذت بازی در کنار یکدیگر را داریم تجربه می‌کنیم. با یک چشم به‌هم زدن تمام دوران شیرین راهنمایی، فصل تابستان قبل ورود به دبیرستان و هر خاطره خوبی تمام می‌شود. نوجوانی دست‌کمی از باران بهاری ندارد؛ خیلی تند وارد زندگی شما می‌شود و بعد از بارش تندش، مثل آغازش به پایان می‌رسد. البته نظر الینا درباره دنیای نوجوانی‌ای که در آن زیست می‌کند همین است و می‌گوید که دنیای نوجوانی شبیه پیتزا می‌ماند. خوشمزه است اما خیلی زود به پایان می‌رسد!البته بعد از این سؤال، از او یک پرسش محرمانه داشتم. در اقدامی جسورانه دستور پخت و پختگی یک نوجوان را از او خواستم تا برایم توضیح بدهد. لطفا اگر می‌خواهید یادداشت کنید؛ لطفا کاغذ و قلم‌های خودتان را بیاورید تا دستورالعمل به پختگی رسیدن یک نوجوان را به شما بگویم. چند قاشق غذاخوری تلاش و البته نصف قاشق چای‌خوری خلاقیت را به غذا اضافه کنید. در زمان طلایی که قرار است غذای ما دم بکشد؛ امید به آینده و توکل به خدا را فراموش نکنید. این دستورالعمل را الینایی می‌گوید که حداقل خودش از این راهکار استفاده می‌کند.

از ایتالیا به آشپزخانه

هرکسی آثار هنری خاص خودش را دارد. یک نفر می‌تواند جوری به سمت یک توپ خود را پرت کند که حتی عقاب نتواند از پس آن بر بیاید. یک گوشه دیگر جهان یک انسان دیگر می‌تواند با کاسه صبر هنری خود یک لباس زیبا خلق کند. همه ما با هنرهای حداقلی در خودمان مواجه هستیم که اگر بتوانیم آن را به وسیله راهنمایی‌های درست پدر و مادر و البته مشاور مدرسه پیدا کنیم؛ به‌راحتی می‌توانیم کوله‌بار انگیزه خود را در نوجوانی پر کنیم و به سمت هدف‌مان سرازیر شویم. الینا اولین هنر آشپزی خود را با یک غذای ایتالیایی پرطرفدار به نام پاستا شروع کرد تا طعم زندگی خود را برای اولین‌بار عوض و تازه کند. حال که چندسالی می‌شود به صورت حرفه‌ای این حرفه را دنبال می‌کند؛ به عقیده خودش یک آشپزباشی باید جوری عاشق و دلداده کار و هنر خودش باشد که بتواند یک سبک جدید را وارد هنر آشپزی و جهان خوشمزه‌ها کند. مانند هرکاری که باید برای آن خلاقیت و تلاش را در آن اضافه کرد؛ آشپزی نیز از این قاعده مستثنا نیست و باید از قول یکی از آشپزهای موفق کشورمان به شما برسانم که تلاش و پیگیری و خلاقیت نباید در این حرفه فراموش شود. دلش می‌خواهد در این حرفه منحصر به‌فرد باشد و غذاهایی را درست کند که زیر زبان هرکس مزه کند و طعم خاصی داشته باشد. الینای آشپز درباره این سؤال که آیا دوست دارد که آشپزی‌اش در چه سطحی باشد؛ به این صورت پاسخ داد.

کیک شکلاتی هستم!

بعضی‌ها ممکن است صرفا برای نشان دادن علاقه خود به پدر و مادرشان و کمک به آنها دست به شعله گاز آشپزخانه برای غذا درست کردن شوند اما بعضی‌ها مثل الینا، خلاصه زندگی خود را در آشپزی می‌بینند و می‌خواهند یک آشپز جهانی باشند. از آن افرادی که خیلی از افراد به‌دنبال جدیدترین دستورالعمل‌های آشپزی آن می‌گردند و برای آنها مهم است که سرآشپز محبوب خودشان، داخل قورمه‌سبزی از چه فنی برای خوشمزه‌شدن استفاده می‌کند. البته این را هم اضافه کرده که تمام کارهای آشپزی خود به آشپزخانه ختم نشده و بلکه تحصیلات این رشته را دنبال می‌کند. در همین راستا نیز از بین تجربه در آشپزی و علاقه به این حرفه، تجربه را انتخاب می‌کند. تجربه‌ای که گاهی ممکن است تمام زحمت‌های‌مان یا شور و بی‌نمک شود. امان از تجربه که با آدم چه کارها که نمی‌کند!
تا اینجای گفت‌وگو لپ‌کلام‌مان درباره غذا بوده و این در حالی است که شخصیت واقعی قصه ما هنرش به آشپزی اختصاص نداده و می‌خواهد یک قناد تمام حرفه‌ای شود. قنادی که راز طعم لذیذ شیرینی‌هایش در جهان گم باشد. البته کسی که با پاستا وارد کهکشان آشپزی شده؛ دلش می‌خواست دور از این جهان، در جایی که از آن به‌عنوان دنیای‌موازی نام می‌برند، یک کیک شکلاتی باشد! تا دل‌مان مجدد آب نیفتاده این بخش را همین‌جا به پایان می‌رسانم!

حریف می‌طلبم!

یادش بخیر! زمانی در دهه ۸۰ فیلمی با مضمون آشپزی در قصر پخش می‌شد که در آن فیلم، شخصیت اصلی به آشپز درجه یک دربار و قصر تبدیل می‌شود. یادم‌ نمی‌رود که با همان سریالی که در آن زمان پخش می‌شد؛ سیلی از علاقه‌مندان به هنر و حرفه آشپزی روی آوردند. همه برای خودشان یک چیزهایی دارند که به نظر خودشان در جهان، مانندی مثل کار و هنرشان وجود ندارد؛ حالا آن‌که مثال زدم یک فیلم ساختگی بود اما بعضی‌ها آن‌قدر چم‌و‌خم کار را بلد هستند که برای حریفان حرفه خود، خط‌و‌نشان می‌کشند. به نظر الینا، او در پخت غذاهای ملل و سنتی ایرانی حاضر است با دیگران به رقابت بپردازد و در این بخش حتی حریف می‌طلبد. به همین صراحت. آدم‌های این حرفه اخلاق خاصی دارند. بعضی از آنها فقط مراحل خلق یک غذا را دوست دارند و این مرحله را حتی بیشتر از خوردن آن می‌پسندند. حتی این مورد دور از ذهن نیست که شاید زیاد به غذای خود لب نزنند. الینا، آشپزی که به انتهای پاسخ سؤالات رسیده؛ درباره این موضوع می‌گوید هم مراحل پخت غذا و نیز قسمت آخر و خوشمزه آن را دوست دارد و هرکدام از آن موارد، به او آرامش می‌دهد.