توسعه حمل و نقل عمومی در گرو اقدامات فرابخشی

شرایط حمل و نقل عمومی درکلانشهرهای کشور مناسب نیست و شهروندان از وضعیت اتوبوس‌، مترو و تاکسی‌ها گلایه دارند، زیرا سال‌هاست که برای بروز رسانی حمل و نقل عمومی اقدام قابل توجهی نشده  و بخش قابل توجهی از این ناوگان این روزها به سن فرسودگی رسیده است. البته تلاش‌هایی شده و می‌شود. اما به قول معروف این اقدامات قطره چکانی است و در بهبود شرایط آنچنان که باید تاثیر ‌گذار نیست.

ریشه‌های وضعیت نامناسب حمل و نقل عمومی را اگر دنبال کنید به این واقعیت می‌رسید که  توسعه حمل و نقل عمومی آن طور که باید در اولویت برنامه‌های مدیران قرار ندارد. این درحالی است که اگر بخواهیم شرایط تغییر کند، نیاز است که به حمل و نقل عمومی نیز مانند آرد و نان توجه شود و مسئولان برای تامین این نیاز شهروندان نیز تلاش کنند و رسیدگی به آن را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند. به عبارت دیگر توسعه حمل و نقل عمومی نیز مانند نان شب واجب است و زمانی می‌توان به برطرف شدن  مشکلات این حوزه امیدوار بود که مدیریت آن به معنای واقعی کلمه در اولویت برنامه‌های مدیران قرار گیرد.

در این بین لازم به یادآوری است که توسعه حمل و نقل عمومی و نوسازی این ناوگان در گرو اقدامات فرابخشی است، زیرا وزارتخانه‌هایی مانند صمت، راه و شهرسازی و وزارت کشور در این حوزه نقش دارند. آنچه در این بین به آن کمتر پرداخته شده این نکته است که این وزارتخانه‌های مسئول آن طور که باید با یکدیگر تعامل و ارتباط ندارند و به نوعی می‌توان گفت هر بخش برای خودش کار می‌کند. این درحالی است که رفع مشکلات این حوزه به  عملکرد یکپارچه نهادهای مسئول نیاز دارد.

در برنامه هفتم توسعه نیز چند ساختار برای بهبود شرایط حمل و نقل عمومی پیش‌بینی شده است. اما این ساختارها فرابخشی هستند و نیاز به ارتباط گسترده و مناسب نهادهاست تا بتوان عملکرد مطلوبی در این حوزه  داشت.

‌لازم به یادآوری است که در نگاه کلان‌تر توسعه حمل و نقل عمومی می‌تواند منافع قابل توجهی برای کشور داشته باشد، زیرا موقعیت کشورمان در منطقه نیز منحصربفرد است و به نوعی چهار راه بزرگ منطقه هستیم. اما نتوانسته‌ایم تاکنون از این موقعیت بدرستی استفاده کنیم و رقبای ما در منطقه برای به دست آ‌وردن این جایگاه تلاش می‌کنند.‌ این درحالی است که نزدیکترین و ارزان‌ترین راه ارتباطی در منطقه از طریق کشور ماست و چنانچه ‌ از این ظرفیت حداکثر استفاده را نکنیم کشورهای رقیب این ظرفیت را در اختیار خواهند گرفت.