مدیران روزهای پیروزی

موضوع دور از انتظار اما نوع رفتار روسای این فدراسیون‌ها بوده است. هر بار تیم یا شخصی در یک رشته ورزشی به موفقیت می‌رسد، مدیران به هر نحوی تلاش می‌کنند نام خود را پای آن موفقیت ثبت و ضبط کنند. اما در روزهای شکست و ناکامی که انتظار بیشتر مردم و ورزش‌دوستان حداقل یک عذرخواهی است، این مدیران سعی می‌کنند یا در انظار حاضر نشوند یا با شیوه‌های عجیب و منحصر به فرد خود، جلوه دیگری از شکست را به همه نشان دهند. 

کیفی‌سازی اولویت ماست

قبل از اعزام کاروان ایران به بازی‌های آسیایی هانگژو،کیفی‌سازی و کاهش تعداد اعضای کاروان یکی از شعارهای کمیته ملی المپیک پیش از این مسابقات بود. این در حالی است که امسال با وجود شکسته شدن بسیاری از رکورد‌های ورزش ایران در هانگژو و کسب مدال‌های ارزشمند اما برخی فدراسیون‌ها با عملکرد خود باعث شدند تا شعار کیفی‌سازی در حد همان شعار باقی بماند و برخی مدال‌های با ارزش دوره‌های قبل هم به مدال بهتری تبدیل نشد که هیچ، کاملا از دست رفت. اما چطور برخی آقایان برخی مدیران اصول اولیه مدیریت را هم رعایت نکردند و کماکان بر سر موضع خود ایستاده‌اند؟

فاجعه فوتبال

مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال به سفر علاقه‌مند است، برای همین حضور در فدراسیون را تاب نیاورد و راهی چین شد تا شاهد بازی‌های تیم‌ملی امید باشد. تیمی که با عملکردش همه را ناامید کرد و برابر هنگ‌کنگ شکست خورد تا تاریخی جدید در فوتبال ایران رقم بخورد. عجیب‌تر این‌که پس از ناکامی این تیم، او بدون توجه به خبرنگاران از محل بازی‌ها دور شد و تاکنون هیچ واکنشی نیز به این اتفاق نداشته است. نام رضا عنایتی را نیز به پازل تکمیل‌کنندگان فاجعه اضافه کنید. سرمربی تیم‌ملی امید ایران که در واکنش به سوال استعفا، معتقد است که باید منتظر بود و دید در آینده چه پیش خواهد آمد!

والیبال از دست رفت

محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال در جدیدترین مصاحبه خود این‌طور گفته است:«بعد از آخرین بازی از مردم عذرخواهی کردم، ما نقطه ضعف داریم اما نباید توهین بشنویم. اگر هم به المپیک نرویم که دنیا به آخر نمی‌رسد، تا یک ماه آینده سرمربی و برنامه تیم‌ملی مشخص می‌شود!» این در حالی است که گرچه تیم‌ملی والیبال موفق به کسب مدال طلای هانگژو شد اما در انتخابی المپیک به هیچ تیمی نه نگفت و بازی‌ها را واگذار کرد، نتایج به حدی بد بود که بهروز عطایی، سرمربی تیم بالاخره مجبور به استعفا شد!

گریه می‌کنم، پس هستم!

غلامرضا شعبانی‌بهار، رئیس فدراسیون تیر و کمان است و شما هم احتمالا ویدئوی عجیبی که در میانه مسابقات از هانگژو مخابره شد را دیدید.  ورزشکاران تیراندازی با کمان در آسیا نتوانستند انتظارات را برآورده کرده و بدون کسب حتی یک مدال به کشور برگشتند تا ویدئویی از رئیس فدراسیون مخابره شود که مشغول گریه کردن بابت عدم نتیجه‌گیری تیراندازانش است. اتفاقی که شاید برای بسیاری باور‌نکردنی بود. کسی که مدت‌ها در ورزش حضور داشته و حتی مدتی معاون وزارت ورزش بوده باید بداند که شاید چنین رفتاری از یک ورزشکار و حتی مربی طبیعی باشد اما برای یک مدیر یک نقطه ضعف غیرقابل باور محسوب می‌شود! 

شجاعت کردیم به هانگژو رفتیم!

روح‌ا...حسینی، رئیس فدراسیون بوکس پیش از شروع مسابقات آسیایی در مصاحبه‌ای گفته بود نمایندگان کشورمان می‌توانند چندین مدال را از هانگژو به ارمغان بیاورند اما پس از پایان بازی‌ها در اظهارنظری جالب و تغییری ۱۸۰درجه‌ای مدعی شدند که «پیش‌بینی این نتیجه را می‌کردیم و شجاعت کردیم که تیم را به هانگژو فرستادیم!» 
آقای حسینی! چطور قول مدال دادید در حالی که همه نمایندگان ما حذف شدند و پس از مسابقات تازه به یاد آوردید که پیش‌بینی این نتیجه را می‌کردید؟

افول ستاره‌های تیراندازی

مرتضی قربانی، رئیس فدراسیون تیراندازی در نشست خبری پیش از اعزام قول چندین مدال طلا داده بود اما تیراندازان با عملکرد ضعیف نه تنها وعده رئیس فدراسیون را محقق نکردند بلکه آژیر خطر این رشته برای کسب سهمیه المپیک نیز به صدا درآمده است. سهم ۱۶تیرانداز ایران در این رویداد فقط یک مدال برنز بود و دیگر هیچ خبری از درخشش ستاره‌هایی مانند الهه احمدی، نجمه خدمتی، جواد فروغی، گلنوش سبقت‌اللهی و... نیست.

نتایج غیرقابل جبران

اسامی که از آنها نام بردیم، فقط بخشی از افرادی هستند که از مردم بابت نتایج فاجعه‌بار حتی یک عذرخواهی هم نکرده‌اند که هیچ، رفتار برخی‌شان طلبکارانه است و گویا برای‌شان اهمیتی ندارد حضورشان در ورزش اگر به همین منوال ادامه یابد، نتایجی غیرقابل جبران برای ورزش ایران به بار می‌آورد. این در حالی است که نام‌های دیگری مانند روسای فدراسیون بسکتبال، کبدی و تکواندو هم در این لیست جا دارند و باید پیش از دیر شدن برای خود و فدراسیون‌شان کاری کنند.