پادشاهان پاداش

به هر حال روز گذشته خبری منتشر شد مبنی بر این‌که اعضای تیم‌ملی سال ۹۸ در همان زمان پاداش‎های کلانی بابت صعود به جام‌جهانی گرفته‎اند که حواله خودرو خارجی یکی از آنها بود. رد و بدل شدن پاداش در فوتبال امری بسیار مرسوم است. هر کسی که آن را تکذیب کند یا حقیقت را نمی‎گوید یا اصلا اطلاعی از بطن ماجرا ندارد. برای بررسی میزان پاداش‎های اهدا شده به ملی‎پوشان فوتبال باید سری به تاریخ بزنیم، به سال‎های دور و به جایی حوالی اواخر دهه. به خصوص حالا که برخی از ستاره‎های اسبق فوتبال ایران از بیخ و بن ماجرا را تکذیب می‎کنند و می‎گویند آن زمان مثل الان اصلا پاداشی وجود نداشت. اما وجود داشت، خیلی هم خوب و نجومی. در حدی که ستاره‎ها یک شبه به میلیاردهای زمان خودشان تبدیل شدند. 
     
حالا بد نیست!
تیم‌ملی فوتبال ایران به جام‌جهانی ۹۸ فرانسه صعود کرده و تک‌تک اعضای تیم‌ملی در اوج جوانی، شهرت و محبوبیت هستند. فوتبال در سراسر کشور مساله‎ای بسیار مهم و دغدغه اصلی مردم شده است. ملی ‎پوشان در بازگشت از استرالیا به مراسمی مفصل و ویژه ‎دعوت می‎شوند تا در آنجا از آنها تقدیر و تشکر به عمل آید، آن هم چه تقدیر و تشکری. در این مراسم شرکت‏های صنعتی و تولیدی و انواع کارخانجات به عنوان اسپانسر خودی نشان می‏دهند و بعد از مراسم سخنرانی و مقدمات مرسوم، نوبت به پرداخت پاداش از سوی این شرکت‌ها می‎رسد؛ از ماشین لباس‌شویی گرفته تا انواع لوازم خانگی دیگر که یکی پس از دیگری به ملی‎پوشان اهدا شد. «حالا بد نیست». یک لحظه دوربین روی صورت عابدزاده زوم می‎شود. او این جمله را به بغل دستی‎اش می‎گوید، یعنی درست زمانی که اعلام می‎شود فلان کارخانه (که حالا دیگر وجود خارجی ندارد) یک ماشین لباس‎شویی به هر یک از ملی ‎پوشان اهدا کرده است. بعد هم اعلام می‎شود هر یک از بازیکنان تعدادی سکه تمام بهار را به عنوان بخش دیگری از پاداش گرفته‎اند. ملی‎پوشان سابق فوتبال ایران خوشحال و سرخوش از این‌که جوایز بسیار زیادی دریافت کرده‎اند با توافق با یکدیگر یک سکه به نفع امور خیریه اهدا می‌کنند. 
     
دنیا به کام ستاره‎ های ۹۸
حواله ملی‌‌پوشان در سال ۱۴۰۲ بدجوری به چشم آمد و حتی انتقادهای سنگینی نسبت به برخی ملی‎پوشان نظیر کنعانی‎زادگان که با آن فخر می‎فروخت مطرح شد. اما برای این‌که میزان پاداش نجومی را متوجه شوید باید باز هم به اواخر دهه برگردیم. ملی‌پوشان فوتبال ایران طبق شواهد و قرائن به جای مانده از آن زمان حداقل دو مرتبه از سال ۷۵ تا ۷۷ به عنوان پاداش آپارتمان دریافت کرده‎اند. در این میان حتی صحبت‎هایی مبنی بر این‌که آنها یک باب مغازه هم دریافت کرده‎اند شنیده می‎شود. زمین‎های اهدایی و دیگر مایملک غیرقابل منقول بخش دیگری از پاداش‎های نجومی ستاره‎های نسل ۹۸ بود. ستاره‎های فوتبال آن زمان دردانه‎های ورزش بودند. کافی بود لب تر کنند. به هرحال دنیا به کام‌شان بود و هر چه پاداش خوب هم وجود داشت به آنها تعلق می‎گرفت. 
     
فقط ۱۵، ۱۶ میلیون ناقابل!
آن زمان نه گوشی هوشمند وجود داشت و نه اصلا داشتن گوشی تلفن همراه امری مرسوم به شمار می‎رفت. تلفن همراه متعلق به بخش محدودی از جامعه بود و هنوز این وسیله تا اندازه کنونی گسترده و همه‏گیر نشده بود. گوشی‎ های موبایل بسیار گران قیمت بودند اما به کرات از این گوشی‎ها به همراه سیمکارت به ملی‎پوشان اعطا می‎شد. اما در مقابل حواله خودرو و یا آپارتمان‎های اهدایی مگر این موارد به چشم می‎آمد؟ نیما نکیسا روز گذشته گفت‌‌و‌گویی با یکی از رسانه ‎های ورزشی انجام داد و گفت که آن زمان حواله خودرو به اندازه الان گران نبود و آن را به مبلغ ۱۶-۱۵  میلیون فروخته است، کاری که اکثر ملی ‎پوشان آن زمان هم انجام دادند. او طوری می‌گوید ۱۶-۱۵ میلیون بیشتر نفروخته که انگار هیچکس نمی‎داند این مبلغ در اواخر دهه هفتاد چه ارزش بالایی داشت و می‎شد با آن یک خانه با متراژ قابل توجه در یکی از مناطق متوسط تهران خرید. 
     
نوش جان؟!
«فوتبالیست‎ها هر چه درمی‎آورند حقشان است، نوش جانشان». این جمله را دست کم هزار بار از خود فوتبالیست‎ها و حتی غیر فوتبالی‎ها شنیده‎ایم. انگار که بقیه اقشار جامعه هر چه در می‎ آورند حق‌شان نیست و اصلا هم نباید بگوییم نوش جان‌شان. اما این یک واقعیت است. فوتبالیست‎ها گاه پاداش ‎هایی گرفته‎ اند که واقعا حقشان بوده اما گاهی خیر. به خصوص در این وضعیت کنونی که کسی نمی‎پذیرد بازیکن متوسط تیم‌ملی حواله‎های میلیاردی بگیرد و با آن لاکچری‌ترین اتومبیل‎ های موجود در بازار جهان را وارد کند. به هر حال چه در دهه ۷۰، چه در دهه ۸۰ و چه بعد از آن و چه در زمان کنونی هرگز پاداش‎های کنونی تعلق گرفته به فوتبالیست‎ها نه قابل کتمان است نه قابل تقلیل! کاش دراین باره حداقل کمتر دروغ بگویند یا اینکه حداقل سکوت کنند. به هر حال هم آن اتومبیل‎های مدل بالا و هم آن آپارتمان‎ها مثل دم خروس می‎ماند. همیشه بیرون می‎زند. حتی اگر ۳ دهه گذشته باشد.