ساعت ۱۳ پنجشنبه ۲۰ اردیبهشت، محسن رجبی وقتی سوت شروع مسابقه بین دو تیم سارج شیمی بهارستان و ایستاتیس تهران را میزد، نمیدانست این مسابقه قرار است یکی از ماندگارترین قضاوتهایش باشد. بازی روال خودش را طی میکرد. بازیکنان دو تیم تلاش میکردند برنده این بازی باشند و سه امتیاز ارزشمند را به جمع امتیازاتشان در لیگ اضافه کنند. عقربههای ساعت داور دقیقه ۴۳ را نشان میداد و رجبی خود را آماده اعلام پایان نیمه اول بازی میکرد. دروازهبان توپی را میان زمین فرستاد که دو بازیکن برای تصاحب آن بلند شدند اما به جای توپ، سر به سر شده و نقش بر زمین شدند. محسن رجبی با دیدن این صحنه، بازی را متوقف کرد و خود را بالای سر آنها رساند. او به جامجم گفت: «مسابقه مربوط به لیگ دسته دوم نوجوانان تهران بود. پیش از این، نزد یکی از پزشکان هیأت فوتبال، کمکهای اولیه را آموزش دیده بودم. خودم را بالای سر آنها رساندم. بازیکن نوجوان تیم سارج شیمی بر اثر ضربه، فکش قفل شده بود و زبانش را انتهای حلقش افتاده بود. شرایط وخیمی داشت و نفسش بند آمده بود. میدانستم اگر دندانهایش بسته و قفل شود، امکان نجاتش سختتر میشود. سریع سوت را میان دندانهایش گذاشتم و مانع قفل شدن آن شدم. بعد با دست، زبانش را از داخل حلق بیرون کشیدم. در این لحظه نفس او برگشت.»
با اشاره دست داور، پزشک کنار زمین و امدادگران اورژانس وارد زمین شده و پسر نوجوان را به بیمارستان انتقال دادند.
وی گفت:« با اینکه پزشک آنجا بود اما اگر میخواستم تا زمان رسیدن او بالای سر مصدوم صبر کنم، زمان طلایی نجات را از دست میدادم و شاید اتفاق تلخی رقم میخورد.»
پسر نوجوان را به بیمارستان رساندند. پزشکان با توجه به ضربهای که به سرش وارد شده بود، از سرش سی تی اسکن گرفتند و مشخص شد ضربه مغزی نشده بود اما بهدلیل اینکه سطح هوشیاریاش پایین بود، تحت نظر پزشک قرار گرفت تا اینکه بعد از چند ساعت، هوشیاری کاملش را به دست آورد و مرخص شد. محسن رجبی ۱۰ سال است بهطور حرفهای داوری میکند اما این بازی برایش با تمام مسابقاتی که در آن سوت زده بود، فرق داشت و سوتش که گاهی صدای آن، نشانه اخراج بازیکنی از زمین بود، این بار باعث بازگشت بازیکنی به زندگی شد.