خاموشی صدایی اسطوره‌ای که تا ابد ماندگار شد

وی طی هشت دهه تلاش بی‌وقفه، استادی را در حق شاگردانش تمام کرد‌، به‌طوری که از او گفتن برای بسیاری از هنرمندان و پیشکسوتان سخت و دشوار است. آنها نمی‌توانستند با بهره‌بردن از کلمات، خوبی‌های این بانوی هنرمند را توصیف کنند. با همکاران او درباره شادروان علو گفت‌وگو کردیم. 
 
فروتن بود
میکائیل شهرستانی از پیشکسوتان بازیگری، گویندگی و کارگردان و مدرس تئاتر است. او از خاطرات سال‌های بسیار دور همکاری با ژاله علو این‌طور می‌گوید: ژاله علو جزو معدود بازیگران رادیو بود که در مدیوم‌های مختلف چه تصویر و چه صدا و صحنه کارنامه درخشانی داشت.از این رو باخیلی ازهم سن‌و‌سال‌های خودش متمایز بود. شادروان مهرزاد هم که از هم‌دوره‌ای‌های‌شان بود، چنین ویژگی‌هایی را داشت. خانم علو عقبه کارگردانی بیشتری در همه حوزه‌ها داشت. افتخار این را داشتم که در سال‌های آغازین همکاری‌ام با رادیو به دفعات درخدمت او باشم. اوخیلی متواضع بودوفروتن که اجازه می‌داد کنارش یاد بگیریم. فخرفروشی نمی‌کرد. او به ما آموخت درخت هرچه پربارتر، افتاده‌تر؛ به همین‌دلیل هرگز فخرفروشی نمی‌کرد.وی ادامه می‌دهد:خیلی از صدای نازنین‌شان مراقبت می‌کردند. توجه به این موضوع باعث خواهد شد تا هنرمند سال‌های بسیاری در حوزه کاری‌اش فعالیت کند. وظیفه هر هنرمندی است که از خودش مراقبت کند و سلامت نفس، جسم و روح را داشته باشد تا در کارهای بیشتری نقش‌آفرینی کند و بتواند نقش جدی‌تر و مؤثرتری داشته باشد؛ حالا فرقی نمی‌کند، چه در بازیگری، و چه در موسیقی، نقاشی و خطاطی و.... 
 
یک اسطوره را از دست دادیم 
شهین نجف‌زاده، هنرمند ضمن تسلیت به جامعه هنری کشور در توصیف بانو علو بیان می‌کند: از خانم ژاله گفتن هم سخت است و هم سهل؛ خانم ژاله واقعا نماد بزرگی، شرافت، زیبایی و هنرمند بود. وجودش نعمت بود، نعمتی که تا ابد برای همه ما جاری است. برخی آدم‌ها اگر دویست سال هم زندگی کنند بازهم رفتن‌شان خیلی سخت و به نظرزود می‌آید. انرژِی، عشق، معنویت، زیبایی درون و بیرون و منبع الهام‌بخش‌بودنش برای همه ساری و جاری بود. خانم ژاله خیلی شوخ بود و درعین‌حال بسیار مقتدر؛ حریمی داشت که هیچ‌کس اجازه ورود به آن را نداشت. خانم ژاله به‌اندازه‌ای نازنین بود که می‌توانم بگویم ما اسطوره‌ای را از دست دادیم. البته برای همیشه درقلب وتاریخ و هنراین مملکت همیشه زنده است.وی یادآوری می‌کند:مرحومه خانم توران مهرزادهم از هم‌دوره‌ای‌های او بود که خیلی هم با هم دوست بودند. یاد هر دو گرامی و روح‌شان شاد و در آرامش. من با هر دوی این بانوان نازنین افتخار همکاری داشتم و کنارشان آموختم؛ به‌ویژه خانم ژاله که استادی بی‌نظیر بود و برای ما همیشه الهام‌بخش. 
 
از دست‌دادن یک بانوی تمام عیار
مینو جبارزاده از هنرمندان توانمند رادیوست. وی شادروان علو را بانویی تمام‌عیار توصیف می‌کند و ادامه می‌دهد: او لحاظ اخلاقی و رفتاری نمونه بود؛ من از او آموختم. واقعا ما یک هنرمند بزرگ را از دست دادیم، یک بانوی تمام عیار. بی‌راه نیست بگوییم که یک ستاره از آسمان کم شد. من تعداد زیادی کار با او کردم که کارگردان نمایش بود و افتخار داشتم کنار او بیاموزم. او بسیار با سواد و اهل شعر و شعرخوانی بود. بانو علو با عشق در گردهمایی‌های ادبی، هنری و... شرکت می‌کرد. 
 
من مادرم دوم‌ام را از دست دادم
نازنین مهیمنی از بازیگران، دوبلورها و کارگردان‌های اداره کل نمایش‌های رادیویی است که از دهه هفتاد وارد این عرصه شده و در برنامه‌های مختلفی با مرحومه علو همکاری داشت. اوبانو علو راهمچون مادر واستادی بی‌نظیر توصیف می‌کند و تصریح می‌کند: متأسفانه من مادر دومم را از دست دادم. در این شرایط صحبت‌کردن در مورد بانوی فرهیخته هنر سخت است. خانم ژاله تکیه‌گاه و استادم بود و هست. او که نقش‌آفرینی در کار وزندگی‌اش را مدیون صدای ماندگار رادیو می‌داند، ادامه می‌دهد: بیشتر مواقع مکالمات خودمان را ضبط و برای خودم تکرار می‌کردم. هر روزی که با هم حرف می‌زدیم و منزل او می‌رفتم، برایم کلاس درس بود. خیلی مدیون او هستم تا ابد. بانو علو همه انرژی را برای آموختن به من و همکاران می‌گذاشت و همیشه از او به نیکی یاد می‌شد.