برای وجود مبارک امام علی(ع) اوصاف زیادی مثل مروت، کرامت، مردانگی، شجاعت و شرافت و ... را برمی شمارند اما آن چه این روزها درباره ابعاد شخصیتی ایشان برجسته میشود اوج بروز عواطف انسانی است.همچنان که در تاریخ نقل شده امیرمومنان حتی تحمل خلخال درآوردن از پای یک زن یهودی را که در پرتو حکومت اسلامی زندگی میکرد، برنمیتابید و میفرمود اگر انسان به دلیل این ماجرا دق کند، حق دارد.امروز شاهدیم کودکان غزه به عنوان کسانی که در پیرامون حکومتهایی به اسم اسلام زندگی میکنندبه خاک وخون کشیده میشوند. تردیدی نیست که اگر امیرمومنان در شرایط کنونی ما حیات داشتند حتما عنوان میکردند که اگر انسان از این مصیب جان دهد، حق دارد.امام علی(ع) یاور مظلومان و دستگیر بیپناهان و بیچارگان بود و علیه مستکبران جهاد میکرد و اگر امام در زمان ما زندگی میکردهمان روش رادر پیش میگرفت وبه دفاع از مظلومانی از زنان، مردان، کودکان و نوجوانانی میپرداخت که در فلسطین، لبنان، یمن و...مصائب بسیاری را تحمل میکنند.امیرمومنان در اوج احساس وعواطف انسانی بود ودرعین حال بهترین کلام را به بهترین شیوه بیان میکرد وروش زندگی رابه انسانها آموزش میداد.ایشان درتمام لحظات زندگی به یادخدا بودند و توصیفات این نمونه کامل انسانیت از حیات، زندگی و حتی مرگ در خطبههای نهجالبلاغه برای انسان امروزی بسیار راهگشاست. از نظر ایشان سکرات موت به مثابه بینایی پیش از مرگ است که در واپسین لحظات زندگی سراغ انسان میآید و آنجاست که کسی که چنین حالتی را تجربه میکند حسرت کارهای نکرده و اعمال از دست رفته میخورد و این نکته درسآموزی است که از امام علی(ع) به ما رسیده و باید به این نکته توجه کنیم در تمام حالات و رفتارهای خود متوجه اعمال و رفتارمان باشیم.روش برخورد ایشان با دشمن هم از دیگر نکات پندآموز زندگی است. در تاریخ آمده که امیرمومنان در جنگ صفین اگرچه برای مقابله با دشمن مهیا میشدند اما حتی از آبرسانی به اسبان اردوگاه خصم هم غافل نبودند.این ویژگیهاست که امام علی(ع) را بعد از پیامبر اعظم(ص) به عنوان والاترین انسان هستی و الگویی تام و تمام برای کل بشریت معرفی میکند.