این اقدام از دیدگاه دولت آمریکا در راستای اصلاحات اقتصادی و کاهش هزینه‌ها ارزیابی می‌شود. نکته قابل توجه دیگر، تلاش دولت جدید آمریکا برای یافتن مسیری جهت نوعی مصالحه، ولو ضمنی، با دولت ایران است. این تلاش‌ها لزوما به معنای مذاکره، برقراری رابطه یا ارتباطات رسمی نیست، بلکه به‌دنبال یافتن زمینه‌های مشترک برای کاهش تنش‌هاست. به‌همین‌منظور، دولت آمریکا در پی اتخاذ این رویکرد، قاعدتا باید علامت‌هایی ارسال کند.یکی ازاین علامت‌ها،کاهش کمک‌های مالی به گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی ایران می‌تواند تلقی شود.این امر،اگرچه به معنای عادی‌سازی کامل روابط نیست امامی‌تواند گامی در جهت کاهش یخ موجود در روابط دو کشور و ایجاد بستری برای مصالحه در برخی از مسائل‌باشد.همچنین، این اقدام دولت آمریکا می‌تواند ناشی از ارزیابی ناکارآمدی گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور باشد. تحولات سیاسی داخلی ایران در سال‌های اخیر و عدم دستیابی این گروه‌ها به اهداف خود، دولت آمریکا را به این نتیجه رسانده که صرف هزینه‌های مالی برای حمایت از این گروه‌ها، بی‌نتیجه بوده است. از این رو، دولت آمریکا ممکن است با کاهش حمایت از این گروه‌ها، در پی یافتن راه‌های موثرتر برای پیشبرد اهداف خود درقبال ایران باشد.این رویکرد،شاید نوعی تلاش وآزمایش برای سنجش این است که کاهش خصومت بادولت ایران می‌توانددستاوردهای بیشتری نسبت به ادامه حمایت ازگروه‌های مخالف داشته باشد.درنتیجه، قطع کمک‌های مالی آمریکامی‌تواند پیامدهای قابل توجهی برای گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی ایران درخارج از کشورداشته باشد. این گروه‌ها قطعا به‌دنبال منابع مالی جایگزین خواهند بود اما احتمالا قادر به جذب منابعی در مقیاس کمک‌های دولت آمریکا نیستند.همچنین، مشخص نیست که آیا سایر کشورها بعد ازاین اقدام آمریکا تمایلی به ارائه کمک‌های مالی دراین سطح به این گروه‌ها خواهندداشت یاخیر.دراین برهه که اروپایی‌ها هم با ایران در حال مذاکره هستند، ممکن است ریسک افزایش کمک به این گروه‌ها را نپذیرند و اگر هم کمکی بکنند به شکل مخفیانه و طبیعتا نه به اندازه کمک‌های آشکار آمریکا باشد.
