مسیر عاقلانه همکاری به جای تهدید و ارعاب

نکته مهم آن است که این نوع مذاکره کاملا متمایز از گفت‌وگوهای مستقیم است که در آن، دو طرف به‌صورت رو در رو مذاکره می‌کنند.در این دور از مذاکرات ذکر چند نکته لازم است؛ اول این‌که باوجود تمایل طرف آمریکایی به مذاکرات مستقیم، ایران موفق شد دیدگاه خود مبنی بر ادامه مذاکرات غیرمستقیم را به کرسی بنشاند.از سوی دیگر، جمهوری اسلامی توانست محل مذاکره را نیز تعیین کند که این خود نشان‌دهنده موقعیت برتر ایران درجریان این تعاملات است.ایران همچنین تأکید کرد که مذاکرات صرفا پیرامون موضوع هسته‌ای خواهد بود و به بررسی هیچ موضوع دیگری ورود نخواهد کرد. طرف آمریکایی علی‌رغم تمایل به گسترش دامنه مذاکرات، نهایتا موضع ایران راپذیرفت.این امر نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی در این مرحله با موقعیت بالاتری به مذاکرات وارد شده و توانسته است چارچوب‌های موردنظر خود را تعریف و اعمال کند.آنچه از سخنان مقام‌های دو طرف، اعم ازآمریکایی و ایرانی، برمی‌آید این که این مذاکرات تا به اینجا سازنده بوده و امیدواری برای ادامه آن وجود دارد.البته باتوجه به سوابق آمریکا درعدم پایبندی به تعهدات واستفاده از اهرم فشار، جمهوری اسلامی باید آمادگی لازم را برای هرگونه تغییرات احتمالی در رفتار طرف مقابل حفظ کند اما در صورتی که طرف آمریکایی با منطق و عقلانیت پیش برود، می‌توان آینده این مذاکرات را مثبت ارزیابی کرد.رسانه‌های آمریکا تلاش کرده‌اند با انتشار گزارش‌های جهت‌دار، اختلاف‌افکنی و دوقطبی‌سازی کنند، بنابراین لازمه موفقیت، ادامه حمایت مقام‌های مسئول و نخبگان کشور از مذاکرات و تقویت انسجام ملی است. البته این حمایت باید به دور از اغراق در مورد دستاوردها و همچنین اجتناب از پرداختن به حواشی غیرضروری ادامه یابد تا بتوان در بلندمدت به دستاوردهای قابل‌توجهی در جهت تأمین منافع ملی و رفع تحریم‌ها دست یافت.جمهوری اسلامی ایران بارهاتأکید کرده که به‌دنبال دستیابی‌به سلاح‌هسته‌ای نیست‌واین موضوع به‌صراحت اعلام شده که هدف ایران بهره‌برداری صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای و رفع تحریم‌های ظالمانه است.هدف اصلی جمهوری اسلامی در این مذاکرات تثبیت حق قانونی ایران در استفاده از انرژی هسته‌ای و رفع تحریم‌هاست.اگر آمریکایی‌ها عاقل باشند به جای حرکت در مسیر تهدید، در مسیر همکاری حرکت کرده وسعی خواهند کرد با نگاه منطقی و تامین نظرات جمهوری اسلامی، بتوانند از همکاری‌های اقتصادی با ایران در آینده بهره‌مند شوند، بنابراین مسیر همکاری، بهتر از مسیر ارعاب است زیرا ایران در شرایط تهدید هیچ موضوعی را نخواهد پذیرفت.