این پیام حاوی این نکته راهبردی بود که در صورت شکست دیپلماسی، هیچ پلن بیای برای آمریکا بدون هزینه سنگین وجود نخواهد داشت. روز گذشته، امیر سرتیپ خلبان عزیز نصیرزاده، وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران، در سخنانی بیپرده اعلام کرد: «برخی مقامات طرف مقابل تهدیداتی انجام میدهند که اگر مذاکره به نتیجه نرسد کار به درگیری میرسد. اگر درگیریای بر ما تحمیل شود، قطعا تلفات طرف مقابل بیشتر از ما خواهد بود. آمریکا باید منطقه را ترک کند، چون تمام پایگاههای این کشور در دسترس ما قرار دارد و همه آنها را بدون ملاحظه در کشورهای میزبان هدف قرار خواهیم داد.» وی همچنین شگفتانهای را هم مطرح کرد و گفت: «دست نیروهای عملیاتی پر است و هفته گذشته آزمایش موشکی موفقی با سر جنگی دوتنی داشتیم.»
سقوط رویای «غنیسازی صفر»
همزمان با این رخدادها، دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا که بهطور غیررسمی در حال رهبری اردوگاه فشار حداکثری دوم است، در گفتوگو با نیویورکپست از احتمال حصول توافقی برای توقف برنامه غنیسازی ایران ابراز ناامیدی کرد. او با لحنی مأیوسانه گفت: «نمیدانم... روزبهروز بیشتر و بیشتر نسبت به آن اطمینان کمتری پیدا میکنم.» اظهارات ترامپ را بسیاری از ناظران بهمنزله شکست قطعی پروژه «غنیسازی صفر» تعبیر کردهاند؛ پروژهای که واشنگتن بیش از دو دهه برای آن هزینه کرده اما اکنون در مقابل مقاومت فنی، حقوقی و سیاسی ایران، به نقطه اضمحلال رسیده است. ایران بارها اعلام کرده چرخه کامل غنیسازی ایران، حقی انکارناپذیر است و برنامه صلحآمیز هستهای کشورمان تحت نظارت آژانس ادامه خواهد یافت.
شورای حکام؛ صحنه نمایش سیاسی غرب
در همین حال، شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی بار دیگر به میدان مانور دیپلماتیک غرب برای فشار بر ایران بدل شده است. نماینده آمریکا مدعی شد ایران بدون توجیه معتبری سطح غنیسازی خود را افزایش داده و این فعالیتها، کاربرد غیرنظامی ندارد. اتحادیه اروپا نیز با استانداردی دوگانه و در موضعی تکراری نسبت به برنامه صلحآمیز ایران ابراز نگرانی کرد. در برابر این تحرکات، روسیه بهعنوان یکی از اعضای کلیدی شورای حکام، پیشنویس قطعنامه غرب را «بسیار بد و ناعادلانه» خواند. میخائیل اولیانوف، نماینده روسیه در وین هشدار داد که تصویب چنین قطعنامهای فقط شرایط را بدتر خواهد کرد.
قدرت سخت پیام صلح میدهد
ترکیب سخنان قاطع وزیر دفاع، رونمایی از یک سر جنگی جدید دوتنی و همزمانی آن با تحرکات دیپلماتیک غرب، نشان میدهد که تهران قصد دارد پیام بازدارندگی را نه صرفا با کلمات، بلکه با ابزار عینی و قابل اندازهگیری منتقل کند. در شرایطی که پروژه فشار سیاسی با محوریت «غنیسازی صفر» عملا به بنبست رسیده، مقامات غربی باید بدانند که بازگشت به بازی قدیمی قطعنامه و تهدید، نهفقط گرهی باز نمیکند، بلکه ممکن است آنان را درگیر سناریویی سازد که نه توان تحمل آن را دارند و نه آمادگی مواجهه با تبعاتش را.