انتخاب مجارستان بهعنوان محل این نشست، جایی که ویکتور اوربان، نخستوزیر این کشور، روابط نزدیکی با هر دو رهبر دارد، نشاندهنده تلاش برای میانجیگری در خارج از چارچوبهای سنتی غربی و یک شکست بزرگ دیگر برای متحدان اوکراین و شرکای اروپایی واشنگتن است. ترامپ پس از این مکالمه، در بیانیهای عمومی تاکید کرد که هدف اصلی، پایاندادن به «جنگ ننگین» اوکراین است و این دیدار میتواند گامی به سوی مذاکرات مستقیم باشد. تنها یک روز پس از این تماس، یعنی در ۲۵ مهر، ترامپ میزبان ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین، در کاخ سفید بود. این دیدار، که در فضایی پرتنش برگزار شد، بر مسائل کلیدی مانند حمایت نظامی آمریکا، آینده جنگ وامکان آتشبس تمرکزداشت. زلنسکی درحالی به واشنگتن سفر کرد که از تماس ترامپ با پوتین بیخبر بود و این امر او را درموقعیت غافلگیرکنندهای قرارداد.ترامپ در جریان این نشست، بر لزوم توقف فوری کشتارها تاکید و پیشنهاد کرد طرفین «در جایی که هستند، متوقف شوند» اما زلنسکی بر ضرورت بازپسگیری سرزمینهای از دسترفته اصرار ورزید. این تحولات نهتنها نشاندهنده تلاش ترامپ برای ایفای نقش میانجی است، بلکه بر نوسانات سیاست خارجی آمریکا در قبال اوکراین تاکید دارد. اززمان بازگشت ترامپ به قدرت در ژانویه ۲۰۲۵، رویکرد کاخ سفید نسبت به حمایت ازکییف دستخوش تغییرات مکرر شده است.درابتدا، ترامپ با تاکید بر «پایان سریع جنگ»، سیگنالهایی مبنی بر کاهش حمایت نظامی فرستاد اما اخیرا لحن او تغییر یافته و حتی از ارسال تسلیحات پیشرفته سخن گفته است. با این حال، تماس با پوتین و دیدار با زلنسکی نشان داد که این تغییرات اغلب موقتی و وابسته به عوامل خارجی هستند. چنین نوساناتی، جایگاه اوکراین را تضعیف کرده،زیرا کییف را در وضعیت عدم قطعیت قرارمیدهد و امکان برنامهریزی بلندمدت را از آن سلب میکند.
سیاستهای نوسانی کاخ سفید و تضعیف اوکراین
سیاست خارجی ترامپ در قبال اوکراین را میتوان بهعنوان یک الگوی نوسانی توصیف کرد که ریشه در اولویتهای داخلی آمریکا، مانند تمرکز بر اقتصاد و کاهش هزینههای خارجی، دارد. در ماههای اولیه ریاستجمهوری دوم ترامپ، کاخ سفید حمایت نظامی از اوکراین را کاهش داد و بر مذاکرات مستقیم با مسکو تاکید کرد. این رویکرد، که با شعار «اول، آمریکا» همخوانی دارد، به توقف برخی کمکهای مالی و نظامی منجر شد. با این حال، در سپتامبر ۲۰۲۵، ترامپ لحن خود را تغییر داد و از امکان پیروزی اوکراین در بازپسگیری سرزمینها سخن گفت، که این امر با افزایش افکار عمومی جمهوریخواهان در حمایت از کییف همزمان بود. نظرسنجیها نشان میدهد بیش از ۵۰ درصد جمهوریخواهان اکنون از کمکهای نظامی به اوکراین حمایت میکنند، که این تغییر ۲۱ درصدی نسبت به سالهای قبل است.با وجود این، قبول ضمنی نظرات پوتین توسط ترامپ، مانند تاکید بر آتشبس فوری بدون تضمینهای امنیتی برای اوکراین، موقعیت کییف را تضعیف میکند. ترامپ در دیدار با زلنسکی، از پوتین بهعنوان کسی یاد کرد که«از زلنسکی متنفر است»اما همزمان پیشنهاد کرد که مذاکرات باید براساس وضعیت فعلی جبههها پیش برود. این رویکرد، که شبیه به پیشنهادهای روسی برای حفظ سرزمینهای الحاقی است، اوکراین را از موضع تهاجمی برای بازپسگیری مناطق مانند دونباس وکریمه دورمیکند.چنین سیگنالهایی نه تنها روحیه نیروهای اوکراینی را تضعیف میکند، بلکه به روسیه اجازه میدهد زمان بخردوموقعیت خود را درجبهههای شرقی اوکراین تحکیم بخشد. این نوسانات، ترامپ را بهعنوان رهبری غیرقابل اعتماد جلوه میدهد. برای مثال، درحالی که ترامپ در اوایل اکتبر از امکان ارسال تسلیحات پیشرفته سخنگفت،پس ازتماس باپوتین،این ایده راکمرنگ کرد.چنین تغییراتی،شرکای بینالمللی رادر سردرگمی فرو میبرد واعتماد به تعهدات آمریکا را کاهش میدهد.تحلیلگران براین باورندکه این رویکردمیتواند به طولانیترشدن جنگ بینجامد، زیرا اوکراین بدون حمایت پایدار، قادر به ادامه درگیری در جبهههای شرقی و حفظ سرزمینهای خود را ندارد.
موشکهای تاماهاوک؛ نمادی از عقبنشینی
یکی از بارزترین نمونههای این نوسانات، بحث انتقال موشکهای تاماهاوک به اوکراین است. در هفتههای اخیر، ایالات متحده امکان ارسال این موشکهای دوربرد را مطرح کرد، که با برد بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر، میتوانستند اهداف کلیدی در عمق خاک روسیه را هدف قرار دهند. گزارشها نشان میدهد که پس از انتقال تسلیحات مشابه در ماههای گذشته، نیروهای اوکراینی دستاوردهایی در جبهههای شرقی کسب کردند، از جمله عقب راندن نیروهای روسی در برخی مناطق و اختلال در خطوط تامین نیروهای روسی.با این حال، ترامپ در دیدار با زلنسکی، از ارسال این موشکها عقبنشینی کردودلیل آن رانیاز آمریکا به حفظ ذخایر تسلیحاتی خود عنوان کرد. او گفت: «نمیخواهیم ذخایرمان را خالی کنیم» و ترجیح داد جنگ بدون این کمکها پایان یابد. این تصمیم، که پس از تماس با پوتین اتخاذ شد، فشار برزلنسکی را برای قبول آتشبس درموقعیت فعلی جبههها افزایش داد. زلنسکی، که پیشنهاد تبادل پهپادهای اوکراینی با تاماهاوکها را مطرح کرد، بدون دستیابی به توافق مشخصی کاخ سفید را ترک کرد. این عقبنشینی نهتنها فرصت تغییر معادله جنگ را از اوکراین گرفت، بلکه سیگنالی به روسیه ارسال کرد که آمریکا تمایلی به تشدید درگیریها ندارد.چنین رویکردی،اوکراین رادروضعیت دفاعی قرارمیدهدوامکان بازپسگیری مناطق الحاقشده به روسیه را کاهش میدهد. تحلیلگران هشدار میدهند بدون حمایت پایدار،امکان حفظ خطوط فعلی ازسوی اوکراین بسیار سخت خواهد بود و امکان دارد تاخیر در تجهیز کییف باعث شود در آینده روسیه زمینهای بیشتری را به سرزمین خود الحاق کند.
شکاف میان اروپا و ترامپ
یکی از پیامدهای اصلی نوسانات سیاست ترامپ، ایجاد شکاف عمیق بین آمریکا و اروپا بر سر مدل حمایت از اوکراین است. اروپا که بیش از ۱۰۰ میلیارد یورو کمک به کییف اختصاص داده، بر حمایت نظامی پایدار و تضمینهای امنیتی بلندمدت تاکید دارد. رهبرانی مانند اورزولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، و رهبران آلمان، فرانسه و بریتانیا، بلافاصله پس از اعلام گفتوگوی تلفنی ترامپ-پوتین، حمایت خود از زلنسکی را مجددا اعلام و تأکید کردند که «تنها مانع صلح، تصمیم پوتین برای ادامه جنگ است». این موضع، در تضاد با رویکرد ترامپ است که مذاکره مستقیم با مسکو را دراولویت قرار میدهد و حمایت نظامی را مشروط به پیشرفت دیپلماتیک میکند.این شکاف،ریشه در تفاوت دیدگاهها دارد.اروپا که مستقیما با تهدید روسیه روبهرو ست، نگران است که رویکرد ترامپ منجربه عقبنشینی آمریکا از تعهدات ناتو شود.برای مثال، انتخاب بوداپست برای دیدارترامپ-پوتین، که اوربان ازآن استقبال کرد،اتحادیه اروپارادرموقعیت دشواری قرار داد،زیرامجارستان اغلب با سیاستهای بروکسل در تضاد است. کارشناسان بر این باورند که اروپا باید برای سناریوی کاهش حمایت آمریکا آماده شود و بر تقویت ظرفیتهای دفاعی خود تمرکز کند.ترامپ، باتأکید بر«معامله» با پوتین، اروپا را بهعنوان شریکی ثانویه میبیند که این امر میتواند اتحاد فراآتلانتیک را تضعیف کند.شاید درحال حاضر تنها نقطه مشترک میان دو سوی اقیانوس اطلس بر سر توقف سریع جنگ در اوکراین یا همان «آتشبس موقت» باشد.این شکاف میان بروکسل و واشنگتن نه فقط امنیت اروپا راتهدید میکند، بلکه میتواند به تغییرات ژئوپلیتیکی گستردهتری منجر شود، جایی که اروپا مجبور به ایفای تامین امنیت خود بدون ایالاتمتحده شود. در نهایت، این تحولات نشاندهنده چالشهای پیش روی اوکراین است. رفتارهای نوسانی ترامپ، در حالی که ممکن است به شکلگیری مذاکرات منجر شود، اعتماد شرکا را هم کاهش میدهد و جایگاه کییف را تضعیف میکند. آینده جنگ، احتمالا در دیدار بوداپست روشن خواهد شد اما بدون هماهنگی میان آمریکا و اروپا، دستیابی به صلح پایدار دشوار بهنظر میرسد.