پایان طلایی

توکلی با هدایت تیمی که میانگین سنی‌اش کمابیش از روزگار جوانی‌ فراتر می‌رفت، کار دشواری را در پیش گرفت. او نسل جدید را ارزیابی و از استعدادها استقبال کرد. درها را برای از فهرست‌ حذف‌شده‌ها گشود. این‌طورها بود که سنگین‌وزن و فوق‌سنگین ایران در رقابت‌های قهرمانی جهان، بازی‌های پاراآسیایی و پارالمپیک پاریس ۲۰۲۴ باز هم به دوران اوج خود بازگشت و پرسش‌ها پاسخ گرفتند. از تفلیس ۲۰۱۹ تا همین چند روز پیش، قاهره ۲۰۲۵ چهارمین صحنه‌ای بود که حسین توکلی در کسوت سرمربی، به هدایت مردان پاراوزنه‌برداری ایران در رقابت‌های قهرمانی جهان پرداخت. در این گفت‌وگو با او مروری کوتاه داریم بر یک پایان‌بندی طلایی دیگر در ۱۰۷کیلوگرم و فوق‌سنگین و آنچه از پاریس ۲۰۲۴ تا قاهره ۲۰۲۵ بر پاراوزنه‌برداری گذشته است.  

آقای توکلی خدا قوت. پایان‌بندی حضور ایران در این دوره از رقابت‌های پاراوزنه‌برداری قهرمانی جهان هم طلایی بود. ارزیابی شما از عملکرد تیم ملی بزرگسالان مردان و نتایج کسب شده در این مسابقات چیست؟ 
در این دوره علی‌اکبر غریب‌شاهی در سنگین‌وزن و احمد امین‌زاده در فوق‌سنگین طلایی شدند. غریب‌شاهی یک‌بار دیگر رکورد خود را در جهان ارتقا داد. از پارالمپیک پاریس ۲۰۲۴ تا قاهره ۲۰۲۵، این دوره از رقابت‌های قهرمانی جهان، اولین رویدادی بود که در آن شرکت می‌کردیم. در طول این یک‌سال مجموعا حدود سه اردوی آمادگی متمرکز و دو اردوی غیرمتمرکز داشتیم.از ارزیابی پرسیدید. در‌واقع باید بگویم این رقابت‌ها به‌نوعی برای ما محل ارزیابی بود. در این مسابقات هدف‌ اصلی‌مان سنجش وضعیت موجود و آغاز برنامه‌ریزی دقیق‌تر برای بازی‌های پاراآسیایی آیچی-ناگویا ۲۰۲۶ و پارالمپیک لس‌آنجلس ۲۰۲۸ بود. 
 
رقابت‌های قاهره ۲۰۲۵ یکی از درگاه‌های اصلی بازی‌های پارالمپیک لس‌آنجلس به‌شمار می‌رفت. در این دوره، تغییراتی در ترکیب تیم ملی و دسته‌های وزنی دیده می‌شد. با این اوصاف و با سنجش شما از شرایط موجود، چه برنامه‌ای برای رویدادهای پیش ‌رو دارید؟  
ما تیم شش نفره‌ای داشتیم که بعد از پارالمپیک پاریس آن را تغییر دادیم. یک وزنه‌بردار از تیم رفت. یکی دو ورزشکار هم سن و سال‌شان بیشتر شده و همه‌‌ اینها در مجموع شرایط را سخت می‌کند. وزن سه ورزشکار را هم به علت‌های مختلفی تغییر دادیم. روح‌الله رستمی، امیر جعفری و محسن بختیار که هر کدام مدال‌های طلا، نقره و برنز پاریس را داشتند، سال‌ها در دسته‌‌ خودشان وزنه می‌زدند و مصدومیت‌های بسیاری را پشت سر گذاشتند. یکی از راهکارهای مناسب برای بهبود شرایط در موقعیت ایستا و مصدومیت، تغییر وزن است که در مورد این سه ورزشکار این استراتژی را به‌کار گرفتیم و با توجه به مدت زمان تغییر شرایط، نتیجه خوب به‌نظر رسید.حالا با در نظر گرفتن همه‌‌ این نکات فنی‌ می‌توانم بگویم از بخش عمده‌ حضورمان در قاهره رضایت دارم. البته در برخی وزن‌ها هم دور از انتظار بودیم.  
 
همان‌طور که اشاره کردید، تیم پاراوزنه‌برداری مردان ایران در حال تغییر است و در دوران گذار خود به‌سر می‌برد و رویدادهای مهمی هم پیش رو دارد. از فرصت‌ها و چالش‌های موجود بگویید. 
ما تیم فوتبال نیستیم که کیفیت مجموع‌مان، حاصل عملکرد ۱۱نفرباشدکه یکدیگر راپوشش می‌دهند. در پاراوزنه‌برداری، شرایط تک‌تک ورزشکاران برای کسب هر مدال نقش دارد؛ این‌که هر کدام در روز مسابقه‌شان چه شرایطی دارند. آیا آن روز خاص، به اصطلاح روزشان بوده یا نبوده... مجموع همه اینها وبسیاری ازعوامل دیگر دخیل است.بنابراین کیفیت تک‌تک ورزشکاران در مدال و رنکینگ، تأثیر مستقیم دارد.تغییرات و هر برنامه‌ای که برای تیم داریم، می‌بایست از یک پارالمپیک تا پارالمپیک بعدی باشد. باید بتوانیم ورزشکاران جدید و قوی‌تری را معرفی کنیم و آن تیم شش نفره قدرتمندی راکه درپاریس داشتیم دوباره با کمک تیم جوانان احیا کنیم و به ترکیب بهتری برای رویدادهای آتی برسیم. ما اعزام‌هایی خواهیم داشت که درآنها این ورزشکاران محک می‌خورندوتلاش می‌کنیم دربرخی مسابقات مانند آیچی-ناگویا ولس‌آنجلس‌درپیک‌توانمندی‌های خودمان باشیم. 
 
ظاهرا تیم ملی زنان ایران، برای اولین بار در رقابت‌های قهرمانی جهان شرکت کرده بود. نظر شما درباره مدال‌های بانوان در قاهره ۲۰۲۵ چیست؟ 
این اولین حضور زنان پاراوزنه‌بردار ایران در جهان بود. برای مدال برنز نیکو روزبهانی در فوق‌سنگین زنان و دو طلای 
عطیه‌سادات حسینی در رده سنی جوانان بسیار خوشحالم. هر دو تاریخ‌سازی کردند. خانم روزبهانی کار بزرگی کرد و مسیری را برای دیگران گشود. یکجورهایی آینده‌ بانوان پاراوزنه‌بردار را تصویرسازی کرد. یقین دارم دختران ما در آینده‌ نزدیک نتایج بیشتر و بهتری خواهند گرفت. 
 
به‌نظر شماجدا ازراهکارهای فنی، مسئولین،امکانات و تجهیزات چه نقشی دررسیدن به ترکیب مطلوب تیم و گذر از چالش‌های موجود دارند؟ 
با وجود آن‌که حفظ مدال‌ وداشته‌های‌مان مهم است، می‌بایست صبورتر باشیم وگاهی برای رسیدن به نتیجه در پارالمپیک بعدی باید به خودمان در مسیر فرصت بدهیم. مدال‌گرایی صرف‌ قطعا به نتیجه‌ مطلوب ختم نمی‌شود. البته درمسیر حرفه‌ای،امکانات و تجهیزات هم باید در حد انتظارات باشد.بدون ماساژور،متخصص تغذیه یا پزشک،بخش مهمی ازآنچه می‌خواهیم محقق نمی‌شود.