نقش‌آفرینان خاموش در پایداری رادیو

خانم میرغفاری، کمی درباره مسئولیت و فعالیت‌های خودتان در معاونت صدا بفرمایید.
من مهندس سخت‌افزار شبکه هستم و در واقع همراه با همکارانم در خدمت همه همکاران ساختمان‌های مختلف معاونت هستیم؛ از ساختمان شهدا گرفته تا پخش قدیم، ارگ و معارف. مسئولیت ما شامل تمام سیستم‌ها، کلاینت‌ها، سخت‌افزار، زیرساخت و نرم‌افزارهایی است که فرایندکاری در معاونت صدا به آنهاوابسته‌اند. هر کاری که در حوزه فناوری و پشتیبانی فنی در این مجموعه لازم باشد، زیر نظر ما انجام می‌شود و تلاش می‌کنیم بهترین خدمت را به همکاران ارائه دهیم.

با توجه به حجم بالای مسئولیت و تعداد کم نیرو، این شرایط چگونه مدیریت می‌شود؟
واقعیت این است که نیروی انسانی ما کم است، اما مسئولیت بسیار سنگینی بر عهده‌ داریم. حجم کار بالا و گستردگی مجموعه باعث شده که فشار زیادی روی بچه‌ها باشد، ولی با همراهی و روحیه بالایی که در تیم وجود دارد، این شرایط را مدیریت می‌کنیم. باید واقعاً از همه همکاران واحد مان تشکر کنم، دوستان من باتلاشی مثال زدنی و روحیه ای جهادی، حتی در روزهای تعطیل، شیفت‌های بعد از ظهر، پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها و همین ایام اخیر که شرایط خاصی داشتیم، با تمام توان پای کار بودند. اگر همکاری و همراهی آن‌ها نبود، واقعاً کاری از پیش نمی‌رفت. معمولا همکاران واحد های حوزه فنی سازمان همیشه سعی می‌کنند درسکوت خبری و بدون هیا هوی خاصی و البته مظلومانه و گمنام بترین عملکرد را داشته باشند و مجموعه فناوری اطلاعات معاونت صدا هم از قانون مستثنا نیست.تقسیم وظایف دقیق و هماهنگی و روحیه تیمی باعث شده بتوانیم باوجود کمبود نیرو، کارها را بدون وقفه جلو ببریم. این حجم کار زیاد تنها با همکاری نزدیک و اعتماد متقابل بین اعضای تیم ممکن است.

شما حدود ۱۹ سال است که در این معاونت حضور دارید. این تجربه طولانی چطور بر نگاه و حس شما نسبت به رادیو تأثیر گذاشته است؟
بله، امسال نوزدهمین سال کاری من در معاونت صداست. در طول این سال‌ها با وجود فشار کار و حجم بالای مسئولیت، چیزی که همیشه ما را دلگرم کرده، فضای دوستانه و صمیمی در رادیو بوده است. خوشبختانه معاونت صدا محیطی بسیار صمیمی دارد و همه همدیگر را می‌شناسیم. اگر گاهی تأخیری در انجام کار پیش بیاید یا دلخوری کوچکی پیش بیاید، هیچ‌وقت در دل کسی نمی‌ماند، چون همه با هم رفیقیم.

از این فضای دوستانه و روابط همکارانه بگویید؛ چه چیزی باعث می‌شود با وجود سختی‌ها هنوز دلگرم بمانید؟
تنها چیزی که ما را سرپا نگه داشته، همین صمیمیت است. خیلی از همکاران مثل آقای خسروجردی و بقیه دوستان از دوران دانشگاه با هم بودیم، اینجا رشد کردیم و کنار هم بزرگ شدیم. این رفاقت‌ها و صمیمیت‌ها باعث می‌شود که سختی‌ها آسان‌تر شود. در طول این سال‌ها خاطره‌های خوبی داشته‌ایم؛ ازدواج‌ها، بچه‌دار شدن‌ها و موفقیت‌های شخصی و کاری هرکدام از همکاران، برای همه ما مثل خاطره خانوادگی است.

در کنار خاطرات خوب، قطعاً روزهای سخت هم داشته‌اید. از آن روزها برایمان بگویید.
بله، قطعاً. خاطره‌های ناراحت‌کننده هم داشتیم. یکی از بدترین روزها مربوط به جنگ اخیر بود که همه ما احساس می‌کردیم خانه خودمان آسیب دیده. هرکسی با هر دیدگاهی که داشت، در آن لحظات فقط نگران سازمان و همکارانش بود. یا مثلاً زمانی که آتش‌سوزی در یکی از استودیوها رخ داد، واقعاً ناراحت‌کننده بود. تصور کنید هر روز وارد ساختمانی شوید که حالا بخشی از آن آسیب دیده؛ حس بدی است. با این حال خدا را شکر همیشه در کنار تلخی‌ها، خاطرات خوب هم زیاد بوده و دلگرمی ما به همان‌هاست.

در جریان بحران اخیر و شرایط بحرانی که رادیو درگیرش شد، تیم شما چطور توانست اوضاع را کنترل کند؟
در آن روزها همکاران فنی ما فوق‌العاده عمل کردند. آقای مهندس امانی، مدیرکل فنی معاونت، با مدیریت دقیق و آرامشی که داشتند، باعث شدند کارها بدون توقف ادامه پیدا کند. همکاران ما به‌صورت شبانه‌روزی درگیر بودند. من خودم اگرچه به‌خاطر شرایط در محل حادثه نبودم، اما لحظه‌به‌لحظه با دوستان در تماس بودم و نگرانی زیادی داشتم. آن روز حمله تا ساعت سه بعدازظهر در سازمان بودیم و لحظه‌ای که شنیدیم اتفاقی افتاده، واقعاً همه ما شوکه شدیم. خدا را شکر با همدلی و درایت، بحران مدیریت شد و امیدواریم دیگر هیچ‌وقت چنین روزهایی تکرار نشود.در مجموع می‌خواهم از همه همکاران معاونت صدا تشکر کنم. اگر در جایی از طرف ما کم‌وکاستی دیده شده، با بزرگواری خودشان ببخشند. واقعاً با وجود کمبود امکانات، مسائل اقتصادی و کمبود نیرو، تلاش ما این است که بهترین سرویس را ارائه دهیم. همکاران هم همیشه با سعه‌صدر و مهربانی با ما برخورد کرده‌اند. امیدوارم این روند همکاری و همدلی همچنان ادامه داشته باشد و روزهای بهتری در انتظار همه ما باشد.

منبع: روابط عمومی معاونت صدا