نزدیک بودن خطوط و پرهیز از بازی مستقیم نکتهای مثبت و مهم است اما مشکل آنجاست که تیم در واپسگیری توپ، پلن دوم ندارد. وقتی در نیمه زمین خودی بازی میکنیم و توپ را بهدست میآوریم، باید با یکی دو پاس به زمین حریف برسیم، نه با ده پاس آن هم فرسایشی. این چیزی است که بازیکنان ما هنوز انجام نمیدهند و قلعهنویی باید آن را بشنود و اصلاح کند. تیم او نیازمند یک نقشه دوم است.بازیکنان ما بزرگ و باکیفیتاند، اما بهتر از این میتوانند بازی کنند. با سرعت فعلی بازی، ریتم پاسها و نحوه بهجریان انداختن توپ، در جام جهانی به مشکل برمیخوریم. افزایش سرعت بازی و سرعت ضدحمله شرط لازم موفقیت است و این بیش از هر چیز محصول تمرینات هدفمند کادر فنی است. بازیکنان هم باید به توانایی خود باور داشته باشند. ظرفیت آنها بسیار بیشتر از چیزی است که نشان میدهند.
در جام جهانی پیش رو ۴۸ تیم حضور دارند و ما باید بهتر از وضعیت فعلی باشیم. ابراهیم قاسمپور چند روز پیش نکته درستی گفت: «آقای قلعهنویی به جای پاسخ دادن به مردم، به ایرادات تیم برس.» این سخن کاملا بجاست. ما نیم قرن پیش به جام جهانی رفتیم و همان زمان یاد گرفتیم چگونه باید در آن سطح رفتار و بازی کنیم. پاسخ به انتقادات یا رنجیدن از آن کار کوچکی است. تیم ملی برای حداقل ۵۰ میلیون نفر بازی میکند و طبیعی است همه از سرمربی خوششان نیاید.
قلعهنویی نباید اجازه دهد بازیکنان حرفهایی بزنند که بخشی از هواداران را دلزده کند. نمونهاش اظهارات شجاع خلیلزاده.در زمان ما هم مردم انتقاد میکردند، اما ما تلاش میکردیم خودمان را اصلاح کنیم. قرار نیست همه ما را دوست داشته باشند. فوتبالیست هم نباید هر روز رنگ عوض کند. او کنار احساسات میلیونها نفر قرار دارد و باید مسئولانه رفتار کند. بازیکنان تیم ملی به روانشناس نیاز دارند تا با این فشارها کنار بیایند.
من با قلعهنویی دشمنی ندارم. او خود سالها بازیکن تیم ملی بوده و من نیز در حد توان خود فوتبال بازی کردهام. اما واقعیت این است که تیم او با این سرعت بازی در برابر تیمهای سطح جهانی کم میآورد. برخی بازیکنان از نظر تکنیکی ضعیفاند و توان عبور در نبردهای تکبهتک را ندارند. این شاید مهمترین ضعف فردی تیم است.در خط حمله البته داشتههای ارزشمندی داریم؛ محبی در کورس و ضدحمله میتواند چند مدافع را جا بگذارد، قائدی تکنیک بالایی دارد، طارمی بازی هوایی و ضربه سر فوقالعادهای دارد و سردار آزمون،که فعلا غایب است، نیز یک مهره بزرگ محسوب میشود. اینها برای فوتبال ما نعمتاند، اما اندازه اینها را هفت، هشت بازیکن میخواهیم، نه فقط چند چهره محدود.
با همه اینها نگرانی اصلی من نه ازبکستان است و نه بازیهای تدارکاتی؛ دغدغه ما باید جام جهانی باشد. با این سرعت و این سبک بازی، راه سختی پیشروی تیم ملی خواهد بود. در بازی با ازبکستان نیز قطعا از لحاظ سرعتی با مشکل مواجه میشویم. قلعهنویی رسیدگی به این مشکل را در دستور کار قرار دهد.