راه را برای نسل تازه در رادیو باز کنید

او ابتدا از نحوه ورود و شروع فعالیت خود در رادیو گفت: من سال‌ ۷۸‌_‌۷۹ وارد سازمان شدم و از پایه‌ترین بخش‌ها شروع کردم. آن روزها ضبط تلفن و ادیت روی نوار ریل انجام می‌شد و کاری سخت اما جذاب بود. از همان ابتدا فقط می‌خواستم مصرف‌کننده نباشم. تلاشم این بود که برای مخاطب به یک ملاک و معیار تبدیل شوم، نه صرفا یک برنامه‌ساز. همیشه در ذهنم بود که برنامه‌سازی یعنی تولید محتوا و حرفی برای گفتن داشتن؛ حتی اگر مسیر سخت باشد و همیشه به خواسته‌هایت نرسی. او با توجه به تجربه تهیه‌کنندگی در رادیو و تلویزیون و تفاوت این دو رسانه توضیح داد: در رادیو مسئولیت محتوا سنگین‌تر است. تلویزیون می‌تواند به زرق و برق تصویری تکیه کند اما رادیو باید فقط با صدا اعتماد بسازد. به‌نظرم مخاطب رادیو دنبال صداقت است. می‌خواهد اطلاعات بگیرد، شنیده‌هایش را بفهمد و از آنها بهره ببرد. رادیو برای او رسانه‌ای مطمئن‌تر از تلویزیون است حتی اگر تلویزیون از نظر مالی وضعیت بهتری داشته باشد. در تلویزیون سرگرمی اهمیت دارد اما در رادیو محتوا ارزش اصلی را شکل می‌دهد. او در پاسخ به این‌که در برنامه‌سازی رادیو محتوا مهم‌تر است یا فرم گفت: زمانی فکر می‌کردم فرم تقدم دارد. آن دوره فرم جذابیت زیادی برای مخاطب داشت اما امروز باور دارم محتوا حرف اول را می‌زند. اگر بتوانید در چند کلمه کوتاه حرف اصلی را بزنید، مخاطب به بسته‌بندی توجهی نمی‌کند.  محمد بخشایش به فعالیت خود در رادیو گفت‌وگو اشاره کرد و گفت: این روزها در رادیو گفت‌وگو، روزهای یکشنبه و سه‌شنبه با برنامه «روی موج گفت‌وگو» فعالیت می‌کنم. رویایی که هنوز دنبال آن هستم، ساخت یک برنامه ترکیبی کامل است؛ برنامه‌ای با متن، آیتم، نمایش و موسیقی که مخاطب حتی لحظه‌ای از شنیدنش غافل نشود. رادیو حافظه کوتاه‌مدت دارد. محتوا عبور می‌کند و دوباره به آن برنمی‌گردی. برای همین باید ابزارهای جدید را به کمک رادیو آورد و فضای مجازی را جدی‌تر وارد کرد.  این تهیه‌کننده رادیو درباره نحوه پیدا کردن و انتخاب ایده برای برنامه‌هایش گفت: برای پیدا کردن ایده‌ها یک صفحه شخصی در فضای مجازی ساخته‌ام. هر خبر، تصویر یا نظری را که می‌بینم ذخیره می‌کنم و زیر آن نکته‌هایی می‌نویسم که بعدها می‌تواند به ایده برنامه تبدیل شود. این صفحه مثل بانک ایده عمل می‌کند؛ ترکیب همین لحظه‌هاست که گاهی یک برنامه را شکل می‌دهد.  بخشایش در ادامه از اتفاقات غیرمنتظره در برنامه‌های خود گفت: در طول ۲۴، ۲۵ سال کار‌ اتفاقات غیرمنتظره زیادی دیده‌ام. در برنامه «کوچه‌ رادیو» قرار بود اذان پخش شود اما سیستم دچار مشکل شد. تنها کاری که به ذهنم رسید این بود که مجری را بفرستم داخل تا اذان را ادامه دهد. همان لحظه فهمیدم رادیو چقدر زنده است و باید بتوانی در ثانیه تصمیم بگیری و مسیر را عوض کنی.  محمد بخشایش‌ در پایان درباره جایگاه رادیو در عصر دیجیتال و پادکست گفت: امروز هزاران پادکست در فضای مجازی تولید می‌شود اما بسیاری حتی تصور نمی‌کنند بتوانند وارد رادیو شوند. به‌نظرم باید راه را برای این نسل تازه باز کرد. برنامه‌سازی امروز فراتر از گفتن زمان و پخش موسیقی است. آینده رادیو در حرکت به‌سمت روش‌های تازه نهفته است؛ جایی که محتوا با زندگی مخاطب پیوند می‌خورد و رادیو فقط شنیده نمی‌شود بلکه در ذهن باقی می‌ماند.