«میراث» پلی میان باور دینی و کنش اقتصادی

سریال طنز اجتماعی «میراث» که باهدف انتقال پیام امید وترویج گفتمان خوداتکایی اقتصادی درمیان مخاطبان تولید شده بود، به ایستگاه پایانی رسید. این اثر با بهره‌گیری ازظرفیت‌های طنزموقعیت، کوشید تا یکی از بحث‌برانگیزترین مفاهیم اجتماعی- اقتصادی روز یعنی تولید ملی و نقش فعال نهادهای فرهنگی در آن را در قالبی سرگرم‌کننده بازنمایی کند. 
این سریال با بازیگرانی چون لعیا زنگنه،داریوش کاردان، ثریا قاسمی وامیرحسین صدیق، موفق شد با تزریق طنز موقعیت، پیام‌های سنگینی در باب خودباوری و امید را به مخاطب منتقل کند. 
درواقع این مجموعه تنها یک کمدی موقعیت معمولی نبود‌؛بلکه تلاشی آگاهانه برای پرداختن به یکی ازمهم‌ترین دغدغه‌های امروز جامعه ایرانی یعنی چالش‌های مسیر تولید، خودباوری ملی و تزریق امید به نسل جوان کارآفرین بود و شخصیت‌های سریال با عبور از کلیشه‌های صرف، سعی بر این داشتند تا پیچیدگی‌های انسانی واقعی زندگی روزمره را بازتاب دهند تا همدلی واقعی شکل گیرد. 
همان‌طور که کمیل سوهانی،تهیه‌کننده مجموعه اشاره کرده است، داستان برچهارستون اصلی بنا شده: شهر،روستا، خانواده، و روحانیت. این چهار ضلع در مواجهه با چالش‌ها و موانع اقتصادی و اجتماعی، درگیر یکدیگر می‌شوند.نقش روحانی در این میان، نقشی هدایتگر، مشاور و درعین‌حال، حامی‌کارآفرین جوان است.او به معنای واقعی کلمه،پرچم‌دار تولید است‌؛ کسی که باتکیه‌بر ریشه‌های فرهنگی و تاریخی تعاون و کار جمعی،مانع ازآن می‌شود که تولیدکننده امروز از مسیر ناامید شود. این انتخاب، تلاشی است برای تأکید بر نقش سازنده و عملی نهادهای مذهبی در پروژه‌های توسعه‌ای کشور. 
«میراث» قصد داشت تا تولید را نه فقط یک امر اقتصادی صرف، بلکه یک «میراث‌فرهنگی» مبتنی بر فرهنگ دیرینه کار، تعاون و یاریگری ایرانی معرفی کند. نقطه کانونی و نوآورانه روایت «میراث»، بازنمایی نقش روحانیت در بستر مسائل عینی جامعه بود.
این شخصیت‌ نه تنها راهنمای اخلاقی، بلکه مشاور استراتژیک و عامل بسیج منابع انسانی برای آغاز و پایداری پروژه‌های کارآفرینی بود. ارائه چنین تصویری، بیانگر این باور عمیق در ساختار اثر است که ایمان، اگر با حرکت و کار تخصصی پیوند نخورد، تبدیل به نیروی خنثی خواهد شد. در واقع، «میراث» کوشید تا نشان دهد نهادهای فرهنگی کشور، قابلیت تبدیل‌شدن به تسهیل‌گرانی فعال در مسیر خودکفایی اقتصادی هستند و باید در قلب مسائل عینی کشور حضور داشته باشند. 
«میراث» در نهایت، نمادی از یک تلاش قابل‌توجه برای ایجاد پلی میان دغدغه‌های فرهنگی و الزامات اقتصادی امروز است. این سریال، با جسارت تلاش کرد تا پیوند ایمان، امید و حرکت جمعی را در قاب تصویر نشان دهد. قصه به‌جای ارائه نسخه‌های ساده‌شده از پیام‌ها، به روایت‌هایی با ریشه‌های عمیق انسانی پرداخت و تأمل و همراهی مخاطب با آرمان‌های ملی را به همراه داشت‌؛ هدفی که بیش از هر زمان دیگری، رسانه‌ملی به تحقق آن نیازمند است. 
در نقطه تلاقی کمدی و درام اجتماعی، سریال سعی کرد تا قفل‌های گفت‌وگو درباره مسائل پیچیده اقتصادی را با ابزار طنز بگشاید و با پرهیز از تکرار شعارهای سطحی هم مخاطب را سرگرم ‌کند و هم او را به تأمل عمیق وادار سازد. «میراث» در پی آن بود که نشان دهد مسیر پیشرفت و خوداتکایی، مسیری جمعی است که نیازمند هم‌افزایی نخبگان، خانواده‌ها و نهادهای مردمی است و نمایانگر یک استراتژی رسانه‌ای برای پر کردن خلأ محتوایی بود‌؛ خلق فضایی که در آن، مسائل ملی تولید و خوداتکایی، با زبان مخاطب‌پسند و با نقش‌آفرینی مؤثر نهادهای سنتی مورد ترویج قرار گیرد. 
سریال «میراث» در یادآوری این نکته است که ایمان، امید و حرکت جمعی، مؤثرترین ابزار برای عبور از تنگناهای اقتصادی هستند. آنچه این اثر را متمایز کرد، تلفیق هوشمندانه‌ درام خانوادگی با دغدغه‌های اقتصادی و فرهنگی بود‌؛ تلاشی برای ساخت پلی میان باور دینی و ضرورت عمل‌گرایی. بازی‌های شاخص، روایت‌های چندلایه و ریتم متعادل طنز باعث شدند که مخاطب، مفهوم تولید را نه به‌عنوان شعار، بلکه به‌مثابه مسئولیتی مشترک احساس کند. 
به‌این‌ترتیب، «میراث» را می‌توان نقطه عطفی در تحول نگاه رسانه‌ملی به نقش روحانیت در ساخت اقتصاد امید دانست؛ جایی که ایمان و تخصص، در قاب تصویر کنار هم قرار می‌گیرند تا از «گفتن» به «کردن» برسند.