شکست راهبان سرباز ‌توتونیک در تاننبرگ

فرقه توتونیک که نام آن برگرفته از یک واژه کهن به مفهوم آلمانی است در سال 1198 میلادی هنگام جنگ های صلیبی تاسیس شد. این راهبان سرباز از طریق روپوش بلند سفیدرنگ با نقش یک صلیب سیاه که به تن می کردند ، قابل شناسایی بودند.

شوالیه های توتونیک که فقط از آلمانی ها تشکیل شده بودند پس از بازگشت از جنگ های صلیبی منطقه اروپای مرکزی را صحنه تاخت و تاز خود قرار دادند. آنها رسالت خود را قلع و قمع کافران می دانستند و در آن زمان هنوز جوامع بت پرست در نواحی اروپای مرکزی وجود داشتند.

در سال 1226 میلادی ، این فرقه به کمک دوک لهستانی کنراد دومازووی شتافت که زمین هایش توسط یک قوم بت پرست سواحل بالتیک موسوم به پروزن ها یا بروسین ها اشغال شده بود.

امپراتور وقت آلمان فردریک هوهنشتوفن به اعضای فرقه توتونیک تمام مزایای شاهزادگان امپراتوری را اعطا کرد تا آنها به نبرد با بروسین ها و مسیحی کردن آنها تشویق شوند.

شوالیه های توتونیک این ماموریت را با خشونت هر چه تمامتر انجام داده و بیشتر به قتل عام بروسین ها تا مسیحی کردن آنها علاقه نشان دادند. سپس در منطقه سکونت بروسین ها مهاجرنشینان آلمانی ایجاد کرده که اندکی بعد این مهاجرنشینان نام قوم سلف این منطقه برگزیدند. به این ترتیب این ناحیه نام پروس را گرفت.

شوالیه های توتونیک برای تحکیم مواضع خود در این سرزمین تازه اشغال شده ، قلعه های بزرگ و مستحکمی از جمله کونیکسبرگ (کالینین گراد کنونی) را احداث کردند.

در سال 1309 میلادی استاد اعظم فرقه توتونیک قلعه مارینبورگ در پروس را به عنوان پایتخت این فرقه برگزید. رفته رفته قدرت فرقه توتونیک ها افزایش یافت و آنها حملات به مناطق همجوار اسلاونشین وبخشی هایی از لهستان آغاز نمودند.

شوالیه های توتونیک حتی در داخل پروس نیز اشراف زمین دار را تحت فشار قرار داده بودند. آنها به اقوام بالت در لیتوانی نیزحمله می کردند.

سرانجام لادیسلاس دوم ، پادشاه لهستان تصمیم جنگ با فرقه توتونیک را گرفت. او ائتلافی را با پادشاه لیتوانی تشکیل داد و جنگ با راهبان سرباز فرقه توتونیک را آغاز کرد.

به این ترتیب در روز 15 ژوییه سال 1410 میلادی سپاهیان لادیسلاس دوم ، پادشاه لهستان شوالیه های توتونیک را در تاننبرگ به سختی شکست دادند و پادشاه لهستان پیمان تورن را به آنها تحمیل کرد.

حدود نیم قرن بعد ، بار دیگر شوالیه های توتونیک از لهستانی ها شکست خورده و همه سرزمین های خود به استثنای پروس شرقی را از دست دادند ، که حتی این سرزمین نیز تحت قیمومت پادشاه لهستان قرار گرفت.

بهرام افتخاری