مناطق حفاظت شده یا مناطق شکار آزاد؟!

وقتی در کمتر از دو ماه سه جاندار آبستن در مناطق حفاظت‌شده به دست شکارچی‌ها کشته می‌شوند، چاره‌ای نمی‌ماند جز نوشتن و گلایه از ناکارآمدی سیستم حفاظت از محیط‌زیست و ناامن بودن مناطق حفاظت شده کشور. نمی‌خواهیم زحمات محیط‌بانان کشور را زیر سوال ببریم، چرا که آنها خیلی مواقع از جان خویش مایه گذاشته و برای مبارزه با شکارچیان غیرمجاز بزرگ‌ترین سرمایه زندگی‌شان را از‌دست داده‌اند.

کد خبر: ۵۵۶۲۴۶

آنچه سبب می‌شود برخلاف تلاش دوستداران محیط زیست و محیط‌بانان، ناشکارچی‌ها به خود جرات دهند به مناطق تحت حفاظت وارد شده و با خیال آسوده لوله اسلحه خود را به سمت جانوران آبستن نشانه رفته و ماشه تفنگ‌هایشان را بچکانند را باید در جای دیگری جستجو کرد، چراکه مرور خبرهای زیر گواهی است بر ناامن بودن مناطق حفاظت شده کشور.

در روزهای پایانی بهمن گذشته ماموران یگان حفاظت محیط‌زیست مازندران خبر از کشتار دو راس شوکای آبستن در منطقه جنگلی حفاظت شده «بولا» دادند.

چند روز بعد یعنی اواسط اسفند هم محیط‌بانان پارک ملی «بمو» در استان فارس از دستگیری شکارچیان غیرمجازی گفتند که یک راس کل وحشی و یک راس بز وحشی آبستن را سلاخی کرده بودند.

اوایل فروردین امسال هم نیروهای یگان حفاظت محیط‌زیست آمل در حوضه آبریز رودخانه حفاظت شده هراز، شکارچیان غیرمجازی را دستگیر کردند که یک راس بز وحشی آبستن را کشته بودند.

از رقم خوردن چنین حوادثی در زمانی کوتاه می‌توان نتیجه گرفت تا وقتی قانون جریمه‌های ناچیزی برای صید و شکار در نظر می‌گیرد، تا وقتی در مناطق حفاظت شده با کمبود محیط‌بان رو‌به‌رو هستیم، تا وقتی حقوق محیط‌بانان کفاف مخارج زندگی آنها را نمی‌دهد، تا وقتی محیط‌بانان تجهیزات لازم برای دفاع از خود و مناطق حفاظت شده را در اختیار ندارند، تا وقتی کمترین تلاشی برای فرهنگ‌سازی و آگاه کردن مردم نسبت به محیط زیست و اهمیت محافظت از گونه‌های نادر و در خطر انقراض صورت نمی‌گیرد و تا وقتی مناطق حفاظت شده برخلاف نامشان محل امنی برای زندگی گونه‌های جانوری نیست، نباید انتظار داشت آمار کشتار جانوران در محیط‌زیست کشور کاهش پیدا کند.