چرا زنان در قانون جا نمی‌شوند؟

نبرد در دو جبهه برای زنان البته اتفاق تازه‌ای نیست، اما مشاور امور زنان رئیس‌جمهور برگ تازه‌ای از این نبرد را ورق‌می‌زند تا بدانیم اگر زنان برای متعادل کردن وظایف خانگی و شغلی خود در میدانی پراسترس تلاش می‌کنند، عده‌ای نیز در جایگاه موافق و مخالف ِحقوق زنان با هم رودررو می‌شوند و بیشتر وقت‌ها حرف مخالفان بر موافقان می‌چربد.

مریم مجتهدزاده البته همیشه به این اندازه صریح اللهجه نبود ؛ مثل روزی که ما برای گرفتن گفت و گویی اختصاصی از او به دفتر کارش رفتیم و او به ما اطمینان‌خاطر داد که هیچ نیت سوئی پشت به نتیجه نرسیدن طرح‌ها و لوایح مدافع حقوق زنان نیست.

او حالا اما چیز دیگری می‌گوید؛ مجتهدزاده دیروز به‌مهر توضیح داد که بسیاری از پیشنهادها که برای حمایت شغلی از زنان مطرح می‌شود پس از سیر مراحل مقدماتی و بررسی‌های کارشناسی در هیات دولت و کمیسیون‌های تخصصی به نتیجه نمی‌رسد.

علتش هم نبود سیاست واحد و منسجم در حوزه اشتغال زنان، عملکرد سلیقه‌ای در زمان تصویب طرح‌ها، وجود نگرش تبعیض‌آمیز جنسیتی در نظام برنامه‌ریزی خرد وکلان و کمبود منابع مالی و اعتباری که موضوعات مربوط به زنان را به زمانی دیگر موکول می‌کند.

او مثالی هم از حوزه استخدامی و کار بانوان می‌آورد تا بدانیم هزینه‌های مالی و نارضایتی مدیران از استخدام نیـــروی زن به علت این‌که زنان از مرخصی‌های متعدد استفاده می‌کنند به حدی است که تصمیم گیران در حوزه اشتغال هم تحت تاثیر قرار می‌گیرند و برای جلوگیری از بروز تنش و آثار منفی طرح‌های حمایتی، با اصل پیشنهادها مخالفت می‌کنند البته حتی اگر مشاور امور زنان رئیس‌جمهور این حقایق را بر زبان نمی‌آورد هم قابل حدس بود که اراده‌ای پشت سر به نتیجه نرسیدن طرح‌ها و پیشنهادهای حمایتی از زنان وجود دارد و گرنه این طرح‌ها نیز همچون بسیاری دیگر زود به نتیجه می‌رسید و بسرعت اجرا می‌شد.

اما این که چرا چنین تفکری در حوزه تصمیم‌گیری وجود دارد محل سوال و آسیب‌شناسی است، چون نمی‌شود از یک‌زن انتظار ایفای نقش به عنوان یک نیروی کار را داشت، بر نقش مادری‌اش تاکید موکد کرد و وظایف همسری‌اش را به‌طور مرتب یادآور شد، اما هیچ قانونی که به نفع او تمام شود، تصویب نکرد.

مریم خباز -‌ گروه جامعه