برای مشترک 50...091217

بگذریم، دفترچه تلفن اهالی رسانه یک ویژگی دیگری هم دارد، با مرور زمان ناگزیری کنار برخی شماره‌ها را با خودکار مشکی نشانه بگذاری، رنگی که بیانگر خاموش شدن صدای آن طرف خط است، صدایی دوست داشتنی و پاسخگو که تو بارها و بارها به او زنگ‌زده‌ای و او با روی گشاده پرسش‌ها و درخواست‌هایت را جواب داده است.

یکی از همین شماره‌ها که چهل روز پیش ناباورانه با رنگ مشکی کنارش نشانی گذاشتم، مشترکی فرهیخته، اهل قلم و برای ما رسانه‌ای‌ها بسیار جذاب و دوست‌داشتنی بود، حالا 40 روز است که امیرحسین فردی داستان‌نویس خوب هم‌روزگارمان دیگر صدایش از آن طرف خط شنیده نمی‌شود؛ مردی که با وجود مسئولیت‌ها و مشغله‌های فراوانش هیچ‌گاه گوشی همراهش را روی شماره دفترش دایورت (منتقل) نمی‌کرد، همیشه در دسترس بود و هیچ‌گاه با اهالی رسانه حتی از پشت تلفن به تندی برخورد نکرد و زنگ آرام صدایش هیجان و گاه اضطراب کار خبری و گزارش‌نویسی را کاهش‌می‌داد.

دیروز با مشترک 50...091217 تماس گرفتم، انتظار داشتم بگوید «تلفن همراه مشترک مورد نظر شما خاموش است» که صدایی جوان از آن طرف خط پاسخ داد، «حافظ فردی» پسر روانشاد فردی بود، چند دقیقه‌ای با هم گپ زدیم و خاطرات پدر را مرور‌کردیم و پس از آن که گوشی را گذاشتم،‌ با خود فکر کردم ای کاش شماره عزیزانی که با آثار ادبی و هنری‌شان در خاطره گروهی از مردم ماندگار شده‌اند و از میان ما پرواز می‌کنند هیچ‌گاه خاموش و واگذار نشود و در اختیار نزدیک‌ترین دوستان یا اعضای خانواده‌شان نگهداری شود و روشن بماند تا اگر هر از گاهی از سر دلتنگی دوباره این شماره‌ها را بگیریم و خاطراتشان را مرور کنیم و فاتحه‌ای برایشان بخوانیم.

سینا علی‌محمدی‌‌ -‌‌ دبیر گروه فرهنگ و هنر