هنرمندان بازنده

انتخابات ریاست جمهوری به پایان رسید و دکتر حسن روحانی با رای ملت به عنوان رئیس‌جمهور جدید انتخاب شد؛ شادی و شعف مردم از نتیجه انتخابات به حدی بود که بتوان از مسائل و حواشی قبل و بعد از رقابت‌های نامزدها گذر کرد اما با توجه به اصراری که برخی دوستان فرهنگی به طرح انتقاد و خرده‌گیری از حمایت عده‌ای از موسیقیدانان از یک یا دو نامزد داشته و دارند باید به چد نکته‌ای در این زمینه اشاره کنیم.

کد خبر: ۵۷۳۸۳۴

به فاصله یک هفته مانده به روز انتخابات، نام برخی دوستان و اهالی موسیقی به عنوان حامیان یکی از نامزدها در سایت‌ها و رسانه‌های مختلف منتشر شد و بلافاصله فهرست دیگری تهیه شد و سرانجام این مشارکت تبلیغاتی واکنش‌های متفاوت و گاه تند و زننده‌ای در پی داشت.

متعاقب این برخوردهای دور از انتظار که اتفاقا از سوی برخی اهالی فرهنگ و مدعی آزاداندیشی و دموکراسی صورت گرفت، بعضی ازهمین دوستان هنرمند که نامشان در بیانیه‌های مختلف آمده بود دچار تردید شدند و بنابراین یا حمایت خود را پس گرفتند یا نامشان را به طور همزمان در بیانیه نامزد دیگری نیز درج کردند!

در این میان نه بازخواست و اعمال فشار آن دوستان اهل ادب و هنر که چرا فلان هنرمند رای خود را به فلان نامزد اعلام کرده درست بود و نه دوگانگی و تردید و عقب‌نشینی آن هنرمندانی که از بیان نظر و اعتقاد خود عقب نشستند و به طور غیرواقع اعلام حمایت خود را تکذیب کردند تا لاجرم فرد دیگری (احیانا خبرنگار یا مسئول تبلیغات ستاد) را به ناحق دروغگو بنمایند!

همین یک، دو رخداد ساده که در جامعه فرهنگی و هنری ما روی داد یک بار دیگر این واقعیت تلخ را جلوی چشمانمان مجسم کرد که رسیدن به اعتلای فرهنگی و منش اجتماعی مبتنی بر آموزه‌های اخلاقی راه دشواری است و شگفتا آنهایی که در جایگاه روشنفکری و مبارزه با تحجر و تحکم داد سخن سر می‌دهند، در مقام تجربه و عمل از دخالت و تحمیل عقاید خود بر دیگرانی که فقط نظر خود را نسبت به حمایت از یک نامزد مورد نظر اعلام کردند ابایی ندارند و عملا ثابت می‌کنند که به هیچ‌وجه نظری مخالف نظر خود را بر نمی‌تابند!

در همه ممالک پیشرفته هر یک از هنرمندان و بزرگان رشته‌های مختلف فرهنگی ـ اجتماعی که در جامعه شناخته شده و صاحب جایگاه هستند، آزادانه نظراتشان را در رسانه‌ها اعلام می‌کنند و بعد از اعلام نتیجه نیز بدون کوچک‌ترین انتقاد یا اعتراضی در کنار یکدیگر به همکاری و همراهی خویش ادامه می‌دهند.

یک بررسی ساده عملکرد اهالی فرهنگ در انتخابات دو دهه اخیر نشان از ضعف‌های عمده این عزیزان در مناسباتشان نسبت به یکدیگر و تحمل عقاید مخالفان دارد.

مادامی که حاضر نباشیم برای احقاق حقوق فردی و اجتماعی جامعه در بیان آزادانه نظراتشان تحمل خود را بالا ببریم و تا زمانی که به خود اجازه تجاوز به عقاید دیگران ندهیم، هرچقدر هم هنرمندی معروف و مشهور شویم، اما نهایتا در محک‌هایی نظیر این انتخابات بازنده خواهیم بود!