شوک ایران به والیبال جهان

تیم ملی والیبال ایران انتظارها را خیلی سریع بالا برد. وقتی در روسیه دو بار به روسیه باختیم، به اعتقاد خیلی‌ها همه چیز مطابق انتظار پیش رفته بود، اما وقتی در شهر مودنا، ایتالیا را بردیم هم، باز خیلی‌ها بودند که می‌گفتند این پیروزی قابل پیش‌بینی بود.

نه آنها که گفتند باختمان به روسیه طبیعی بود، اشتباه می‌گفتند و نه آنها که گفتند پیروزی در ایتالیا حقمان بود. واقعیت این است که ملی‌پوشان والیبال از همان نخستین گیم بازی اول تا امروز، سیر یادگیری و تجربه اندونزی و پیشرفت را امتیاز به امتیاز، گیم به گیم و بازی به بازی طی کردند.

جرقه اول در روسیه

وقتی بازی اول را سه بر صفر به روسیه واگذار کردیم ته دل از این خوشحال بودیم که دو بار بازی با برتری ما به وقت استراحت فنی رسید.

دو روز بعد، در بازی دوم با روسیه، دلیل بهتری برای خوشحالی داشتیم، چون قهرمان المپیک را در حضور تماشاگرانش در یک گیم با امتیاز خوب 25 بر 17 شکسته داده بودیم. آن بازی را سه بر یک باختیم، اما جرقه‌های خودباوری در بین والیبالیست‌های کشورمان در همان گیم چهارم بازی دوم با روسیه زده شد. آنجا که فهمیدیم می‌توان مقابل قدرت‌های بزرگ والیبال هم برتر بود.

جشن پیروزی در تهران

با این رویکرد به تهران آمدیم تا از قهرمان اروپا (صربستان) میزبانی کنیم. حضور 12 هزار تماشاگر ایرانی در سالن، هرچند در کیفیت بازی صرب‌ها تاثیر منفی گذاشته بود، اما برای آن که استرس را نزد ملی‌پوشان ایرانی بالا ببرد هم، یک عامل محرک به شمار می‌رفت.

همه از تیم ملی ایران انتظار پیروزی یا حداقل کسب امتیاز در لیگ جهانی داشتند؛ اتفاقی که تا قبل از این هیچ گاه در تاریخ والیبال ایران نیفتاده بود.

ملی‌پوشان هم بخوبی از پس تمام این فشارها برآمدند. بازی اول را در عین شایستگی واگذار کردیم. صرب‌ها هر سه گیم برده خود را در دو امتیاز پایانی از چنگ ما درآوردند، اما باز هم خوشحال بودیم چون دو گیم را بردیم تا نخستین امتیاز را در لیگ جهانی دشت کنیم.

دو روز بعد همه، بی‌صبرانه منتظر تماشای نخستین پیروزی والیبالیست‌ها در لیگ جهانی بودند. این انتظار دقیقا مطابق همان توانمندی بود که اعضای تیم ملی در سه بازی اول، از خود به نمایش گذاشته بودند.

در آخر هم ملی‌پوشان در یکی از طولانی‌ترین ماراتن‌های مرحله گروهی لیگ جهانی، در دیداری که 2 ساعت و 24 دقیقه به طول انجامید، قهرمان اروپا را شکست دادند تا نخستین پیروزی خود را در این تورنمنت جشن بگیرند.

گرفتن سه امتیاز از صربستان برای این که شور ملی را در ستایش از عملکرد تیم خولیو ولاسکو بالا ببرد کافی بود، اما این مربی ایتالیایی ـ آرژانتینی خوب می‌دانست لیاقت تیمش بالاتر از این حرف‌هاست.

حماسه مودنا

در چنین فضایی تیم ملی به شهر مودنای ایتالیا رفت تا با دومین تیم پرافتخار لیگ جهانی بازی کند. ایتالیایی‌ها بهتر از خود ما خولیو ولاسکو را می‌شناختند.

آنها بخش زیادی از افتخاراتشان را با همین مربی به دست آورده بودند، اما اشکال کارشان اینجا بود که فکر می‌کردند ولاسکو را آنها ولاسکو کرده‌اند.

اوج درخشش ستاره‌های والیبال ایران در بازی اول با ایتالیا بود. آنجا که درنهایت خودباوری شانه‌به‌شانه بهترین‌های بازیکنان دنیا ایستادند و این تیم را در خاک خودش به زانو درآوردند. دو گیم اول را که بردیم تازه ایتالیایی‌ها فهمیدند ایران در کنار یک مربی بزرگ، بازیکنان بزرگی هم در ترکیب خود دارد که همگی برای پدیده‌شدن انگیزه دارند. آنها گیم سوم را بردند، اما تلاش مضاعف ملی پوشان کشورمان در کنار اعتماد به نفس بالای آنها باعث شد بازی قبل از آن که به گیم پنج بکشد، تمام شود.

ایتالیا را در مودنا 3 بر یک شکست دادیم تا به این ترتیب کسب نخستین پیروزی سه امتیازی‌مان را در لیگ جهانی جشن بگیریم.

دو روز بعد در شهر ساساری، ایتالیایی‌ها برای انتقام آمده بودند، اما یک بار دیگر تا پای شکست رفتند تا دنیا بفهمد، پیروزی ایرانی‌ها در مودنا فقط یک شگفتی نبوده است. بازی با برتری ایتالیایی‌ها در دو گیم اول آغاز شد، اما درست وقتی همه فکر می‌کرد این بازی با برتری 3 بر صفر میزبان به پایان می‌رسد، خولیو ولاسکو و شاگردانش ماموریتی غیرممکن را آغاز کردند و با سختکوشی فراوان بازی را به گیم پنجم کشاندند.

دو باره از ایتالیا امتیاز گرفتیم، اما افسوس که با چند اشتباه فردی در گیم آخر، برتری 12 بر 9 را با شکست 15 بر 13 عوض کردیم.

پرانگیزه در هاوانا

خوشحالی‌مان این بار از برتری امتیازی 4 بر 2 در مجموع دو بازی با ایتالیا بود، اما این ناراحتی را هم در چهره خود داشتیم که چرا فرصت کسب دو پیروزی متوالی مقابل یکی از تیم‌های بزرگ دنیای والیبال، براحتی آب‌خوردن از دستمان رفت.

با این حال ولاسکو و شاگردانش نشان دادند در مسیر رو به پیشرفت والیبال ایران، همه موفقیت‌ها را پله به پله تجربه می‌کنند.

19 ساعت سفر هوایی از ایتالیا به کوبا، در کنار اختلاف ساعت این دو کشور، این نگرانی را نزد علاقه‌مندان به والیبال ایجاد کرده بود که خستگی مفرط، قبل از قدرت تیم کوبا، تیم جوان ایران را از پای دربیاورد، اما انگار انگیزه بردن در تیم ولاسکو، بالاتر از هر خستگی و مشکلی بود.

کوبا را در خانه‌اش دو بار شکست دادیم؛ آن هم در شرایطی که تا قبل از این حتی یک گیم هم از این تیم نگرفته بودیم.

هرچند کوبا تیمی جوان شده بود، اما دو پیروزی 3 بر 2 و 3 بر یک در خاک این کشور و در حضور هشت هزار تماشاگر کوبایی نشان داد، تیم ولاسکو در آینده‌ای نزدیک می‌تواند جایی میان قدرت‌های بزرگ والیبال داشته باشد.

لیگ جهانی 2013 والیبال برای ما شنبه شب آینده، پس از انجام دومین دیدار با آلمان در تالار 12 هزار نفری آزادی به پایان خواهد رسید، اما از هم اکنون همه منتظر رقابت‌های سال 2014 لیگ جهانی هستند؛ جایی که تیم ایران انتظارها را به صعود از مرحله گروهی و ایستادن روی یکی از سکوهای سه‌گانه بالا برده است.

رضا پورعالی - گروه ورزش