شرایط پایدار والیبال برای رسیدن به جمع 8 تیم برتر دنیا

یادمان باشد که دیدار با ایتالیا که چند روز قبل از بازی با کوبا انجام شد، انرژی زیادی از تیم ما گرفت. حریف نامداری که حتی نامش برای تیم ما بزرگی می‌کرد و دو بازی سنگین مقابل این تیم، انرژی زیادی از ما گرفت.

از طرفی نباید تاثیر بعد مسافت طولانی ایتالیا تا کوبا را نادیده بگیریم و ساعت‌ها پرواز و اختلاف زمانی به هر حال جایی تاثیر خود را نشان می‌دهد.

همچنین نباید از کنار تاثیر روانی سالن بزرگ کشور میزبان گذشت، سالنی که در آن بیش از ده هزار تماشاگر بازی را از نزدیک می‌دیدند و بازیکنان ما به دیدن چنین تماشاگر حامی حریف، اصلا آشنایی نداشتند.

در چنین شرایطی در حالی که خستگی بوضوح در چهره بازیکنان ما نمایان بود و می‌رفت که بازی را سه بر صفر ببازیم، ولاسکو دست به تعویض‌های طلایی زد. به عنوان مثال حضور آرمین تشکری در میدان، هفت امتیاز ما را جلو انداخت.

چراکه هم سرویس‌هایمان خوب شد و هم به تبع آن در دفاع تیمی هم خوب شدیم و نقطه ضعف دو ست قبلی پوشش داده شد البته در آنالیز بازی باید به این نکته هم توجه داشت که دفاع کناری حریف هم با وجود این که 80 درصد اسپک‌های قدرتی ما از راست به راست زده می‌شد، هیچ وقت ترفندی برای مقابله با ما نداشت و خوشبختانه در نهایت ما این حریف جوان شده را شکست دادیم.

در مجموع اگر از من بپرسند تا اینجای کار عملکرد تیم ملی را چطور دیده‌اید، می‌گویم مهم‌ترین نکته‌ای که در تیم کنونی هویداست، رسیدن به این باور است که می‌توان بازی دو بر صفر باخته را به برد سه بر دو تبدیل کرد و در بازی دوم با این تیم نیز به پیروزی یک بر سه رسید.

ما در گذشته این نگرانی را داشتیم که وقتی تیم‌مان دو بر صفر جلو می‌افتد، چگونه این برتری خود را حفظ کند. خوشبختانه اینک به جایی رسیده‌ایم که به بازی برگشته و باخت را با برد عوض می‌کنیم.

این به آن معناست که تیم ملی ما رشد کرده و حتی مقابل حریفی چون ایتالیا تسلیم نمی‌شویم، چنین اعتماد به نفسی را باید حفظ کرد.

البته ممکن است در بین عامه مردم و علاقه‌مندان به والیبال، هنوز قدرت تیم ملی ایران به مرحله تثبیت نرسیده باشد و برخی گمان کنند این نتایج جرقه است؛ دیدگاهی که با توجه به اولین تجربه حضور ما در لیگ جهانی تا حدی منطقی است، اما اگر سیر نتایج تیم ملی در این پیکارها را از باخت سه بر صفر و سه بر یک مقابل روسیه تا امروز بررسی کنیم، می‌بینیم سیر نمودار حرکت تیم ملی رو به بالاست و ما رفته رفته به شرایط پایدار می‌رسیم.

با وجود این من هم معتقدم هنوز به پایان راه نرسیده‌ایم و والیبال ما در مجموع گرچه خوب شده، اما هنوز عالی نشده است و این جای خوشحالی دارد که زمانی آرزوی حضور در لیگ جهانی را داشتیم، اما امروز در این رقابت‌ها می‌درخشیم.

در نهایت معتقدم این راه را باید ادامه دهیم و والیبال ما این توانمندی را دارد که به شرایط پایدار حضور در جمع هشت تیم برتر دنیا برسد.

خوشبختانه همه چیز این امید را به ما می‌دهد که همچنان روی مسیر درست حرکت کنیم، چراکه در روزهای گذشته هم دیدیم تیم نوجوانان ما به نیمه‌نهایی رقابت‌های جهانی راه یافت و دو تیم ملی ب و امید هم پشت‌سر این تیم اصلی حضور دارند؛ اینها ما را به ادامه این کامیابی امیدوار می‌کند.

مصطفی کارخانه - مربی سابق تیم ملی