درد مشترک

خانواده‌هایی که هر کدام ویژگی‌ خود را دارند و نماینده طبقه‌ای هستند که در آن زندگی می‌کنند. همین تنوع خانواده‌ها باعث شده تا سریال‌های رمضانی امسال تقریبا همه جامعه را اعم از زن و مرد دربرگیرد.

در سریال «مادرانه»، محور قصه بر اساس زندگی خانواده اردلان تمجید (مهدی سلطانی) شکل گرفته است. مردی که تمام وقتش را صرف کسب پول کرده، چون معتقد است پول آدم را قدرتمند می‌کند؛ اما بی‌توجهی‌ او به خانواده‌اش باعث شده تا زیر سقف خانه او مکان امنی نباشد.

در کنار خانواده تمجید، خانواده فرزاد (عباس غزالی) قرار دارد؛ ‌مرد جوانی که برای بهر‌ه بردن از ثروت تمجید با دختر او، رها رابطه برقرار کرده است. فرزاد می‌خواهد به یکباره به یک پول قلمبه دست پیدا کند.

خانواده فرزاد از طبقه متوسط رو به پایین جامعه است. پدرش مرده و او با مادر و خواهر دانشجویش زندگی می‌کند. مادرش زن مومنی است که توقع دارد بچه‌هایش سالم زندگی کنند، اما دوستی فرزاد با رها او را در موقعیت پیچیده‌ای قرار می‌دهد.

در سریال «خروس»، باز هم چند خانواده مختلف به تصویر کشیده شده‌اند. خانواده اصلی، خانواده‌ای بی‌پول هستند که برای ترخیص پدر خانواده از بیمارستان پول کافی ندارند. همین بی‌پولی باعث می‌شود که آنها با افراد مختلف از خانواده‌های گوناگون مرتبط شوند. در سریال «خروس» به معضل بیکاری جوانان هم توجه شده است. در این سریال هم خانواده‌های پولدار با مشکلات جورواجوری روبه‌رو هستند. آنها تنها راه‌حل برون‌رفت از تنگناها را پول می‌دانند.

در سریال «دودکش»، اصل ماجرا بر خانواده‌هایی بنا‌گذاشته شده که مشکل زندگی‌شان با مثلا ده میلیون تومان پول حل می‌شود. خانواده‌هایی که به کم قانع هستند، اما همان کم هم به دستشان نمی‌رسد. در این سریال زندگی کارگرهایی به تصویر کشیده شده که روی 45 هزار تومان یارانه‌هایی که هر ماه دولت به آنها می‌دهد حساب می‌کنند.

زندگی آنها گیر چند میلیون وامی است که برای دریافت آن هم باید اول مقداری پول که برای این قشر از جامعه کم‌پولی نیست سپرده بگذارند و ضامن‌های معتبری هم باید داشته باشند؛ اما و اگرهایی که بیشتر آنها را از دریافت وام ناامید می‌کند.

سریال‌های رمضان امسال، آینه‌ای است که بیشتر مردم خود را در آن می‌بینند و باور می‌کنند که درد آنها مشترک است.

طاهره آشیانی - ‌دبیر گروه رادیو و تلویزیون