خاطره بازی در شب‌های رمضان

درست است که سینمای ایران پس از آزمون و خطاهای فراوان در طول سالیان دراز و از گذشته تا امروز، حالا دیگر به یک ثبات و تشخص رسیده و فیلم‌ها در ساختار و کیفیت و محتوا حرف‌های جدی‌تری برای طرح کردن دارند، اما نمی‌توان فیلم‌های شاخص و تاثیرگذار گذشته را نادیده گرفت.

سینمای ایران چه در دوران پیش از انقلاب و حاکمیت مطلق فیلمفارسی و چه در دهه پرهیاهوی شصت که به نوعی دوباره از نو بنا شد، گاهی چشمه‌هایی از خود بروز می‌داد که خنکای ملایم و گوارایی‌اش تا هنوز و همیشه امتداد دارد و مخاطبان و علاقه‌مندان را سیراب می‌کند.

ماندگاری برخی از آثار سینمای ایران به حدی است که پس از چند صباحی تماشاگر سیراب شده از دیدار را در فاصله زمانی اندکی به عطشی دوباره مبتلا می‌کند و چشمه جوشان و خروشان، بازیگوشانه تشنگان تماشا را به سمت خود فرا می‌خواند.

اکران فیلم‌های خاطره‌انگیز و محبوب سینمای ایران در طرح اذان تا اذان (افطار تا سحر) ماه رمضان حرکت ارزشمندی است که علاقه‌مندان پیگیرتر سینمای ایران به اهمیت آن واقفند و قدرش را می‌دانند.

این شب‌ها دو اثر درخشان از داریوش مهرجویی یعنی «اجاره‌نشین‌ها» و «هامون» پس از سال‌ها در دو پردیس سینمایی پایتخت روی پرده رفته و با استقبال دو طیف از تماشاگران روبه‌رو شده است.

تماشاگران دیروز برای تجدیدخاطره عزم دیدن این فیلم‌ها را می‌کنند و جوانان امروز هم برای آشنایی با گذشته پرافتخار هنرمندانی از نسل‌های قبلی به سینما می‌روند.

عزت‌الله انتظامی، بازیگر این دو فیلم از اکران این آثار خاطره‌انگیز اظهار خوشحالی کرده و آن را باعث آشنایی نسل امروز با پشتوانه‌های محکم سینمای ایران یعنی هنرمندان برجسته دیروز دانسته است.

البته مرور این آثار که یادآور اوج دوران فعالیت بزرگی چون مهرجویی است ناخودآگاه ما را به یاد دوران جدید فیلمسازی او هم می‌اندازد و حسرتمان را برای فاصله گرفتن استاد از آن دوره باشکوه بیشتر می‌کند.

ادامه دادن این مطلب داغمان را درخصوص این تغییر رویکرد و افت کیفی آثار بزرگان تازه می‌کند. بهتر است بگذریم و به همین خاطره بازی گذشته دلخوش باشیم.

بامداد محمدی - جام‌جم