مرا به بی‌کرانه‌های رحمت سوق بده

خداوندا! در زمزمه‌های دعا و نیایش هرشب این ماه بارها تکرار کرده‌ام ای آن که رحمت او بر غضبش، پیشی گرفته است... حال تو را می‌خوانم عیب‌های مرا با این رحمت بپوشان، رحمتی که همچون همه نعمت‌های دیگر ما را در احاطه خود دارد.

خداوندا! اگر توفیق، رفیق راه من باشد، یقین خواهم داشت که رستگاریم را رقم زده‌ای و مرا عبد مومن خود کرده‌ای، توفیق را تو رفیق راه طولانی‌ام کن، با زیارت اولیای تو، دلم را به پنجره‌های صفا و صمیمیت گره بزنم، در راه تو دستی به بخشش مال و منال خود داشته باشم، توفیق پندآموزی داشته باشم و از چشمه‌های معرفت و بصیرت، حکمت و دانش سیراب شوم و توفیق پرواز با دو بال علم و عمل را از آن خود کنم، خدایا، اگر تو مرا یاری نکنی هرگز توفیق رفیق راه من نخواهد شد و در هر آنچه انجام آن را دوست می‌داری موفق نخواهم شد.

توفیق انجام نیکی‌ها از آن توست و سکان هدایت تنها به دست توست، تو مرا برای نیل به خواسته‌های خود توفیق عطا فرما.

پروردگار من! تهمت و افتراها، همچون ابر تیره در ظلمت شب، روشنی روزهای زندگی‌ام را به سیاهی و تباهی می‌کشاند و مرا از گردونه حیات دور می‌کند و به قعر دنیای ناامیدی و بی‌هویتی فرو می‌برد و انگیزه‌های جاوید زندگی را از من سلب می‌کند تو مرا از تیرگی‌های این صفت مذموم و ناپسند نجات بده، تو مرا از آفت آن دور کن و مستحق عذاب آن نکن، ‌توفیق عنایت فرما تا در وانفسای روزهای زندگی‌ام، زمینه‌های گمانه‌زنی‌ها را از خود دور کنم.

محمد خامه‌یار - جام‌جم