ای ماه ترین ماه خدا...

وصل می‌شوی به ماهی که با فطر آغاز می‌شود. با عیدی سرشار از شادی و عشق. مهمانی همچنان هست. لطیف عالم میزبان خوبی است اگر ما هم مهمان قدرشناسی باشیم. همین راه را ادامه دهیم، پایانی نیست بر این ضیافت الهی. بی انتهاست راه عشق.

ماه مهمانی خدا، طریقت عشق را می‌آموزد به آدم.هر سال هم می‌آید و آدمهایی را آدم‌تر می‌کند. غفلت را دور می‌کند و می‌مانیم همان آدمی که او می‌خواهد.

ماه‌ترین ماه خدا، معرفت می‌خواهد، معرفت هم عشق.این دو که باشد دیگر تمام است.

آنگاه است که در همین شهر و دیار شلوغ و پر هرج و مرج، دیگر نمی‌بینی آن بدی‌ها را. نگاه بد نمی‌کنی، چشمانت پاک پاک می‌شود. زلال همچون اشک، همچون چشمان کودک معصوم، پاک به مانند برگ گل.

زبانت نمی‌چرخد به آن بدگویی. گوش‌هایت هم هر آنچه که نباید، نمی‌شنود. کر می‌شود آن هنگام.

لبخند می‌زنی زمانی که همشهری‌ات را می‌بینی و به او سلام می‌دهی. قشنگ است نه؟!

رمضان می‌رود. رمضانی ماندن را که پایانی نیست. هست؟!

و فردا عیدی است به زیبایی معنویت. هدایای این عید قشنگ، فردا میان هر آن که معرفت و عشق رمضان را، حرمت و قداست آن را نگهداشت، ارزانی خواهد شد.

چه زیباست که عید فطر با جمعه موعود هم آغوش گشته و هم آواز. دعایمان را برای آمدنش دریغ نکنیم.

فردا با تازگی آغاز کنیم. با تازگی یک صبح زیبا با یاد مهدی موعود در آرزوی آمدنش.

محمد صفری-جام جم آنلاین