محاکمه زن و مرد جنایتکار به اتهام قتل پیرمرد

ششم مرداد سال 85 مردی در بزرگراه آزادگان با دیدن صندوقچه آبی رنگ، وقتی در آن را گشود، هراسان در تماس با مرکز فوریت های پلیسی 110 از پیدا شدن جسد در صندوقچه خبر داد. در پی این تماس، ماموران کلانتری 152 خانی آباد پس از حضور در محل، موضوع را به بازپرس شهریاری در دادسرای جنایی تهران گزارش کردند.

با حضور قاضی جنایی در محل معلوم شد، مقتول مردی 70 ساله است که دست و دهان او با چسب بسته شده است. با دستور قضایی مبنی بر انتقال جسد به پزشکی قانونی، پرونده برای رازگشایی از جنایت به شعبه 10 پلیس آگاهی تهران ارجاع شد.

با شروع تحقیقات ماموران و بررسی افراد گمشده معلوم شد مقتول به نام «امیر» پس از جدایی از همسرش به تنهایی زندگی می کرده است و از دو سال پیش زنی میانسال به عنوان پرستار به محل سکونت وی در رفت وآمد بوده است.

با جمع بندی اطلاعات، ماموران در تحقیق از همسایه های مقتول متوجه شدند زن پرستار وسایل منزل را بار کامیون کرده و گفته است صاحبخانه به شیراز نقل مکان کرده است.

در ادامه تحقیقات، ماموران متوجه شدند زن میانسال با مردی به نام «غلامحسین» که شغلش خیاطی بوده، ارتباط داشته است.

با به دست آمدن این سرنخ، ماموران با حضور در محل کار غلامحسین، متوجه شدند وی این محل را تخلیه و به مکان نامعلومی متواری شده است.

شش سال پس از وقوع این جنایت، در حالی که تحقیقات در این زمینه برای شناسایی زن و مرد متهم به قتل ادامه داشت، ماموران متوجه شدند مرد متهم در جنوب تهران با هویت جعلی ازدواج کرده است.

با گزارش موضوع، بازپرس شعبه اول دادسرای جنایی، دستور قضایی در این ارتباط صادر و کارآگاهان غلامحسین را دستگیر کردند.

با شروع تحقیقات، متهم زبان به اعتراف گشود و گفت: زنی 42 ساله به نام «زهرا» که به عنوان پرستار در خانه مقتول کار می کرد، شب ها در اتاقکی بالای کارگاه خیاطی با او زندگی می کرد.وقتی فهمیدم مرد سالخورده به زهرا پیشنهاد ازدواج داده، تصمیم به قتل او گرفتیم. مرد 70 ساله چند بار به محل کار من آمد و ادعا کرد زهرا سه میلیون تومان به او بدهکار است. سرانجام یک روز او را به کارگاه کشاندیم و زهرا نیز با خوراندن قرص های خواب آور او را بی هوش کرد.

متهم افزود: پس از بی هوش شدن مقتول، با بستن دهان او، پیرمرد را به قتل رساندیم و جسدش را داخل کیسه ای گذاشتیم، سپس روز بعد به خانه او رفتیم و صندوقچه آبی رنگی را که آنجا بود، به کارگاه آوردیم و جسد را در آن گذاشتیم و به بزرگراه آزادگان بردیم و رها کردیم.پس از جنایت یک روز به اتفاق زهرا به خانه مقتول رفتیم و تمام وسایل خانه او را سرقت کردیم، سپس با تخلیه کارگاه خیاطی با یکدیگر قطع ارتباط کردیم.

در پی این اعترافات، دستور دستگیری زن متهم صادر و وی در شرق تهران دستگیر شد.

زن متهم در بازجویی ابتدا منکر جنایت شد و عنوان کرد، قتل از سوی «غلامحسین» انجام شده و او فقط قرص های خواب آور را تهیه کرده است.

در پی این اظهارات و مواجهه حضوری، سرانجام متهم زبان به اعتراف گشود و گفت در قتل صاحبکار 70 ساله اش، او به غلامحسین کمک کرده و به پیشنهاد او این جنایت رخ داده است.

با اعتراف متهمان و بازسازی صحنه قتل، بازپرس جنایی برای زهرا و غلامحسین به اتهام مباشرت در قتل قرار مجرمیت صادر کرد و پرونده برای رسیدگی به شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.

صبح امروز دو متهم در شعبه 71 دادگاه کیفری و به ریاست قاضی عزیزمحمدی پای میز محاکمه قرار گرفتند.

در ابتدای جلسه نماینده دادستان با تشریح کیفرخواست برای متهمان تقاضای مجازات قانونی کرد.

سپس فرزندان مقتول در جایگاه قرار گرفته و برای قاتلان درخواست قصاص کردند.آنها مدعی شدند ادعاهای متهمان صحت ندارد و پدرشان مرد خیر بوده است.

در ادامه، غلامحسین در جایگاه حاضر شد که در دفاع از خود گفت: مقتول تنها زندگی می کرد و من و زهرا در کارگاه دوخت مانتو پیش او کار می کردیم. زهرا همچنین به عنوان پرستار در خانه امیر رفت و آمد داشت. یک روز زهرا نزد من آمد و مدعی شد امیر از او سه میلیون تومان طلب دارد و به خاطر این طلب او را تحت فشار قرار داده است. او سپس نقشه قتل را طراحی کرد و با همدستی خود مقتول را به کارگاه کشانده و زهرا در ماست قرص خواب آور ریخت و به مقتول داد. بعد من دست و پای او را بستم و زهرا کیسه ای پلاستیکی را روی سر امیر کشید. وقتی از مرگ او مطمئن شدیم جسد را در صندوقچی گذاشته و در بزرگراه آزادگان رها کردیم. روز بعد هم اثاثیه خانه اش را سرقت کرده و بین خودمان تقسیم کردیم.

سپس زهرا در جایگاه حاضر شد و گفت: مقتول سه میلیون تومان از من طلب داشت و به خاطر آن مرا تحت فشار قرار داده بود.برای رهایی از پرداخت طلب نقشه قتل امیر را طراحی کرده و با همدستی غلامحسین اجرا کردیم.

پس از آخرین دفاعیات متهمان و کلای آنها قضات دادگاه برای صدور حکم وارد شور شدند.(مهر)