این سیاره عظیم که «MOA-2011-BLG-322» نام دارد هشت برابر اندازه مشتری - بزرگ ترین سیاره در منظومه شمسی - ماست.
ستاره شناسان معتقدند که این سیاره به دور ستاره ای می گردد که یک سوم خورشید ما جرم و 25هزار سال نوری از ما فاصله دارد.
تکنیک «میکرولنزینگ» که از آن برای یافتن این سیاره استفاده شده است ابتدا در سال 1912 توسط آلبرت اینشتین پیش بینی شده بود.
استفاده از این شیوه زمانی ممکن است که یک شیء عظیم در فضا، مانند یک ستاره، از برابر یک ستاره دوردست تر بگذرد.
هنگام عبور، جاذبه شیء نزدیکتر نور ساطع شده از ستاره دورافتاده تر را خم می کند و آن را موقتا درخشان تر جلوه می دهد. این وضع معمولا یک ماه دوام می آورد.
اگر ستاره واقع در پیش زمینه دارای سیارهای در حول خود باشد، نور ستاره دورافتاده تر را حتی بیشتر معوج میکند و باعث می شود حتی درخشانتر به نظر آید اما مدت زمان آن بسیار کوتاهتر خواهد بود و ستاره شناسان برای ردیابی آن تنها چند ساعت یا چند روز فرصت خواهند داشت.
روشنایی زودگذر «MOA-2011-BLG-322» در سال 2011 توسط دانشمندان در ژاپن، نیوزیلند و لهستانی مشاهده شد.
داده های این رصد حاکی از آن بود که این دنیای عظیم احتمالا یک سیاره نوع «M -» رایج ترین شکل ستاره ای در فضاست.
گفته می شود فاصله این سیاره تا ستاره اش چهار برابر فاصله زمین تا خورشید است.
محققان می گویند اگر چنین سیاره غول پیکری با چنین فاصله زیادی از ستاره اش وجود داشته باشد نظریه های کنونی شکل گیری سیارات احتمالا نادرست هستند.(مهر)
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد