روزهای حساس آمریکا در افغانستان

این دو سیاست در حالی مطرح است که آمریکایی‌‌ها نتوانسته‌اند پس از 12 سال حضور در افغانستان دستاورد چندانی از جمله در حوزه امنیتی داشته باشند و در حوزه حضور بلند مدت نیز همچنان با چالشی به نام مخالفت مردم افغانستان و افکار عمومی جهان مواجه هستند.

در چنین شرایطی آمریکا یک راهکار در  نظر گرفته و آن امضاء توافقنامه امنیتی با کابل است. طرفین در سال 2011 توافقنامه استراتژیک را که شامل همکاری‌های طرفین در ابعاد مختلف بوده، امضا کردند اما اکنون به دنبال متممی به نام توافقنامه امنیتی هستند که محور آن صرفاً حضور بلند مدت آمریکا حداقل برای ظرف زمانی 10 سال می‌باشد.

 این توافقنامه نیز با یک چالش مواجه است و آن تفاوت در دیدگاه افغانستان و آمریکا به این توافقنامه است. آمریکا خواستار تحمیل هزینه‌های این حضور به کابل و نیز دریافت امتیازاتی برای تأسیس پایگاه نظامی و نیز صهیونیست قضایی (حق‌ کاپیتولاسیون) برای نظامیان آمریکایی‌ است. آمریکا همچنین به دنبال آزادی عمل برای اجرای عملیات نظامی در منطقه به بهانه تأمین امنیت افغانستان است در حالی که تشخیص تهدیدات بر عهده آمریکا است نه کابل.
 
این خواسته‌ها از یک سو با منافع افغانستان مغایرت دارد و از سوی دیگر تهدید ‌کننده منافع منطقه‌ای افغانستان و روابط آن با کشورهای همسایه است، نکته مهم آنکه افغانستان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد لذا دولتمردان این کشور از جمله کرزی رئیس‌جمهور نمی‌خواهد به خاطر تحقق خواسته‌های آمریکا رودرروی مردم قرار گیرند چرا که نتیجه آن را حذف از چرخه سیاست می‌دانند.

با توجه به این شرایط می‌توان گفت که آمریکا در افغانستان با چالش‌های بسیاری مواجه است چرا که از یک سو به دنبال ادامه حضور است در حالی که مؤلفه‌های آن را ندارد و از سوی دیگر تلاش دارد تا به هر نحوی شده تا پیش از سال 2014 این توافقنامه را امضاء کند تا ادامه حضورش در افغانستان اقدامی بشردوستانه و نه اشغالگرایانه عنوان گردد تا اوباما از آن به عنوان ابزاری تبلیغاتی به عنوان حرکت در جهت برقراری صلح و پایان جنگ در جهان بهره گیرد.

قاسم غفوری-جام جم آنلاین