محدودیت‌ها سرعت‌گیرند، دیوار نیستند

9 قهرمانی در مسابقات سرعت و چهار قهرمانی در مسابقه‌های رالی قهرمانی کشور، فقط بخشی از افتخارات این دختر ماجراجوی ایرانی است. 11 سال از حضور صدیق در سطح حرفه‌ای رقابت‌های اتومبیلرانی می‌گذرد. او حالا در سمت مسئول کمیته آموزش فدراسیون اتومبیلرانی، مشغول انتقال تجربیاتی است که در این سال‌ها برای به دست آوردنش حتی تا پای مرگ هم رفته است.

خیلی‌ها معتقدند رشته اتومبیلرانی برای پولدارهاست...

اگر شما اسم افرادی را که یک پراید دارند و با همان وسیله وارد پیست می‌شوند، پولدار می‌گذارید، پس این تعبیر هم تعبیر درستی است.

البته یک پراید اضافه در کنار خودروی شخصی‌شان. درست است؟

نه! خیلی‌ها پیه همه چیز را به تن خود می‌مالند و با همان ماشینی که در شهر استفاده می‌کنند وارد پیست می‌شوند. به هر حال حداقل شرط ممکن این است که علاقه‌مندان یک خودرو داشته باشند، اما اگر فدراسیون بتواند خودرو‌های تمرینی در اختیار راننده‌ها قرار دهد، این شرط هم از بین خواهد رفت.

هر علاقه‌مند به اتومبیلرانی سوای هزینه‌های خودرو چقدر باید هزینه کند تا به یک راننده حرفه‌ای تبدیل شود؟

دوره‌های آموزشی صرفا کارگاه‌های دو ـ سه روزه است که هزینه‌های مشخصی دارد، ولی هیچ عدد و رقمی برای حرفه‌ای شدن یک راننده وجود ندارد. شخصی با صد ساعت تمرین حرفه‌ای می‌شود و شخصی دیگر با 500 ساعت. شرایط تمرین هم متفاوت است. به همین دلیل باید گفت این هزینه نامحدود است و سقف مشخصی ندارد.

خودتان با صرف چه هزینه‌ای به یک راننده حرفه‌ای تبدیل شدید و از حضور در سطح اتومبیلرانی ایران چقدر درآمد کسب کردید؟

در یک جمله باید بگویم حرفه اتومبیلرانی در ایران سراسر ضرر است، البته اگر یک راننده موفق باشید با اسپانسر‌ها می‌توانید از پس بخشی از هزینه‌های سرسام‌آور و خسارت‌هایی که دارید بربیایید. خوشبختانه خود من یکی از راننده‌هایی بودم که همواره از میان اسپانسر بهترین را انتخاب می‌کردم، اما اگر فکر کردید درآمدهای ما را می‌توانید با فوتبالیست‌ها مقایسه کنید اشتباه کرده‌اید. قراردادهای ما در حد سه، پنج یا حداکثر ده میلیون تومان است.

یعنی تاکنون هیچ برآوردی از هزینه‌هایتان نداشته‌اید؟

اصلا برآورد نکردم. هیچ وقت هم دوست ندارم این کار را انجام دهم، چون در آن صورت خیلی غصه خواهم خورد!

لاله صدیق با لباس سوارکاری و خلبانی هم دیده شده است. به نظر می‌رسد وجه اشتراک همه رشته‌هایی که تاکنون در آنها فعالیت کرده‌اید همین پرهزینه بودن آن بوده است.

هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد. شما وقتی دنبال هیجان هستید و دوست دارید فراتر از توان خود، کاری خاص را انجام دهید طبیعی است که باید هزینه هم بکنید. من قبل از اتومبیلرانی، سوارکاری می‌کردم و قبل از آن هم خلبان بودم. من همیشه ماجراجویی را دوست داشتم و دنبال بهترین راه برای تخلیه هیجان خود بودم.

در اتومبیلرانی به آنچه می‌خواستید رسیدید یا این امکان وجود دارد که در آینده‌ای نزدیک سر از یک رشته مهیج دیگر در بیاورید؟

اتومبیلرانی برای من فراتر از آن چیزی بود که انتظارش را داشتم. الان هم احساس می‌کنم ماموریت اصلی آموزش به دیگران است. سال‌ها فعالیت در اتومبیلرانی کوله‌باری از تجربیات ارزنده را در اختیار من گذاشته که می‌تواند با انتقال آن به دیگران، به موفقیت آنها کمک کنم. این که به صورت حرفه‌ای بخواهم دنبال ورزش دیگری بروم، خیر، چنین قصدی ندارم.

برای انتقال همین تجربیاتی که از آنها صحبت شد چقدر تلاش کرده‌اید؟

طی سال‌هایی که در کوران مسابقات بودم بیشتر آموزش می‌دیدم تا آموزش بدهم، ولی طی این دو سال اخیر با توجه به حکمی که فدراسیون زد، شکر خدا توانستم کلاس‌های آموزشی بسیاری را در استان‌های مختلف برگزار کنم.

شما اولین راننده خانمی بودید که با مردها رقابت کردید. از تجربه رقابت با مردها هم بگویید.

واقعیت این است که انگیزه من خیلی در اتومبیلرانی بالا بود، اما مشکلات از انگیزه من بزرگ‌تر بودند. من هیچ‌گاه دنبال این نبودم که بگویم خانم‌ها در اتومبیلرانی از آقایان بهتر هستند. فقط می‌خواستم در شرایط سخت‌تر توانمندی‌های خودم را بسنجم. اتفاقا همان رقابت‌هایی که داشتم باعث شد در شرایط سخت تلاش بیشتری کردم که نتیجه‌اش پیشرفت بیشتر من بود.

بیشترین سرعتی که تجربه کردید چقدر بوده؟

270!

با چه ماشینی؟

با پورشه!

که قاعدتا خارج از پیست بوده. درست است؟

بله! اما خواهش می‌کنم در این باره بیشتر نپرسید، چون موتور پورشه سوخت.

بدترین حوادثی که در اتومبیلرانی برایتان اتفاق افتاده، کدام‌ها بوده‌اند؟

اگر از کسانی که در اتومبیلرانی فعالیت دارند سوال کنید به شما خواهند گفت که پرحادثه‌ترین راننده لاله صدیق بوده است. این نه‌تنها جای خوشحالی ندارد که ناراحت‌کننده هم هست، اما یکی از دلایل اصلی این سوانح این بوده که من همیشه دوست داشتم سطح بالاتری از سرعت و مهارت را تجربه کنم. وقتی شما با چنین نگاهی تمرین می‌کنید و مسابقه می‌دهید، ریسکتان هم بالا می‌رود. من چند تصادف بد داشتم، اما بدترین آنها روزی بود که شیلنگ ترمز من دستکاری شده بود و در دور تمرینی با یک سرعت بالا، سر تمرین مواجه شدم. همین موضوع باعث شد به پایین پیست سقوط کنم که گردنم شکست و در ناحیه صورت و جمجمه هم با آسیب‌های شدیدی مواجه شدم، اما خواست خدا بود که زنده ماندم.

آیا لاله صدیق را باز هم در مسابقه‌ها خواهیم دید؟

در این سال‌ها در مسابقه‌های زیادی شرکت کرده‌ام و فکر می‌کنم ادامه فعالیتم در سطح حرفه‌ای، لطفش به اندازه انتقال این تجربیات به جوان‌ترها نیست. من به همه عناوینی که می‌خواستم در اتومبیلرانی رسیده‌ام و همان طور که گفتم الان تمایل اصلی من آموزش دادن است و به دنبال راهکارهای جدیدتری برای بحث توسعه مهارت‌های اتومبیلرانی هستم. البته کم و بیش به خاطر علاقه‌ام در برخی از مسابقه‌های رالی یا آف رود شرکت می‌کنم.

از نگاه شما بزرگ‌ترین موانع موجود بر سر فعالیت بانوان ایران در رشته اتومبیلرانی چیست؟

کمبود امکانات و هزینه‌های بالا. البته در کنار این دو بحث هیچ وقت جذابیت اتومبیلرانی را برای خانم‌های ایرانی تشریح نکردیم و البته در سطح آموزشی هم خیلی خوب کار نشده است.

من فکر می‌کنم تا قبل از این فدراسیون کمتر نسبت به دراختیار گذاشتن امکانات به خانم‌ها توجه کرده است. علاقه‌مندان زیادی هستند که پیگیری می‌کنند، اما چون امکانات نیست عملا امکان آموزش و حضور در مسابقه‌ها برای آنها وجود ندارد. مطمئن باشید اگر امکانات جزئی در اختیار بانوان قرار بگیرد به جرات می‌گویم، می‌توانیم با حضور پررنگ بانوان، حتی مسابقات اختصاصی برای آنها برگزار کنیم.

با توجه به سال‌ها فعالیت در بخش اتومبیلرانی علاقه‌مندی دختران ایرانی را در چه سطحی می‌بینید؟

ورزش اتومبیلرانی به سبب هیجان بالایش، علاقه‌مندان زیادی دارد. خود من در جریان برگزاری دوره‌های آموزشی به این نتیجه رسیدم که استعدادهای خوبی در ایران وجود دارد، اما این که چرا تاکنون کمتر شاهد پرورش این استعدادها بودیم، فکر می‌کنم یکی از دلایل اصلی‌اش به کوتاهی و کم‌توجهی مسئولان برمی‌گردد. باید از امکانات موجود در جهت جذب خانم‌های علاقه‌مند استفاده شود.

علاقه‌مندها و افراد مستعد وجود دارند، مربی و پیست هم هست. فقط فراهم کردن امکانات مساله اصلی است که این گره به دست مسئولان باز می‌شود. البته از این واقعیت هم نباید گذشت که رسانه‌های جمعی کلا نسبت به ورزش اتومبیلرانی کم‌لطف هستند. هر ورزشی برای پیشرفت نیاز به معرفی دارد. خیلی از دخترها وقتی من را می‌بینند اولین سوالشان این است که از کجا باید شروع کنیم؟ من فکر می‌کنم اگر اطلاع‌رسانی صحیح صورت پذیرد می‌توانیم به توسعه این ورزش کمک کنیم.

حالا دخترها برای ورود به سطح حرفه‌ای اتومبیلرانی باید از کجا شروع کنند؟

فدراسیون اتومبیلرانی حدود دو سال است که برنامه‌های آموزشی را در سطح استان‌ها و شهرستان‌ها برگزار می‌کند. این دوره‌های آموزشی در سه سطح آماتور، نیمه‌حرفه‌ای و حرفه‌ای برگزار می‌شود، اما به دلیل نبود پیست استاندارد فعلا موفق به برگزاری کلاس‌های آموزشی آماتور و نیمه‌حرفه‌ای شده‌ایم. تنها پیست استانداردی که می‌تواند پذیرای دوره‌های آموزشی حرفه‌ای باشد پیست آزادی است که بتازگی بازسازی آن انجام شده است. به همین دلیل خوشبین هستیم که هر چه زودتر شاهد برگزاری دوره‌های آموزشی در این پیست باشیم.

با وجود این همه استعدادی که از آن حرف می‌زنید، قبول دارید تعداد خانم‌هایی که طی سال‌های اخیر در عرصه اتومبیلرانی موفق بوده‌اند خیلی ناچیز بوده است؟

من هم قبول دارم تا به امروز تعداد خانم‌هایی که وارد اتومبیلرانی شدند، سختی‌های آن را تحمل کرده‌اند و به عناوین قهرمانی رسیدند کم بوده است. من می‌گویم چرا لاله صدیق باید یکی باشد. صدها نفر مثل من می‌توانند در سطح حرفه‌ای فعالیت کنند. خانم‌های ایرانی نشان دادند در عرصه‌های مختلف چقدر شجاع و سختکوش هستند، فقط کافی است بیشتر عمل‌گرا باشیم تا سخن‌گرا. متاسفانه فرهنگ کار گروهی در ایران ضعیف است. عموما همه دوست دارند قهرمان داستان باشند، اما تا زمانی که ما به دنبال اهداف شخصی خودمان باشیم زیاد نمی‌توانیم موفق باشیم.

چرا کمتر شاهد حضور بانوان ایرانی در سطح رقابت‌های بین‌المللی اتومبیلرانی هستیم؟

خانم‌های ایرانی هنوز به آن سطح از مهارت‌های اتومبیلرانی نرسیده‌اند که بتوانند در مسابقه‌های خارجی شرکت کنند. البته ورود به میادین خارجی در کنار مهارت‌های رانندگی، به حمایت‌های مالی خوب و توجه دوچندان مسئولان هم نیاز دارد. این که بانوان ایرانی در مسابقه‌های خارجی شرکت کنند یک کار نشدنی نیست و می‌توان با فراهم کردن شرایط مساعد به حضور آنها در رقابت‌های بین‌المللی کمک کرد.

چه صحبتی دارید با دخترهای جوانی که فکر می‌کنند برای رسیدن به موفقیت در رشته مهیجی همچون اتومبیلرانی با محدودیت‌هایی روبه‌رو هستند؟

محدودیت‌ها سرعت‌گیر هستند، اما دیوار نیستند که ما نتوانیم از آنها عبور کنیم. من فکر می‌کنم این محدودیت‌ها را باید با توجه به قوانین جاری در مملکت‌مان و عرف‌مان، به شکل کاملا هوشمندانه مدیریت کنیم. ما می‌توانیم با رعایت موازین بسیاری از موانع را از سر راهمان برداریم یا هوشمندانه از کنار آنها رد شویم.

فقط کافی است منطق را بر احساس غالب کنیم تا بسیار موفق از آنچه تا الان بوده‌ایم، باشیم. من معتقدم اصلا نباید از محدودیت‌ها بترسیم. باید شجاعانه برخورد کنیم و با استفاده از فکر و خلاقیت‌مان به آینده‌ای بهتر بیندیشیم.

رضا پورعالی ‌/‌ گروه ورزش