اندکی صبر، به رسانه نزدیک می‌شوید

خبرنگار سوژه‌ای را پیدا کرده، آن را پرورانده و موضوع را به سبک خودش نوشته، اما در لا‌به‌لای نوشته‌هایش کلمه یا جمله‌ای بوده که به کسی یا کسانی برخورده و او حالا متهم می شود و باید توضیح دهد که انگیزه‌اش از نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی چه بوده است!

هر سال خبرنگاران و روزنامه‌نگاران زیادی مجبور می‌شوند به واسطه خبرها، گزارش‌ها یا تحلیل‌هایشان به سازمان‌ها، نهادها و وزارتخانه‌های معترض (یا اشخاص حقیقی) پاسخ دهند و تعداد زیادی نیز که از چانه‌زدن‌های شفاهی به نتیجه نرسیده‌اند، مجبور به رفت و آمد به دادگاه‌های مطبوعاتی می‌شوند تا قاضی معلوم کند که حق با آنها بوده است یا نه.

حس ناخوشایند حضور در دادگاه و پر کردن فرم‌های دفاعیه، جدا از این که فشار روانی زیادی به خبرنگار وارد می‌کند، بار سنگینی را نیز بر دوش محاکم قضایی می‌اندازد که حتی رئیس کل دادگستری استان تهران را نیز به ابراز گلایه وامی‌دارد.

علیرضا آوایی می‌گوید حجم پرونده‌های ورودی به دادگاه‌های مطبوعاتی زیاد است که از این تعداد باید کاسته شود، توصیه‌اش نیز این است که هم اصحاب رسانه فکرشان را رشد دهند و هر چیزی را ننویسند و هم مسئولان، بزرگواری کنند و هر چیزی را به دل نگیرند و این دو قشر را این طور کنار هم می‌گذارد تا رعایت عدالت شود و نه سیخ بسوزد، نه کباب.

درستی این حرف‌ها را نمی‌شود رد کرد، از این بابت که یک خبرنگار که قلمش می‌تواند جریانی را بسازد یا متوقف کند، باید اطلاعاتش درباره یک موضوع درست و دقیق باشد و سلیقه‌های شخصی را در نگارشش دخالت ندهد.

در مقابل، مسئولان هم باید سعه‌صدر داشته باشند و کوچک‌ترین اشاره‌ها را حمل بر خصومت و سیاه‌نمایی نکنند و از هر نوشته، بدترین تفسیر را نداشته باشند و از همه مهم‌تر منصف باشند.

شغل خبرنگاری سخت است، سخت به این دلیل که باید طوری بنویسی که اول، وجدانت پیش خودت راحت باشد و دوم مردم از نوشته‌هایت راضی باشند و حس کنند کسی هست که مشکلاتشان را ببیند و پیگیری کند.

خبرنگار باید حواسش به مسئولان و بخش‌های دولتی و غیردولتی نیز باشد تا نوشته‌هایش موجب خشم و نارضایتی آنها نشود و کار به طرح شکایت در محاکم نرسد.

جمع کردن این سه واجب در کنار هم فشار زیادی به خبرنگار وارد می‌کند و برای همین است که انتظار می‌رود مسئولان، رسالت رسانه را درک کنند و هر نقدی را حمل بر از رو بستن شمشیر ندانند. رسالت رسانه، نقد است و گفتن حقیقت، اگر این وظیفه و ویژگی از آن گرفته شود، رسانه پوستی می‌شود بدون گوشت، بی‌استخوان و بدون رگ.

مریم خباز‌ - گروه جامعه