یک بار برای همیشه شفاف سازی کنید

اگرچه برنج‌های خارجی طعم و عطر برنج ایرانی را ندارد، اما ارزان‌تر و کشیده‌تر است و این امر باعث شده که بتواند بسرعت جای خود را در میان اقشار متوسط و فقیر که تعدادشان هم کم نیست، باز کند و به نوعی راهی رستوران‌ها و آشپزخانه‌ها شود.

با وجود این همزمان با ورود برنج‌های پاکستانی و هندی به کشور، شایعاتی در مورد آلودگی این برنج‌ها منتشر شد و برخی منابع اعلام کردند که میزان بعضی از مواد از جمله سرب، کادمیوم، آرسنیک و آفلاتوکسین در برخی از این برندهای برنج بیش از حد مجاز است.

این در حالی بود که یک روز مجلس این آلودگی‌ها را تائید و روز دیگر سازمان استاندارد آن را تکذیب ‌کرد. دولت و وزارت جهاد کشاورزی نیز در این باره اظهار نظر قطعی نکرده و مسئولیت پایش و کنترل سموم برنج را به‌عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان استاندارد ایران دانستند.

در پاسخ به این واگذاری مسئولیت، سازمان ملی استاندارد هم اعلام کرده است که علاوه بر پایش مستمر بازار برنج و کنترل محموله‌های وارداتی، حداقل دوبار در سال از بازار برنج نمونه‌برداری می‌کند و وزارت بهداشت نیز به صورت جداگانه بر بازار نظارت دارد بنابراین هنوز هیچ مسئولی پاسخ درست و شفافی به این‌که کدام نوع و برند برنج خارجی آلوده است، نداده و هر کدام از این سازمان‌ های نظارتی مسئولیت را به گردن دیگری می‌اندازد.

چنین روشی حکایت از آن دارد که از منظر این عده از مسئولان اهمیت ندارد و جدی گرفته نمی‌شود سلامت و حقوق مصرف‌کننده و خریدار است.

برای همه مسلم است که باید تکلیف این مساله یک بار برای همیشه مشخص شود. برنج‌های وارداتی باید در مبادی ورودی به کشور بدقت آزمایش شود و در صورت آلودگی، اجازه ورود به آن داده نشود.

از سوی دیگر باید معلوم شود چه کسی مسئول واقعی این مساله است، سازمان‌های نظارتی مربوط هر کدام چه مسئولیتی در این رابطه دارند و آیا می‌توانند در زمینه سلامت برنج به مصرف کننده اطمینان بدهند یا خیر؟

در نهایت نباید مصرف‌کننده را که با هزار زحمت برنج را بر سر سفره خود می‌آورد نگران کرد که با هر لقمه از غذا احساس کند سرطان را که ناشی از مصرف این نوع برنج‌هاست، قورت می‌دهد.

کتایون مافی - گروه اقتصاد