با قافله دل‌ها

گفته‌اند در نافله شب 40 مومن را دعا کنید، باز هم گفته‌اند همسایگان را تا 40 خانه گرامی بدارید. می‌گویند عدد 40 در سن انسان‌ها، نشانه بلوغ، کمال و رشد فکری است. آورده‌اند که پدر ما حضرت آدم 40 شبانه‌روز روی کوه صفا در حال سجده بود.

از همه اینها که بگذریم، اربعین حکایتی دارد در قصه جانسوز کربلا. 40 روز از غروب آفتاب عالمگیر کربلا می‌گذشت که کاروانی خسته، غمزده و رنجدیده دوباره خود را به این سرزمین پربلا می‌رساند، 40 روز بود که آسمان بر حسین بن علی(ع) خون می‌بارید و زمین 40 روز تار و تاریک مانده بود.

حالا 40روز است که خورشید رنگ خون به خود دارد. 40 روز فرشتگان بساط گریه و اشک و ماتم خویش را در بسیط خاک گسترانده‌اند، اینک کاروانی به بهشت زمین، کربلا می‌آید برای زیارت. اربعین نزدیک است و قافله دل به سوی کربلا بی‌تاب‌تر از هر زمان دیگری است، قافله‌ای که زینب قافله‌سالار آن است و سالیان سال است دیگر قافله‌ها را به دنبال خود دارد.

کاروان اربعین در گذر تاریخ و پیچ و خم آن هرگز از حرکت بازنایستاده است، کاروانی به امتداد همه قافله هایی که راهی کربلا و زائر حسین‌بن‌علی(ع) شدند. ما دل به کربلا سپرده‌ایم، دل به جابر بن عبدالله انصاری، اول زائر کربلا، دل به کاروان عقیله بنی‌هاشم، حضرت زینب کبری تا شاید کربلایی شویم. اربعین سیر مسیر عشق کربلاست، به قصد زیارت حسین بن علی.

کربلا جلوه‌گاه محبت و دوستی می‌شود برای عاشقان سیدالشهدا(ع)، برای آنان که نشانی از ایمان دارند و می‌خواهند زیارت‌نامه حسین(ع) را در اربعین زمزمه کنند. اربعین هنگامه‌ای برای تجدید عهد با ولایت، پیمان و تعهدی که در بند بند وجود عاشقان خود نهفته است.

کربلا حریم حرم عاشقان خود می‌شود برای آنان که می‌خواهند از نزدیک حسین بن علی(ع) را زیارت کنند و سلام‌ دهند و با چشمی اشک‌آلود بر مظلومیت و شهادت او و به گرفتاری‌هایی که اسیر آن شد، گواهی دهند.

کربلا دوباره مهد عاشقان حسین(ع) می‌شود، آنان که کاروان عقیله بنی‌هاشم را همراهی کرده‌اند تا زمزمه زیارت داشته باشند: درود خدا بر شما، بر روان شما، بر پیکر‌های شما، بر حاضر و غایب شما، ما با شماییم ای شهیدان کربلا نه با دشمنان شما. دل تسلیم دل شماست.

محمد خامه‌یار - جام‌جم