از نامه‌های علی‌(ع) به کارگزارانش –20

حاکمی که وعده بدهد و انجام ندهد، دشمن خداست

از نامه‌های علی‌(ع) به کارگزارانش – 21

حاکم باید به وقت خشم، خویشتن دار باشد

اگر اخلاقی برای مردم نیکو باشد، رعایت آن برای حاکم و مدیر واجب است، خویشتن داری به وقت خشم، اخلاقی است که اگر مردم عادی داشته باشند، برای آنها مزیت محسوب می‌شود، اما داشتن این اخلاق برای یک مدیر، برای کسی که کارگزار حکومت اسلامی است، واجب است؛ خویشتن داری به وقت عصبانیت و رفتار درست با مردم آنقدر مهم است که حضرت امیر از گوشزد کردن آن به مالک اشتر، نیز دریغ نمی‌کند.

کد خبر: ۶۳۰۲۳۳

در حکومت علوی هیچ مدیری حق ندارد به هنگام خشم، تصمیم‌گیری کند؛ تصمیم‌گیری به هنگام خشم به جز زیان برای حکومت اسلامی چیزی ندارد و کسی که نام کارگزار حکومت اسلامی را یدک می‌کشد باید توان کنترل خود به وقت خشم را داشته باشد و مردم را از گزند زبان تند و تیز خود دور نگاه دارد.

کارگزار حکومت علوی باید همیشه به خاطر داشته باشد، که انتهای کار او ایستادن در محکمه الهی و پاسخ دادن در برابر تصمیم‌هایی است که برای مردم تحت حاکمیت خود می‌گیرد؛ از این رو هر کارگزار و حاکمی باید به یاد داشته باشد که تندی با مردم و تصمیم‌گیری درباره آنها به وقت خشم، نتیجه‌ای جز زیان دنیا و آخرت برای او و ضعیف شدن پایه‌های حکومت اسلامی ندارد.

حضرت امیر در نامه‌ای به یار وفادار خود مالک اشتر ضمن یادآوری مرگ و عاقبت کار هر انسان، به مالک تأکید می‌کند که مبادا به هنگام خشم و از سر تندخویی با مردم برخورد کند و برای آنان تصمیم‌گیری کند.در متن نامه حضرت امیر به مالک آمده است: «...به هنگام خشم خویشتن دار باش و تندی و سرکشی میار و دست قهر پیش مدار و تیزی زبان بگذار و از این جمله خودداری کن، با سخن ناسنجیده بر زبان نیاوردن و در قهر تأخیر کردن، تا خشمت آرام شود و عنان اختیار به دستت آید و چنین قدرتی بر خود نیابی جز که فراوان به یاد آری که در راه بازگشت به سوی کردگاری.»*