القاعده مردم یک شهر را گروگان گرفت

ارتش عراق در مناطقی از حومه این شهر با نیروهای تروریستی درگیر شده و در عین حال، مبادی این شهر را مسدود کرده است.

نبردهای سنگینی در منطقه گرمه در 40 کیلومتری غرب بغداد و در نزدیکی فلوجه جریان دارد و نیروهای وابسته به القاعده تلاش دارند، با تثبیت این منطقه، راههای ورود و نفوذ به بغداد را بگشایند.

مهلت یک ماهه دولت عراق به عشایر منطقه برای طرد عناصر مسلح نیز یکشنبه این هفته پایان یافت.دولت مالکی از 30 روز پیش به خاطر جلوگیری از تلفات غیرنظامیان و آسیب دیدن مردم، از ورود به فلوجه اجتناب کرد.

با این حال، گروه های تروریستی همچنان منطقه را رها نکرده اند و حضورشان باعث شده طی هفته های اخیر بیشتر اهالی فلوجه این شهر را به مقصد مناطق امن تر ترک کنند.

آنان که در شهر مانده اند، به غیر از افرادی که با تشکیلات القاعده ارتباط دارند، بیشتر کسانی هستند که رنج ماندن و ریسک نرفتن را به آوارگی ترجیح داده اند و مورد سوء استفاده انسانی از سوی گروه های تروریستی و عناصر مسلح قرار گرفته اند.

فلوجه حالا به یک شهر جنگی تبدیل شده و نظام خدمات رسانی آن از آب و برق گرفته تا تلفن و دوایر دولتی مختل شده است حتی آن شورای مردمی که سه هفته پیش اعلام شد اداره و کنترل فلوجه را در دست گرفته، گویا نتواسته است کاری از پیش ببرد.

فلوجه، پیش از این در سال 2004 میلادی دوبار مورد حمله ارتش مجهز آمریکا، با تمام ساز و برگ جنگی اش قرار گرفت، اما در آن دو نوبت هیچگاه به مردم و اهالی غیرنظامی حتی فرصت ترک شهر داده نشد و بدترین جنایات دوران اشغال عراق در این شهر رقم خورد و یک کشتار بزرگ در این شهر رخ داد.

اکنون که مهلت یک ماهه دولت عراق به سران عشایر الانبار پایان یافته و شمارش معکوس برای آغاز عملیات ورود ارتش به فلوجه شروع شده، دو دیدگاه قالب وجود دارد، یکی برخورد تمام عیار ارتش با القاعده، با ورود به فلوجه و پذیرش ریسک های آن و دیگری اجتناب از ورود به شهر و ادامه محاصره آن و تعقیب عناصر مسلح در خارج از محدوده فلوجه!

دیدگاه اول، ادامه وضع موجود را به نفع دولت عراق نمی داند و معتقد است که ادامه این روند به قدرت گرفتن القاعده در الانبار، گسترش حوزه نفوذ آن در سایر نقاط عراق و در نهایت ایجاد بحران بزرگ در این کشور می انجامد و حتی زمینه را برای کشیده شدن جنگ به داخل بغداد فراهم می کند.

اینان اعتقاد دارند، در یک زمان مشخص و محدود باید کار القاعده و داعش را در الانبار یکسره کرد.

این درحالی است که گروه دیگر هرگونه شتابزدگی را برای دولت نوری المالکی سم می دانند و معتقدند، با عملیات نظامی صرف نمی توان به مساله الانبار پایان داد، چرا که مرزهای صحرایی الانبار با عربستان و اردن و سوریه، امکان پاکسازی کامل را به ارتش عراق نمی دهد، همانگونه که ارتش مدرن و مجهز آمریکا در سال 2004 در دو نوبت نتوانست این استان را به طور کامل پاکسازی کند.

ورود ارتش به فلوجه خواست جریان های منطقه ای از جمله عربستان است که به بهانه آسیب به غیرنظامیان تبلیغات جهانی و یک جریان بزرگ علیه مالکی ایجاد کنند. طی دو سه روز گذشته علاوه بر العربیه، بی بی سی عربی نیز به دفعات با عناوینی چون «جریان های سیاسی خواهان حل سیاسی بحران الانبار هستند»، در اخبار خود به این مساله پرداخته اند.

همچنین این رسانه ها بیشترین تمرکز خود را به گفت وگو و برجسته کردن شخصیت های مخالف دولت از جمله نمایندگان العراقیه در پارلمان معطوف کرده اند.

اندیشکده های آمریکایی نیز در ماههای اخیر به رغم آنکه واشنگتن از دولت نوری المالکی در نبرد با القاعده حمایت کرده، خط مشخصی در قبال تحولات در عراق دنبال کرده اند.

این مراکز پژوهشی که مقالاتشان بازتاب سیاست های غرب است، پیشاپیش تقصیر و گناه تمام بحران اخیر را به دوش مالکی انداخته و وی را متهم به تبعیض مذهبی به ویژه علیه اقلیت های سنی کرده اند.

این امر نشان می دهد که یک آمادگی بالقوه برای تهاجم به دولت مالکی در فردای ورود به فلوجه وجود دارد.

معتقدان به دیدگاه دوم، همچنین فلوجه را یک باتلاق می دانند که ارتش عراق با ریسک بالا و تلفات زیاد غیرنظامیان هم به راحتی نمی تواند مساله اش را حل کند.

در صورتی که ارتش عراق نتواند در یک فرجه زمانی حداکثر سه یا چهار روزه کار جنگ در فلوجه را یکسره کند، احتمال کشیده شدن آن به سایر نقاط و توسعه صحنه میدانی جنگ، تکرار تجربه سوریه در عراق و از کنترل خارج شدن مرزهای عربستان و اردن از دست ارتش عراق وجود دارد.

البته دیدگاههای دیگری هم وجود دارد، مثلا اینکه ادامه محاصره فلوجه و تعقیب تروریست ها در خارج از شهر و انهدام آنها و نیز قطع کامل راههای ارتباطی و دسترسی نیروهای تکفیری، در کنار تشویق مردم به خروج از شهر است.

فعلا دیدگاهها درحد گمانه و تحلیل است، اما آنچه در اتاق های جنگ در عراق می گذرد، در روزهای آینده مشخص خواهد کرد که بهترین تصمیم چیست و دولت نوری المالکی چگونه این بحران را مدیریت خواهد کرد؟.(ایرنا)