کارتن‌خواب‌ها پشت در بسته گرمخانه‌ها

هر چند آمار دقیقی از تعداد بی‌خانمان‌های کارتن‌خواب شهرمان در دست نیست، اما مسئولان شهرداری می‌گویند هر شب فقط تا 2000 نفر را می‌توانند در گرمخانه‌ها پذیرش کنند و برآوردشان این است که حداقل دو برابر این تعداد افراد بی‌خانمان در شهر وجود دارند که مجبورند شب‌های سرد را روی نیمکت پارک‌ها، زیرپل‌ها، ایستگاه‌های قطار و اتوبوس و... به صبح برسانند.

به نظر می‌رسد شهرداری در موضوع ساماندهی کارتن‌خواب‌ها و افراد بی‌خانمان دست تنها مانده در حالی که این موضوع نیازمند همکاری دستگاه‌ها و سازمان‌های اجرایی دیگری مانند استانداری، بهزیستی، ستاد مبارزه با موادمخدر و حتی انجمن‌های حمایتی غیردولتی است، اما آنها فعلا پای خود را از این ماجرا کنار کشیده‌اند چون معتقدند وظیفه‌ای در این زمینه ندارند و تمام مسئولیت‌ها با شهرداری است.

انگار آنها حادثه تلخ مرگ جمعی از کارتن‌خواب‌های شهرمان در شب سرد زمستان سال 82 را از یاد برده‌اند؛ همان زمان که با داغ شدن موضوع، نگرانی‌ها از وضع رقت‌انگیز کارتن‌خواب‌های شهرمان مسئولان را به تکاپو انداخت، دستگاه‌های مختلف از شهرداری و استانداری گرفته تا نیروی انتظامی و بهزیستی نشست‌های مشترک برگزار کردند و طرح و برنامه بود که پشت‌سر هم تصویب شد، اما هر چه طرح‌ها به اجرا نزدیک‌تر شد، دستگاه‌هایی که قرار بود هر کدامشان پای کار بیایند، از مسئولیت شانه خالی کردند.

استانداری به شهرداری ارجاع می‌داد، شهرداری به بهزیستی، بهزیستی به نیروی انتظامی و نیروی انتظامی به شهرداری!

این شب‌ها کم نیستند بی‌خانمان‌هایی که از سرمای استخوان‌سوز به گرمخانه‌ها پناه می‌برند، اما به دلیل تکمیل ظرفیت حتی شانس یک شب ماندن زیر سقف گرمخانه را هم پیدا نمی‌کنند و مجبورند باز هم گوشه خیابان شب را به صبح برسانند؛ خودشان را حسابی مچاله می‌کنند زیر یک تکه کارتنی که به جای پتوی گرم رویشان کشیده‌اند؛ چشم می‌دوزند به آسمان و با خودشان فکر می‌کنند که آیا صبح فردا دوباره چشم‌شان را به روی همین آسمان باز خواهند کرد یا نه؟

پوران محمدی ‌‌-‌ گروه جامعه