تعرفه‌های آنچنانی...

• تعرفه‌های آنچنانی...!

گسترش فرهنگ ورزش عمومی در کشور خصوصا افزایش سرانه های ورزشی بانوان و امکانات ورزشی خاص آنان با توسعه سیاستهای سلامت محور در کشور اهمیت پیدا کرد.

تمایل زنان به ورزش نیز با پیشروی جامعه از شکل صنعتی به مدرن رفته رفته افزایش می‌یابد. بانوان، دیگر زنان جامعه سنتی که در اندرونی مشغول رتق‌وفتق امور منزل می‌شدند نیستند. آنان شاغل باشند یا نباشند، به سلامتی و تناسب اندام خود بیش از قبل می‌اندیشند و تمایل دارند تا ساعتی از شبانه‌روز را به ورزش اختصاص دهند.

هر چه به سمت جامعه شهرنشین حرکت می‌کنیم، این تمایل بیشتر می‌شود، اما حتی در شهری چون پایتخت نیز زیرساخت‌های لازم برای ورزش بانوان و امکانات لازم برای حضور آنان در این اماکن بدون اینکه نگران این باشند که در زمان ورزش فرزندان خود را کجا بسپارند مهیا نشده است. امکان سپردن کودک به مهد مجموعه یا امکاناتی برای کودکانی در همه مقاطع سنی که زمانی بدون مادر به سر ببرند در خیلی از مکان‌های ورزشی عمومی وجود ندارد.

در این گزارش دخت‌ایران به تعرفه‌های مراکز ورزشی و فضاهای خاص بانوان می‌پردازد.

چندوچون تعرفه باشگاه‌های ورزشی بانوان
گرچه بر اساس قانون، وزارت ورزش و جوانان عهده‌دار نظام‌بخشی و ساماندهی و گسترش اماکن ورزشی است و تعرفه‌های این مکان‌ها باید زیر نظر این وزارتخانه اعلام شود، اما از سامانه‌های اطلاع‌‌رسانی رسمی این وزارتخانه هیچ خبری در خصوص تعرفه‌های ورزشی به صورت عمومی منتشر نشده است، به جز اداره کل ورزش و جوانان شهر قم!

شورای نرخ‌گذاری این اداره کل، لزوم ایجاد وحدت رویه در بهره‌برداری از اماکن ورزشی و رعایت حقوق ورزشکاران و مدیران را دلیل نرخ‌گذاری برای اماکن ورزشی دانسته است که پس از انجام هماهنگی‌های لازم با سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان، نرخ‌نامه یادشده برای سال ۹۰ ابلاغ شده است.

طبق این نرخ‌نامه، هزینه یک ماه برای ۱۲ جلسه محاسبه می‌شود. اخذ ورودیه حداکثر به میزان ۴۰.۰۰۰ ریال و فقط برای یکبار امکان‌پذیر است؛ در صورت غیبت بیش از ۳ ماه متوالی، هزینه ورودی مجددا قابل دریافت خواهد بود.

در صورت استفاده باشگاه‌ها از مربی درجه ۲ به میزان ۱۰ درصد، مربی درجه ۱ به میزان ۲۰ درصد به شهریه اضافه خواهد شد.

هزینه بیمه ورزشی در سال ۱۳۹۰ ۵۰.۰۰۰ ریال بوده، که بایستی جهت صدور کارت بیمه ورزشی بصورت مجزا از افراد شرکت‌کننده در کلاس‌های آموزشی اخذ گردد.

در این ابلاغیه که الگوی مشابه آن یقینا در تمام استان‌های دیگر نیز باید وجود داشته باشد، کلیه باشگاه‌های ورزشی خصوصی موظفند که بر اساس درجه‌بندی اعلامی توسط واحد بازرسی اداره کل تربیت‌بدنی اقدام نمایند. در صورت عدم اطلاع از درجه باشگاه، باید به اداره کل تربیت بدنی مراجعه شود.

هزینه برگزاری کلاس‌های خصوصی و حق‌الزحمه مربیگری بصورت توافقی است. هزینه جلسه‌ای یک دهم هزینه شهریه باشگاه است. حداکثر متقاضیان کلاس‌های آموزشی رشته‌های آبی (شنا و ..) به ازا هر مربی، حداکثر ۱۵ نفر و در سایر رشته‌ها به ازا هر مربی، ۲۵ نفر است. در صورت ارائه سانس آزاد توسط مدیران استخرها با رعایت مشخص نمودن زمان شروع و پایان سانس با نصب بنر و اطلاع‌رسانی مناسب، ارائه حداقل ۳ ساعت زمان بهره‌برداری از استخر و رعایت قوانین و مقررات هیئت نجات غریق و شنا می‌توانند ۵۰ درصد به نرخ یک قطعه بلیط استخر اضافه نمایند.

سایر اماکن و رشته‌‌های ورزشی که در جدول ذیل ذکر نگردیده، با درخواست کتبی مدیریت اماکن، در شورای نرخ‌گذاری مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

مدیران اماکن ورزشی موظفند نرخ فوق را در معرض دید عموم قرار داده و بر اساس آن عمل نمایند. در صورت دریافت هر گونه وجه خارج از نرخ تعیین شده مطابق مقررات برخورد خواهد شد.

در صورت ارائه خدمات اضافی مانند، تامین سرویس ایاب‌وذهاب، تغذیه، البسه ورزشی و غیره... (بخصوص در آموزش رشته‌های ورزشی فوتبال، فوتسال و شنا که بیشتر متداول‌اند) برابر قیمت تمام شده آن خدمات، به سقف شهریه آموزشی مبالغ مذکور اضافه می‌شود.

بنابراین نرخ نامه مراکز خصوصی نیز با توجه به کیفیت، درجه‌بندی و اجاره‌بها می‌توانند میزان تعرفه خود را طبق جدول زیر تعیین کنند:

مجموعه‌های ورزشی شهرداری از تعرفه‌های مناسبی برخوردارند و مکان‌های مناسب و اختصاصی برای بانوان نیز در نظر گرفته شده است؛ مثلا هزینه ثبت‌نام یک ماه بدنسازی با مربی مناسب ۱۵ هزار تومان است، اما مراکز خصوصی با بهانه‌های مختلف گاهی تا ۱۵۰ هزار تومان هم دریافت می‌کنند.

به نظر می‌رسد مکان‌های ورزشی با موافقت شهردار تهران و کمیسیون فرهنگی شورای شهر تعرفه‌های خود را تعیین می‌کنند.

مقایسه تعرفه باشگاه‌های دولتی و خصوصی
بررسی آمار و اطلاعات منتشرشده در سامانه‌های رسمی اطلاع‌رسانی نهادهای متولی ورزش نشان می‌دهد که تعرفه‌گذاری‌ها با ملاحظات جنسیتی نیست و تنها طبق وابستگی آنها به دولت، شهرداری یا تربیت‌بدنی و کیفیت خدمات و اجاره‌بهای آنها تعیین می‌شود.

یک الگوی مناسب
در زمینه ورزش عمومی بانوان شهرداری پیشتاز به نظر می‌رسد، زیرا در محلات تهران، یک سالن اختصاصی بانوان تأسیس کرده است به نام سالن‌های «الزهرا» که هزینه ثبت‌نام در این مکان‌های سوله‌ای ورزشی بسیار پایین است. مثلا اگر هزینه ثبت‌نام بدمینتون در یک باشگاه ورزشی خصوصی ۷۰ هزار تومان باشد، در این باشگاه‌ها ۱۵هزار تومان است و یا شهریه دوره‌های بدنسازی که عموماً به ۱۰۰ هزار تومان هم می‌رسد، در این مراکز ۲۰ هزار تومان است. حتی باشگاه‌ها و کلینیک‌های تغذیه که متخصص تغذیه، کارشناس تربیت بدنی، مربی ورزشی و دستگاه‌های بدنسازی مجهز دارند، فقط ۲۰ هزار تومان در ماه شهریه دریافت می‌کنند و خدماتشان را ارائه می‌دهند. به این ترتیب شهرداری با این کار، ورزش را به خانه‌ها آورده است و زنان خانه‌داری که تمامی وقتشان را در آشپزخانه و منزل می‌گذرانند، حتی در سطوح ضعیف مادی و فرهنگی، در این سالن‌ها حضور دارند و برای ورزش، وقت می‌گذارند. ‏

خبرگزاری شهر در این مورد آماری منتشر کرده است که نشان می‌دهد سالن‌های الزهرا که باهدف مقابله با بحرا‌ن‌های ممکن در تهران شکل گرفت و بعد به مکانی برای ورزش بانوان تهرانی تبدیل شد، هم‌اکنون شهرداری ۵۵ سالن سوله را تبدیل به فضای ورزشی کرده است.

تفاوت از زمین تا آسمان
در یکی از اماکن ورزشی دولتی خانم‌هایی را می‌بینم که همراه با فرزندانشان هستند. وقتی در مورد نگهداری بچه‌ها سوال می‌کنم یکی از بانوان می‌گوید: «من به کلاس ایروبیک می‌روم و شهریه ۱۵ تومانی می‌پردازم؛ برای اینکه فرزندم در این مدت سرگردان نباشد، او را هم به کلاس ژیمیناستیک در همین ساعت می‌فرستم. شهریه کلاس‌های او هم ۲۰ تومان است که بسیار برای من به صرفه است.

این درحالی است که یک فضای اختصاصی خصوصی بانوان با مساحتی حدود ۱۲۰۰ مترمربع در ۳ طبقه و دارای پارکینگ اختصاصی در شمال تهران، می‌تواند به راحتی برای ورزش و نگهداری فرزند شما امکانات خوبی فراهم کند، اما این مرکز بابت این خدمات ماهانه ۴۰۰ هزار تومان از درآمد شما را تبدیل به هزینه ورزشی می‌کند.

مثلا برای ۱۲ جلسه بدنسازی در این مجموعه ۱۳۲ هزار تومان دریافت می‌کنند و ۲۰ هزار تومان هم ماهانه ورودی می‌گیرند؛ اگر فرزند خود را به مهدکودک‌های مجموعه بسپارید و کودکتان ۳-۴ ساله باشد و نیاز باشد برای رفتن به دستشویی کسی به او کمک کند، ۲۶۰ هزار تومان هم باید بابت نگهداری ۲ ساعته کودکتان به همراه پرستار بدهید!

شما با این شهریه تنها از بدنسازی بهره می‌برید و مثل برخی از باشگاه‌ها امکان استفاده رایگان از سونا یا استخر را نخواهید داشت.

یک مویز و چهل قلندر
حکایت اماکن ورزشی بانوان و نیازهای آنان حکایت قدیمی یک مویز و چهل قلندر است.

اگرچه در شرح وظایف وزارت ورزش و جوانان که درسایت این ارگان منتشر شده است به صورت خاص وظیفه‌ای در رابطه با زنان تعیین نشده و اهداف و برنامه‌ها به صورت کلی به هر دو جنس زن و مرد مربوط می‌شود، اما در قانون سیاست‌ها و اولویت‌های فرهنگی سازمان تربیت بدنی مصوب سال ۸۴ آمده است که «باید ورزش‌های بانوان به ویژه در سطوح پایه و همگانی در راستای ارزش‌های ا سلامی و فرهنگی و با توجه به میزان جمعیت زنان کشور تقویت شده، ضمن محرومیت‌زدایی به گونه‌ای مضاعف توسعه یابد.»

همچنین طبق مصوبه سال ۷۶ شورای عالی انقلاب فرهنگی، فراهم آوردن زمینه دستیابی زنان به امکانات و تسهیلات و مکان‌های ورزشی در کشور به منظور تامین شادابی و سلامت جسمی و روانی آنان مورد تاکید قرار گرفته است که از ملزومات و سیاست‌های آن می‌توان به تقویت فرهنگ ورزش و حمایت از فعالیت‌های ورزشی مناسب با وضع جسمانی بانوان طبق موازین اسلامی و با پرهیز از اعمال سلیقه در فعالیت‌ها و محیط‌های ورزشی اشاره نمود.

یکی دیگر از سیاست‌های ابلاغ شده به نهادهای متولی ورزش جامعه، ایجاد تشکیلات ورزشی از طریق تقویت بودجه و امکانات ورزش آموزشگاهی و احداث و تجهیز فضاها و اماکن ورزشی سرپوشیده است.

با نگاهی به تاریخ تصویب این مصوبه به راحتی می‌توان به میزان موفقیت نهادهای تصمیم‌ساز در مورد ورزش بانوان پی برد.( مجله اینترنتی دخت ایران )