آرزوهای ترافیکی در سال نو

گفتم: آرزو دارم پلیس راهور امسال را سال «در خط راندن» اعلام کند. می‌پرسی چرا؟ به سه دلیل:

1 ـ در خط راندن الف رانندگی است. بدون الفبا نمی‌توان نوشت، بدون آشنایی با خط و در خط راندن برقراری نظم و برنامه‌ریزی ترافیکی و تامین ایمنی امکان‌پذیر نیست.

2 ـ نا‌آشنایی با خط می‌تواند نشان عقب‌ماندگی تلقی شود، زیرا نه‌تنها در کشورهای پیشرفته که در کشورهای کوچک همسایه هم رانندگان بخوبی با خط آشنایند و در خط می‌رانند.

3 ـ پلیس در این مورد مسئولیت تام دارد و خوشبختانه برای انجام آن دارای عِده و عُدّه لازم نیز هست. پس تاخیر در اجرای آن متاسفانه ممکن است به حساب پلیس گذاشته شود، در حالی که با شناختی که از فرماندهان مصمم و نیروهای زحمتکش پلیس داریم، ایشان برای حل مشکلات ترافیک و تامین ایمنی شهروندان هرگز از هیچ تلاشی فروگذار نکرده‌اند.

گفت: فراموش کن. مگر کسی قادر است راننده آزادیخواه ایرانی را در چارچوب خطوط محبوس کند؟ همین که پیاده‌رو و سمت مقابل از حرکات آزادیخواهانه و جولان وی در امان است کلاهت را بینداز هوا. آرزوی بعدی؟

گفتم: کاش جریمه تخلفاتی را که جنبه تهدید یا تجاوز به حقوق دیگران دارد سنگین‌تر و برخورد پلیس جدی‌تر می‌شد، مانند: راندن در شانه، راندن بین خطوط، رعایت نکردن فاصله با جلو و چسباندن به سپر، استفاده نکردن از راهنما، استقرار نابجا در تقاطع، و ورود نابجا به میدان.

گفت: این آرزو عملی به نظر می‌رسد، ضمنا درآمد هم دارد. به تجربه این نوع پیشنهادها مورد استقبال قرار می‌گیرد. دیگر؟

گفتم: در کشورهای پیشرفته آموزش و امتحان رانندگی شامل دو بخش شهری و بزرگراهی است، زیرا راندن در بزرگراه قواعد خاص خود را دارد. چه خوب بود ما نیز به آن توجه می‌کردیم و در برنامه آموزش رانندگی و امتحان می‌گنجاندیم.

گفت: فهمیدم. منظورت آن سه مانور اصلی شامل تعویض خطوط، به‌هم‌بافی و ادغام بود که پارسال گفتی. خب، فقط برای یک آرزوی دیگر جا داریم، زود بگو.

گفتم: خیابان‌ها با علائم مناسب کانال‌بندی و خودروها پشت تقاطع در کانال مربوطه مستقر شود، رمپ‌های ورودی به بزرگراه به یک خط کاهش یابد تا قیف ایجاد نشود و رانندگان عزیز در خط برانند و حرمت آن را پاس دارند، راه‌بندان را صف نانوایی تلقی کرده و به جای تلاش برای جلو زدن از دیگران در جای خود صبر کنند تا نوبت عبور برسد و به آمبولانس راه بدهند و پشت سرش راه نیفتند و راهنما بزنند و به آن‌که راهنما زده راه دهند و به سپر جلو نچسبانند و بوق نزنند و از فرعی ناگهان وارد اصلی نشوند و چون در اصلی‌اند به فرعی راه دهند، در تقاطع‌های بدون چراغ بایستند و جان خود و دیگران را بیهوده به‌هدر ندهند، تا میدان تخلیه نشده به آن وارد نشوند، اگر شخصی را دیدند که از خط عابر می‌گذرد به آرامی پشت خط بایستند، اگر به چپ می‌روند فقط در خط 3 بایستند و بقیه خطوط را اشغال نکنند، برای سوار‌کردن مسافر در فاصله پنج متری تقاطع سه پشته نایستند و... .

دکتر حسن مقدم - استاد دانشگاه صنعتی شریف